WYSYPISKO ŚMIECI?

                                            Idż i nie grzesz więcej.
Polska to piękny, bogobojny kraj, powiadają ci co nakradli w imię obowiązującego prawa, oraz ci co opuścili go biologicznie 20, 30, 40 lat temu. Nic jednak nie przemija na zawsze. Dzisiaj też kradną i to w sposób ohydny, wręcz wszawy, a jako katolików rozgrzesza ich spowiednik. Żadne tam towarzystwo złodziei osiedlowych. To złodzieje szczycący się przynależnością do partii rządzącej Prawa i Sprawiedliwości. Ludzie na stanowiskach, bo są wśród nich złodzieje reprezentujący Polskę w stolicy UE jako europosłowie. Tych złapanych złodziei zwanych szmaciarzami jest ponoć dziesięcioro na różnych stanowiskach. Wszyscy ci oni to podwładni partyjnie Kaczyńskiemu. 

Na czele amatorów szmat stoi Anna Zalewska, była minister oświaty. Jak ją dzisiaj postrzegają uczniowie, którym ponoć wpajała zasady uczciwości, moralności i człowieczeństwa. Nakradli szmat i pieniędzy za całe trzy miliony złotych, niektóre być może sami przywdziali wraz z rodzinami, gros sprzedawali. Pieniądze szły na kampanię wyborczą członków PiS. Słuchy chodzą, że paluszki w tę dziadowską operację wtykała też inna europosłanka, kumpela Zalewskiej, Beata Kempa. 

Otóż zakupione przez państwo plecaki szkolne, które Kempa miała zawieźć do Syrii dla powojennych sierot zostały też rozkradzione, dlatego Kempa ( jak pokazała telewizja) podczas bardzo drogiej wizyty w Aleppo machała do nas pustymi kończynami, a plecaki wywieziono na strych jednej z parafii. Skandal z ohydą w tle przykleja się do innych skandali, które działacze PiS próbują rozmydlić w oczach opinii publicznej. Że pozwolę sobie wyliczyć te najgrubsze: GetBack (szkody 2.5 mld), KNF, Skoki 2,5 mld, (łapówka 40 mln), Srebrne wieże Kaczyńskiego (łapownictwo i olewanie prokuratury), NIK (wielomilionowe szkody), wielomilionowe szkody w CBA, skandale polityczne (m,in, z „willą” Kwaśniewskich). I popatrzcie państwo, kradną takie miliardy, a mimo to ich ludzie łaszczą się jeszcze na używane ciuchy darowane najbiedniejszym. Moralność katolicka na poziomie abp Wesołowskiego i ministra Mariusza Kamińskiego. Musiało być tego dużo skoro wyceniono owe fanty na trzymilionową sumkę. Polska teoretycznie to europejskie wysypisko śmieci. Nie tylko w sensie fizycznym, bo do naszego kraju śmieci i wszelkiego rodzaju odpady zwożą (zwożono) z całego świata, ale i moralnym, bo jak odezwać się do złodzieja  majtek z kontenera, no jak?, po prostu ty śmieciu.
Zdjęcia. Zasoby FB.

Propozycja autorska;

Dziś zbliżam się do osiemdziesiątki i czuję się dość zmęczony, zarówno fizycznie jak i mentalnie. Już nie ta percepcja, już nie ta charyzma, tudzież rozedrganie umysłu. Od dwóch lat nosiłem się z zamiarem wydania zbioru postów w formie książki. Niestety, jako emeryta z dolnej półki nie stać mnie na podobny luksus.

Wpadłem zatem na pomysł odsprzedaży moich myśli. Jestem gotów do pozbycia się swoich praw autorskich osobie zainteresowanej treściami mojego bloga, wraz z domeną. Z kraju bądź z zagranicy, a ponieważ nie znam się na informatycznych i prawnych zakamarkach problemu związanego z podobnym zamiarem, spodziewam się,  że owe kłopoty weźmie na siebie ewentualny nabywca. Mój adres mailowy: tonizar67@wp.pl 

