CO TRZEBA WIEDZIEĆ O ŻYCIU BY SIĘ NIE BAĆ ŚMIERCI

Dużo, bardzo dużo. Więcej nawet niżeli nam się wydaje. Temat taki sobie wymyśliłem przy okazji zbliżającego się Święta Zmarłych. Lub Dzień Zmarłych, a nie Wszystkich Świętych, bo na cmentarzach leżą nie tylko ci uświęceni ziemskim postępowaniem, ale też wcielone diabły, skurwiele, a nawet zwyczajni zbrodniarze. Dlaczego więc ich zaliczać do wszystkich świętych?. To taka odskocznia, trampolina do zasadniczego tematu.

Otóż zadaje pytanie: Kto się bardziej boi śmierci. Czy ten, kto życie wykorzystał bardzo twórczo, pozostawił po sobie dorobek służący następnemu pokoleniu, lub całym pokoleniom w historii, czy też pierwszy lepszy prostak, podążający z batem za krowami. Taki co to budzi się kiedy chce, zje co mu dadzą inni, unika z lenistwa wszelkich ablucji a nawet odrobaczania, bo tacy w wolnej, bardzo katolickiej Polsce też są, a nawet jest ich więcej niżeli w krajach bardziej liberalnych i wyalienowanych religijnie. Prostak, który do tego przynajmniej raz w tygodniu przyoblecze bardziej czyste ubranie uda się w niedzielę lub inne święto kościelne do świątyni by wysłuchać jedynej prawdy, iż życie tu na ziemi to tylko przejściówka do tego lepszego w niebiesiech jak powiada Pismo. Wiedza, która powoduje jakiekolwiek dysputy z księdzem nie przysparza dobrych owoców, a najczęściej wtłacza w otchłań piekielną już tu za życia. Zanim jednak się to stanie taki grzesznik, tym bardziej wątpiący w granicę między padołem

ziemskim i czekającym go piekłem, ewentualnie czyśćcem ( o którym Kościół jakoby ostatnio milczy, czyżby został on skasowany, ze względu na rosnące koszty utrzymania?)., czeka go trudno wyobrażalne cierpienie. Niezależnie czy zostanie on powołany na tamten „lepszy i sprawiedliwy” świat w wyniku nieuleczalnego choróbska, ze względu na wiek wyczerpujący limit życia, czy też wypadku zwanego śmiertelnym. Tacy ludzie całe swoje życie umocowane mają w strachu przed wszystkim co to jest zagadką, tajemnicą, duchem z zaświatów i wszystkim tym o czym między sobą rozmawiają, bo przecież nie o Einsteinie i Boskiej cząstce, czyli Bozonie Higgsa. Słowo głoszone w niedzielę, powinni zapamiętać na cały tydzień, tylko tydzień, bo w następną niedzielę im ksiądz powtórzy, i tak to życie proste, w ich pojęciu szczęśliwe, ale zagrożone cierpieniem i ogniem piekielnym umyka. Ponieważ do tego żadna nauka, w tym medycyna jest im niepotrzebna, jako że wystarczy, że w razie choróbska, którym pokarała go Panienka zawsze Dziewica, wiejska szeptucha (takie jeszcze bywają, szczególnie na terenach biebrzańsko- białostockich), życie takowego kandydata na podróż do domu Ojca, nie potrwa długo.

Śmierci jako takiej, czyli przejścia w stan cmentarny mniej się obawiają ludzie światli. Zdają sobie bowiem sprawę z tego, że jego komórki życiowe, tak jak każda bateria się zużywają, a proces ten trwa od kilku milionów lat, od kiedy na naszym globie pojawił się człowiek w wyniku oczywiście ewolucji darwinowskiej. Dotyczy to nie tylko homo sapiens, ale wszelkiego „stworzenia”, co to rodzi się, zjada się ewentualnie wzajemnie, rozmnaża, starzeje i odchodzi w niebyt, po to by ich miejsce zajęły następne pokolenia. Taki człowiek, do których się osobiście zaliczam wie doskonale z obserwacji życia, że dolegliwość i cierpienia w chwili śmierci są uzależnione wyłącznie od niego samego. Dzisiejsza medycyna (niestety nie w katolickiej Polsce) jest przygotowana na to by zejście śmiertelne odbyło się bez nadzwyczajnych cierpień, poza oczywiście teorią Matki Teresy. Doświadczenia oparte na chemicznych zdobyczach wiedzy, najczęściej

pochodzenia narkotycznego pozwalają tym, dla których już bezwzględnie nie ma ratunku, pomóc i ulżyć w takich momentach. Sam tego byłem świadkiem, gdy podobna tragedia dotknęła moją najbliższą rodzinę. Być może, wzorem cywilizowanych państw, kiedyś i Polska wzbogaci się o tzw. godną śmierć dla swych obywateli, którzy w oparciu o diagnozę lekarską i wolę chorego dokonywać będą eutanazji. Eutanazji, która w głowach tych pierwszych, bezwiednych, prostych naszych współobywateli, ale też wielu przykościelnych parlamentarzystów kojarzy się z obozami hitlerowskimi, co jest oczywistym zaprzeczeniem prawdy. W obozach tych zabijano masowo bez znieczulenia. A takie zabijanie ludzi na frontach, a uśmiercanie w więziennych komorach śmierci w religijnym nad wyraz USA i nie tylko, a bombardowanie całych osiedli i miast gdzie zamieszkują niewinni ludzie w tym dzieci, tylko po to by zabić kilku członków Al kaidy? Czy to jest humanitarne????. Ostatnio Sejm ma się zająć problemem kremacji zwłok. Co jest praktykowane na całym świecie. Ponoć zgodzi się na samo spalanie, za wyjątkiem tego, by urny trafiały do domów

rodziny zmarłego. Sam nie popieram tego czeskiego zwyczaju, natomiast jestem za tym, aby rodzina zgodnie z wolą zmarłego mogła prochy jego rozsypać w specjalnie urządzonych ogrodach pamięci, tak jak to bywa w Europie. Ja osobiście chciałbym by prochy moje poniosły grzbiety fal wiślanych hen do morza. Zawsze byłem i jestem ciekaw świata. Tyle tylko, że Kościół na takich zwyczajach mało zarobi, a to jednak jest problem dla naszego rządu i parlamentu.

Powtórzę: Ten mało radosny post publikuję z okazji właśnie Święta Zmarłych.

Fotki od góry:

1.Dante, Boska Komedia

2.Impresja -Niebiosa

3.Piekło

4.Dusze strącane w otchłań.