OBŁUDNI LUDZIE Z BOSKIM RUMIEŃCEM

Borze Szumiący i Jeżu Kolczasty. Ty widzisz i nie grzmisz. Skłaniam się do napisania kilku słów o wyjątkowo podłym człowieku. O byłym marszałku Senatu Stanisławie Karczewskim, obecnie z łaski gremium, wicemarszałku. O człowieku wyjątkowo obłudnym i fałszywym, a jednocześnie konformistycznym i całkowicie uległym i nadzwyczaj posłusznym wobec szeregowego posła Jarosława Kaczyńskiego, ba, ten gotów się czołgać przed nim gdyby ten spuścił wzrok z oczu na podłogę. Dziw napływa tym bardziej większy, że pan Stanisław to lekarz z zawodu, lekarz od dzieci, istot łatwowiernych i potulnych do szczętu. Jego wyjątkowo podły charakter wylazł na wierzch zaraz po wyborach, gdy jego dotychczasowe stanowisko polityczne zajął senator Grodzki. Zapewne przy sobie musiał nosić kilka paczek chusteczek ponieważ zionął pianą i nienawiścią do następcy jak smok wawelski. Stracił pałacyk, no i przede wszystkim tytuł jakże wymowny. Odwracał wzrok od postaci pana Grodzkiego, również lekarza, tyle że długoletniego chirurga naczyniowego, profesora władającego językami. Nie może patrzeć na człowieka, który przerósł gościa  wielowartościowo i wielowymiarowo. Zatem zgodnie ze swoim charakterkiem pospolitego żula i prawdziwego katola, rozpętał nagonkę na swego następcę, jakoby ten swego czasu brał łapówki za usługi medyczne. Liczył na to, że Grodzki w wyniku głoszonych skandali poda się do dymisji, zaś on jako wice wróci na uprzednie stanowisko. A ma w tym pomocną dłoń TV partyjnej zarządzanej przez jeszcze gorszą od niego kanalię, Jacka Kurskiego. Codziennie do TVP odzywała się kolejna świnia, która za obiecaną kwotę lub stanowisko „przypominała” sobie o swej „dziękczynności”. Profesor zgłosił sprawę do ABW i prokuratury, niestety, chyba zapomniał,  że te instytucje są właśnie w rękach jego prześladowców. Tymczasem pan Stanisław „pokrzywdzony”, bez jakichkolwiek hamulców moralnych publicznie rozsiewał plotki na temat profesora, jakoby ten walczy z legalnie wybraną władzą skarżąc się na Polskę w czasie podróży za granicę, oraz spotkań z władzami UE. Tylko człowiek kanalia potrafi podkładać świnię drugiemu człowiekowi nie będąc w porządku samemu. Karczewski, o czym wszyscy wiedzą zarobił nielegalnie 400.000 złotych na tzw. dyżurach szpitalnych, gdy jednocześnie brał urlop bezpłatny jako marszałek Senatu. Można tak żyć, gdy władza jak Temida ślepa. Gdyby Kaczyński szczycił się odrobiną szlachetności, to Karczewski natychmiast powinien wrócić do powiatowego szpitala … do okienka rejestracji chorych. Zdrowa na umyśle część społeczeństwa przyzna mi rację w zestawieniu wartości marszałków Senatu:  lek. med. Stanisław Karczewski – prof. dr med. Tomasz Grodzki. Takie zestawienie jest lustrzanym  odbiciem innego. Magister Julia Przyłębska – Profesor Małgorzata Gersdorf. Niby obie panie są prezesami ważnych instytucji, ale tylko jedna z nich może się „poszczycić” kulinarnym wkładem żołądkowym w trzewia innego prezesa. Och, żebym tak umiał cokolwiek ugotować, to Grodzkiego miałbym z głowy- rozmarzył się Karczewski.

Foto:Fb.

MOJE ROZMOWY Z OJCEM , .... PO LATACH

W tym roku mija 103 rocznica urodzin mojego Ojca Piotra Zygmunta. Planowałem taki post napisać w okrągłą setną rocznicę, (2017) no i jak pamiętam to zrobiłem. Ludzka pamięć permanentnie jednak przywołuje okruchy wspomnień. Z Ojcem "poznaliśmy" się w dniu moich urodzin, (1940), to znaczy On z racji ojcostwa zapoznał się ze mną pierwszy. Na rewanż znajomości z mojej strony nieco musiał poczekać, dopóki nie pocznę rozpoznawać otoczenie. Ojciec  był raczej wesołego usposobienia. Codziennie podśpiewywał pod nosem ulubioną „Piosenkę o mojej Warszawie” Mieczysława Fogga, co pozostało Mu z kilkutygodniowej podwody, kiedy to odgruzowywał stolicę. Gdy coś zepsuło Mu humor potrafił artystycznie, wręcz koncertowo kląć, przy czym przekleństwa budował bardzo „piętrowo”. Ze względów higienicznych   nie będę ich tu przytaczał. Za każdym razem wtedy Mama posyłała Go do spowiedzi przy okazji niedzielnej mszy, do której to grzecznie przystępował. Muszę szczerze i nieskromnie powiedzieć, że mimo, iż było nas rodzeństwa okrągła czwórka, to ja bywałem troszkę przez Ojca „hołubiony”, jako że wiązała nas pewna pasja. Mianowicie obaj lubiliśmy politykę, historię i geografię, szczególnie ten trzeci człon. Nigdy nie poruszaliśmy tematów dotyczących religii. Wiadomo, ksiądz w rodzinie, a i Mama byłaby niepocieszona. Zatem ten drażliwy temat stanowił w zasadzie tabu.

Cieszył się więc bardzo z każdego mojego przyjazdu do rodzinnego domu przy okazji wakacji, a później urlopów. Nie, nie rozsiadaliśmy się przy kawusi czy piwku, by delektować się ciekawostkami z życia postaci, które zapisały się w historii lub aktualnymi wydarzeniami politycznymi na naszym globie. Pracy w naszym rolniczo-ogrodniczym gospodarstwie było na tyle multum, że nikt pozostający aktualnie w domostwie nie mógł sobie pozwolić na dłuższe leżenie bykiem, przeto moje „rozmowy z Ojcem” były prowadzone przeważnie przy okazji wykonywanych robót. Zatrudniał mnie blisko siebie, by można było pogadać nie „marnując czasu” poza małymi przerwami na papieroska. Rzeczywiście Ojcu, jak i całej Rodzinie praca, mimo szykan ze strony władz dawała niebywałe efekty. Rodzice wybudowali wille córkom w nieodległym mieście, a i sam postawił ojciec nowy rodzinny dom po zaistniałym pożarze. O mnie też oczywiście nie zapomnieli. Otrzymałem pewną wartość w gotówce. Ojciec, jak już pisałem ukończył szkołę rolniczą im. Aleksandra Świętochowskiego w Gołotczyźnie jeszcze przed wojną. Szczycił się poziomem nauczania w tym przybytku nauki i miał ku temu powody jako, że rzeczywiście mnie zaskakiwał swoją wiedzą. Na bieżąco uzupełniał swe iście koherentne zasoby wieczorami tkwiąc oczami w gazetach, a wiedzą często dzielił się z sąsiadami. Marudził, gdy listonosz nie dowiózł na czas prenumerowanej prasy. Na książki niestety już nie miał czasu bo, by sprostać utrzymaniu gospodarki na wysokim poziomie musiał się też jako tako wysypiać, tym bardziej, że do roku 1960 nie mieliśmy w domu prądu elektrycznego. Musiały mu w tym względzie wystarczać rozmowy ze mną, w których, jak powiedziałem się lubował. Podkreślał, że jedynie ze mną może pogadać o tym co go interesuje, co nabijało mnie w dumę. Z kobietami nie można o niczym porozmawiać. Matka jest zapracowana w domu, inspektach i ogrodzie. Z nią można się tylko pomodlić szepcząc „zdrowaśki”, które słyszę zarówno podczas przebierania owoców, pielenia, albo przy dojeniu krów, powiadał. O moich siostrach, czyli „dziewuchach”, jak je nazywał „pieszczotliwie” miał opinię jako o tych, co to mimo ukończenia szkół  średnich pozostawały w kręgu zainteresowania ciuszkami, „drogerią”, plotkami i ewentualnie miłostkami. Nigdy z nimi nie poruszał prawdziwych tematów z kręgu Jego zainteresowań. Brat mój z kolei, nie garnący się zresztą z miłością do wiedzy jako takiej, był od młodości przygotowywany do objęcia gospodarki po rodzicach, co zresztą się stało. Interesowała go bowiem wszelka mechanika rolnicza oraz motoryzacja. Następca „tronu” jak znalazł, cieszyli się Rodzice odpłacając się dziękczynieniem w kościele. Znając ojcowskie upodobania, zwoziłem więc Mu przeróżne atlasy z aktualnie rodzącymi się nowymi państwami, często w wyniku przewrotów ustrojowych. Globus miał na stole i w głowie. Można by powiedzieć, że jego głowa stanowiła ziemską bryłę.. Z zamkniętymi oczami pokazywał na nim choćby najmniejsze wysepki, zatoki, stolice, rzeki, góry i księstewka z jednoczesnym określeniem panującego tam ustroju, a często przywołując nazwiska prezydentów lub premierów. Zatem najczęściej interesowały go aktualne wydarzenia polityczne w świecie. Wydarzenia, które przeorientowywały dotychczasową Jego wiedzę na poruszany temat. Zawsze go przede wszystkim ze wszech miar interesowała historia Rosji. Od caratu aż po Jelcyna, bo później już Mu zdrowie nie pozwalało na uprawianie umiłowanej tematyki, mimo pozostawania na emeryturze i „zdaniu” gospodarki w dobre synowskie ręce. Jego pragnieniem było odbycie podróży koleją Transsyberyjską z Moskwy do Władywostoku, z zamiarem wysiadania nie tylko w kolejnych republikach po drodze, ale i w ciekawszych miastach. Taka podróż trwałaby zapewne około dwóch - trzech miesięcy. Niestety nie wyobrażał sobie pozostawienia gospodarki na tak długi czas, (czuł się doradcą i mentalnym opiekunem ), a ponadto nie wierzył, że może dostać od władz rosyjskich pozwolenia na taką „samowolkę”. Wiadomo, że Rosjanie obcych wpuszczali tam gdzie nie było powodu do wstydu. Osobiście to odczułem. Zazdrościł mi więc odbytej wycieczki od Kijowa, aż do Irkucka i innych stolic „republikańskich”, o których na łamach bloga już pisałem. Proponowałem mu, że gotów jestem mu towarzyszyć powtórnie na ten daleki rosyjski wschód. On niestety mimo ogromnych pragnień odmawiał. W wolnej Polsce zrozumiałem, iż wcześniej bał się tego, że przy okazji starań o paszport wypłynie na wierzch sprawa jego przynależności do AK a i na zdrowiu powoli podupadał. Zatem Ojciec musiał się zadowolić werbalną wiedzą o tejże wielkiej Rosji. Nasze dyskusje nie interesowały pozostałych członków rodziny. Często Mama się buntowała słowami: „Ojciec, a dajże spokój z tą waszą pieprzoną polityką. Chłopak tak rzadko zagląda do domu, opowiedziałby lepiej o rodzinie i pracy. A swoją drogą to trzeba też znaleźć czas na modlitwę, bo ten miesiąc jest różańcowy, inny z kolei modlitw majowych itp.” My jakoś zręcznie omijaliśmy owe bogobojne propozycje, kontynuując dywagacje z kręgu polityki i historii najnowszej. Dzisiaj wspominam te pogaduszki z wielką nostalgią, bo rozmowa z Ojcem, nie przesadnie religijnym katolikiem, umiarkowanym antykomunistą, wielbicielem sanacji i Piłsudskiego, a jednocześnie też i Gierka za jego posunięcia w sprawach rolniczych dawały mi niebywałą satysfakcję. Bo rzeczywiście Gierek wprowadził rolnicze emerytury, dźwignął przemysł, dawał kredyty na unowocześnienie gospodarek, a następnie w dużej części je umarzał. Co by nie mówić ten malowany komunista a przy tym patriota, potrafiący lawirować między Moskwą, Zachodem i Ameryką, a nawet Watykanem ma swoje zasługi dla kraju. Moim zdaniem mimo wściekłych ocen ze strony prawicy, czcicieli bandytów powojennych, zasłużył na chociażby wdzięczną pamięć, tak zresztą jak i mój Ojciec w moim życiorysie. Przynajmniej współcześni wielbiciele Balcerowicza mieli i w dalszym ciągu mają co sprzedawać pod płaszczykiem prywatyzacji. Często szybko i za bezcen, byle nie przypominało im to czasów PRL. Od wielu już lat mój Ojciec nie żyje. Nie żyje też Brat, gospodarz rodzinnego majątku. Wprawdzie nie wierzę w żadne życie pozagrobowe, ale jeżeli bym się mylił, to powiem: Tato nie martw się. Jako emeryt od 14 lat, mam z kim kontynuować rozmowy, na wszystkie, w tym nasze tematy. Bowiem obok mnie jest najukochańsza kobieta. Miła, mądra, tolerancyjna i współczująca wszystkim tym, którzy doznają krzywd na tym padole. Taka oto jest moja Żona.

NACIUŁAŁO IM SIĘ

W świetle ostatnich, nigdy niewyjaśnionych skandali PiS (sprawa Banasia, ginące miliony, a nawet miliardy z polskiego skarbca, Skoki, GetBack, KNF, CBA, agent Tomek, Kuchciński oraz Karczewski, i diabli wiedzą co jeszcze, nasuwa się pytanie, jak to się dzieje że to państwo jeszcze się nie zawaliło, chociażby w świetle gwałconej Konstytucji. Chodzi mi moi mili o CBŚ. Jest okazja by popatrzeć jak tenże autorytet buduje owa firma państwowa czyli właśnie Centralne Biuro Śledcze. Zadaję sobie pytanie: Jak na własne państwo (prawa) można patrzeć z uznaniem, gdy jego funkcjonariusze na każdych 10 akcji związanych z aresztowaniem przestępców rozwalają o świcie drzwi wraz z futrynami Bogu ducha winnym właścicielom mieszkań, przykładając się do powstawania zawałów serca lub nabywania nerwicy wegetatywnej osób tam (zwykle śpiących). Czy to buduje autorytet państwa, czy wręcz odwrotnie, psuje?. A jak o tenże autorytet zadbała firma powołana przez Kaczyńskich pod nazwą Centralne Biuro Antykorupcyjne z najbardziej smutnym, we wschodniej Europie facetem na czele, czyli Mariuszem Kamińskim. Gdyby Kaczyński, a potem Tusk nie walili setek milionów na owe ustrojstwo nie byłoby dzisiaj jaj, jakie spowodował agent Tomek (Tomasz Kaczmarek), który to uzbrojony w porche najnowszej generacji, garnitury od Armaniego, złote sygnety, oraz wypchane kieszenie ciężko zarabianymi przez naród złotówkami, był wysyłany na akcje wywoływania skandali prowadzących do obniżania autorytetów niewygodnych im partii. Okazało się, że te setki milionów zostały wyrzucone w błoto, bo jak nazwać aferkę związaną z wciągnięciem do łóżka posłanki Sawickiej, czy prowokację natury gospodarczej żony aktora Cezarego Pazury, gdy tymczasem można się domyślać, iż podobne afery łapówkarskie występują wśród wszystkich bodajże braci parlamentarzystów (spotkania cmentarne), a także załatwianie dobrych stanowisk pracy dla wszystkich pociotów i znajomych królika, niezależnie od wykształcenia i umiejętności. Po co więc z biednego budżetu państwa ładowaliśmy krocie w polskiego Jamesa Bonda z bożej łaski, czyli właśnie w agenta Tomka, który, gdyby nie kompromitacja CBA związana z zakupem willi dla Kwaśniewskich w Kazimierzu Dolnym, oraz inna z kolei, związana z Andrzejem Lepperem, szastałby służbowymi pieniędzmi po knajpach do dnia dzisiejszego. Tymczasem po kilku latach pracy, czyli uciech, nasz Bond w wieku lat 34 przeniesiony został  w stan spoczynku, który to stan wykorzystał na osobisty, „dobroczynny” biznes pod przykryciem zostawiając za sobą milionowe zadłużenie względem instytucji skarbowych. Z chwilą gdy tymczasem do jego chałupy zastukały służby CBŚ, zaczął wołać o ratunek ze strony byłych kolegów z CBA, a ponieważ koledzy się wypieli ratując własne tyłki, postanowił ich sypać. Opowiedział więc publicznie, jak to Kamiński i Wąsik zmuszali go, by zmyślał tzw. dowody na małżeństwo Kwaśniewskich, jakoby ci wyprali miliony złotych w zakupie kosztownej willi w Kazimierzu Dolnym. Sprawa była głośna, no bo to lewacki prezydent, a więc zapewne ukradł te pieniądze z funduszu pałacowego. Tymczasem CBA wyłożyła kilka milionów na prowokacyjny zakup owej willi przez co pieniądze te przepadły. I prawdopodobnie, gdyby nie pośliznęła się nóżka agentowi Tomkowi w kwestii jego złodziejstwa, prezydent Kwaśniewski wraz z małżonką byłby po dziś dzień umoczony w tę smrodliwą aferę. Moim zdaniem i nie tylko moim w celi więziennej powinien się znaleźć nie tylko agent Tomek Kaczmarek, ale i , a nawet przede wszystkim ułaskawieni przez prezydenta Dudę Kamiński, i Wąsik. I to na długie lata. Dojdzie do tego oczywiście po wygranych przez opozycję wyborach prezydenckich i parlamentarnych. Tak nam dopomóż Bóg. Kończę tym zawołaniem, jako że każdy prawicowy polityk owymi słowy składa ślubowanie poselskie, właśnie  podpierając się mitycznym Bogiem, ale czy to Boga rusza?. PS: Nigdy do końca nie wierzyłem w samobójstwo Barbary Blidy. Z chwilą gdy poznałem mechanizmy działań tych pisowskich „instytucji”,  (tym razem ABW), jestem święcie przekonany że ta śląska posłanka lewicy została zamordowana. Wprawdzie nie z zamiarem bezpośrednim, ale jednak zamordowana.

Zdjęcie: FB. Przystojny szef wszystkich służb., czyli łajza ministrem.

BĘDĘ PŁAKAŁ PIERWSZY

                                      

                                         Ładne, chociaż mało wygodne

Nie, nie, nie, nawet nie wyobrażam sobie dnia, gdyby mi zabrakło, kaczej kreatury. Kreatury do tego kulawej. Kreatury, bo kaczątko zawsze jest brzydkie, o czym od maleńkości zapewniał mnie pan Christian Andersen. Zapłaczę się, zaryczę się. Będę się wił w konwulsjach spętanych szlochem. A zatem nie róbcie nic złego kaczej kreaturze. Niech sobie łazi po żoliborskim wybiegu, trzepie skrzydłami w brudnym od kłamstw stawie i to bez żadnego trybu, bo akurat to lubi najbardziej, zaraz po kłapaniu dziobem na tzw. konwencjach. Trzyma całą władzę w swych łapkach, a każde z tysięcy piskląt kaczych łącznie z Adrianem je mu z łapek i oblizuje się. Kiedyś oczywiście przyjdzie pora, że ucieszy podniebienie narodu gdy zamieni się w czerninę, czyli dworską czarną polewkę, w ostateczności z dodatkiem rostbefu w tłusty rosołek, który ugasi ból naszych serc. Wszystko to, po być może odejściu w niebyt owej kaczej kreatury. Ale tylko pomyślcie, kto by chciał patrzeć na rozczłonkowane bebechy kaczej kreatury?, no kto?. A przecie zdarza się, że po rozczłonkowaniu tychże, bo osobiście gotuję kacze dania, ogarnia mnie żal i wtedy wznoszę niemy błagalny wzrok do dobrego chirurga, choćby przykładowo do  profesora Grodzkiego, by przywrócił kreaturze stan pierwotny, nawet gdyby była jeszcze bardziej brzydka, wręcz paskudna niżeli jest. Kreatury, choćby z ciągle rozpiętym rozporkiem, bo kaczka nie ma palców, zatem nie odepnie guziczków ni suwaka, a sikać się chce, więc leje gdzie chce, jak chce i na kogo chce, byle był z totalnej opozycji. Nie dziwię się. Wszystko co totalne olewajmy. Taka alegoria mnie dopadła.

Kreatura otoczona jest tysiącem wyznawców ideologii zwanej kaczyzmem, prawdopodobnie amatorów kaczej uryny zwanej dużą kasą. Kaczyzm to ni partia, ni związek, ni stowarzyszenie, czyli ni pies ni wydra, coś na wzór świdra, ale dobrze płatne jest w niej członkostwo, no i jest zaraźliwy jak chiński koronawirus, a dokładnie kacza grypa H5N40. Ostatnie dwie cyfry nawiązują do nie zmieniających się od lat notowań np. CEBOSU, czyli popularności owej grypy wśród polskiej oczytanej w katechizmie, bogobojnej hołoty z kręgów zbliżonych do pisowskiej reprezentacji do parlamentu brukselskiego, gdzie nikt z owego kaczego prymitywu nie nadawał się na jakiekolwiek stanowisko unijne. Ciekawe: czy wyznawców kaczyzmu jest w Polsce więcej czy też mniej od amatorów czerniny, bo wiem że wielu na widok czarnej polewki dostaje gęsiej, pardon, kaczej skórki. Jak na razie kaczej pandemii nieuleczalnie uległ katolicki kler i instytucje państwa, od parlamentu po sądy, trybunały i urzędy, powodując zaślepienie i głuchotę na wezwania ze strony Unii Europejskiej i świata. Polsko zatrzymaj się, bo olewając kaczym moczem Traktaty i nawoływania Wspólnoty, karmicielki twych obywateli, ustawiasz się obok Białorusi i Mołdawii. W rejonach tych jest wiele brudnych akwenów wodnych, a to wydaje się, że brzydkim kaczątkom odpowiada, byle na czele płynął on, cholernie brzydkie stare kaczysko.

Foto:FB. 

PÓŁ BLIŹNIAKA Z BASENEM

                                     

                                     Rozmodlona władza i urzędnik Stwórcy.

Tak sobie wyobrażają niektórzy kardynałowie watykańscy miejsce zamieszkania Pana Boga, gdzieś w okolicy Wielkiego Wozu na firmamencie niebieskim. Miejsce, skąd Pan Stwórca ma spojrzenie na calutki Wszechświat. Tak to widzi reżyser serialu „Młody papież”, Paolo Sorentino. Powyższe wynika z prywatnej dyskusji znudzonych kardynałów, oczekujących na kolejną biesiadę. Wielu z nich, ludzi ponoć wykształconych daje wiarę podobnym bajdurzeniom, szczególnie gdy wywodzą się z Podhala albo Podlasia, a  wiemy że 75% przykładowo polskiego duchowieństwa wywodzi się z takich okolic.  Sorentino akurat nie lokuje owych kardynałów chociażby na galicyjskich terenach, nie mniej jednak powonieniem jako widz, ich rodowód umieszczam w wiejskich gminach tatrzańskich i podlaskich. To zmarły w niewyjaśnionych okolicznościach pedofil abp Wesołowski, to zamieszany w przekręty finansowe kardynał Dziwisz, to zmarły niedawno bp Pieronek, to plejada watykańskich urzędników m.in. z okolic Tarnowa, Nowego Sącza, Nowego Targu, to wreszcie Karol Wojtyła, późniejszy, jeszcze bardziej żelazny jak współczesny Banaś, papież. Większość z nich  to, wychowani w dyscyplinie i bojaźni przed Bogiem, w atmosferze legend, przesądów i ciemnoty zabobonnej byli od najmłodszych lat przygotowywani do służby Bogu. Ten serial należy oglądnąć, chociażby dla dobrej rozrywki, bowiem jest na co patrzeć: lejący się złotem świat, rozpasanie obyczajowe, w tym erotyczne, deprawacja i pycha. To wszystko może przyprawiać widza ciężko pracującego na chleb o mdłości, ale przecież tacy nie oglądają podobnych bluźnierstw, bo wyświetla je HBO, telewizja daleka od bogobojnej Polski. Mnie jednak zastanawia jedno. Mianowicie w jaki sposób Pan Bucek znalazł sobie tę chatkę z basenem. Może z ogłoszenia odkupił gotową, czy też sam sobie zbudował, bo teren ładny, z widokiem na Ziemię i inne planety, no i bliżej Słońca. Staruszkowie lubią  wygrzewać kości w jego promieniach. a w ogóle to kto Go stworzył, bo tego w zapisach o urządzeniu wszechświata brak. Skądże ów zacny mieszkaniec bliźniaka pochodzi?, myślący zachodzą w głowę, bo skoro według Kościoła świat ma zaledwie 6 tysięcy lat, to archeolodzy mogli by się tego dokopać. Znajdujemy dowody życia sprzed  miliona lat, więc to żaden problem, ale okazuje się że nie dla wszystkich, szczególnie dla osób duchownych. Jednym słowem film Paulo Sorentino należy obejrzeć, oczywiście w miarę dostępu. Co mnie nurtuje w chwilach zwątpienia w Jego jestestwo?, to brak wiedzy- kto zajmuje drugą połówkę niebieskiego bliźniaka. Domyślam się że Lucyfer, ale to tylko moja prywatna dywagacja, proszę Wysokiego Sądu.

WYDŁUBANE Z PAMIĘCI

Pięćdziesiąt lat wstecz, gdy odwiedzałem wiejski dom rodzinny, z przyjemnością spotykałem się z różnymi pytaniami ze strony Ojca, którego bieżąca wiedza z zakresu polityki, ale też ogólnych spraw gospodarczych kraju i świata  ograniczała się do informacji zawartych w gazecie „Gromada Rolnik Polski”. TV dopiero kiełkowała, a radio właściwie informowało w podobny sposób jak dzisiejsze zabagnione media pisowskie. Dlatego mój antenat (przodek) zwykle cieszył się z przyjazdu syna w pielesze rodziny, bowiem mógł sobie uzupełnić wiedzę na nurtujące go pytania.  Otóż podczas jednej z dysput prowadzonych przy robocie (a tej nigdy na wsi nie brakuje) ojciec zapytał mnie: Słuchaj, ty się obracasz między mniej lub bardziej mądrymi ludźmi, bywasz w przysłowiowym świecie, powiedz mi ilu w Polsce mamy biskupów?. Nie wiem,.... ale mogę się dowiedzieć, pocieszyłem Go.-Ale od kogo?, bo ja, ciągnął temat Ojciec, po niedzielnej mszy zapytałem naszego proboszcza, to ten kazał mi się zająć modlitwą, a nie zadawać podobne pytania, bo po co mi ta wiedza. Przyznam, że poniekąd poczułem się obrażony, no ale trudno, to jednak jest osoba duchowna. Zapewniłem Ojca, że się dowiem, bo mam swoje źródła. Faktycznie je miałem, jako że w naszym rodzinnym drzewie genealogicznym, na jednej z „gałęzi” „wisiała” postać księdza, u którego wiele razy gościłem. Wykorzystałem więc okazję by zadać podobne pytanie wujkowi w szatach kanonicznych. Przy kolacyjce pokropionej płynem zarówno wykorzystywanym w liturgii mszalnej, jak i w towarzystwie, usłyszałem odpowiedź. Widzisz, ja za bardzo tego tematu nigdy nie zgłębiałem, ale przecie nie jest zbyt trudno ich zliczyć. Wystarczy ilość diecezji pomnożyć przez dwa, bowiem  na każdym urzędzie diecezjalnym zasiada biskup i jego pomocnik także w podobnej randze. Kilka lat temu zadałem sobie podobne pytanie i  po przeliczeniu wyszło mi że w dostojnych szatach mamy w Polsce ok 130 do 140 hierarchów, jako że do ilości sprawujących urzędy w diecezjach należy doliczyć członków Episkopatu, a także  kilku rektorów seminariów i innych katolickich uczelni. A propos seminarium; Gdy pobierałem tam nauki mówiło się że ilość biskupów w Polsce pokrywa się z grubsza z ilością generałów w wojsku polskim i ta symetria ponoć zachowana była już od przed wojny. Być może, dzisiaj też tak to wygląda, tyle że niekoniecznie, myślę ja sobie, po latach bowiem po dokonanej czystce przez Macierewicza pospołu z Misiewiczem przewaga przewielebnych nad  lampasami może być dość ewidentna. Chyba że papież Franciszek rzeczywiście, a nie tylko werbalnie wyrzuci na zbitą tonsurę* wszystkich pedofilów, ich ochroniarzy, oraz przeróżnych cwaniaków od "zarazy" znajdowanej w LGBT i umiłowanych przez rządy prawicowe hochsztaplerów typu Rydzyk, Oko i wielu innych. Nie wiem, czemu akurat ten temat mi się nawinął, ale gdy przypomnę sobie uroczystość pogrzebową mojego wujka, to samych biskupów naliczyłem wtedy około dwudziestu. Nie wiem czy zawitali z szacunku dla szeregowego zmarłego księdza, czy też na wyżerkę i wypitkę w ramach stypy. Taki to oto temat.

*tonsura- do niedawna wygolone kółko na głowach księży.