POMILCZĘ TROSZKĘ

Czuję się nieco zmęczony. Nie, nie klikaniem w klawisze po to, by zamieszczać dwa, trzy razy w tygodniu swoje przemyślenia, często bez większego sensu, mimo że w końcu to też rodzaj treningu fizycznego o tzw. małym trudzie, podobnie jak wysiłek sekcji sportowej szachistów. Czuję się zmęczony wydarzeniami w naszym kraju. Bajzlem politycznym w relacji rząd – opozycja. W relacji Kościół – społeczeństwo, wreszcie w relacji... ja i życie.

Tak. Ja i życie. Mógłbym tak z rana deliberować, zanim w domu znajdą się świeże śniadaniowe bułeczki. A wystarczyło otworzyć na oścież okno. Wykonać oddech pełną piersią powietrzem oczyszczonym kropelkami majowego deszczu. Wystarczyło wciągnąć w nozdrza zapach ściętej trawy i pierwszych kwiatów, które z pierwszymi promieniami słońca jakoby z ciekawości świata rozchylają płatki pąków. Wystarczyło przez minutę posłuchać symfonii śpiewu małych ptaszków, zwołujących się w pary jak Stwórca przykazał. Wystarczyło, bowiem chwilę postałem wpatrując się w liściasty czerep kasztana i wtedy rzeczywiście postanowiłem odpocząć od klawiatury komputera. Męczy mnie bowiem codzienna, a nawet (dosłownie) cogodzinna przepychanka prawna, trwająca bodajże od dnia ogłoszenia wyników wyborów parlamentarnych i prezydenckich pomiędzy PIS i resztą parlamentarzystów, której celem jest ubezwłasnowolnienie władzy określanej jako ta trzecia, na czele z Trybunałem Konstytucyjnym. Odrzuca mnie szwancparada osiłków nazywających się ONR, czyli po prostu organizacją wprost faszystowską, nawołującą do zbrodni, a pokazywana na wielu stacjach, nie wiem, czy dla dezaprobaty, czy też dla reklamy. Ja rozumiem, że zamysłem tej telewizyjnej audycji jest pobudzenie w Polakach obrzydzenia nazizmem, które wyraża się w napaściach na przybywających do Polski przedstawicieli innych nacji, szczególnie o odmiennym kolorze skóry. Ale czy ten zamysł się sprawdza?. Wątpię, bo gdy ekran pokazuje falangę przypominającą filmy z

niemieckich lat trzydziestych i czterdziestych, w głowach wielu młodych ludzi, których już zagospodarował Kościół a nie żaden zakład pracy zakiełkuje pomysł przynależności do tej hałaśliwej organizacji, która stwarza złudną nadzieję na ciekawsze i lepsze życie. Ja tak myślę. Z drugiej zaś strony społeczeństwo musi znać fakty, aczkolwiek nie należy je przejaskrawiać. W kraju iście wyznaniowym (bo chyba już dziś brzydko byłoby się wypierać tego terminu), oficjalnie rządzi wyłącznie kler, zaś rząd stanowi dla niego tylko kwiatek do kożucha. To taka zasłonka jak czador u muzułmanki. Oczywiście nie licząc posiedzeń Komitetu Centralnego Episkopatu, gdzie zapadają decyzje o charakterze państwowym. Malowany rząd PIS te decyzje jeno konformistycznie zaklepie, a pani premier z dopasowaną do marynarki, rustykalnie wykonaną brochą w kolejnych briefingach zapewni naród o dobrej zmianie. Co ja mówię, naród!.Każdy nowy dzień pokazuje, że nie ma mowy o jakimkolwiek inkluzywnie pojętym dobrem

 

Ojczyzny, narodzie. Marsze i pochody są formą pokojowo wyrażanego niezadowolenia, ale na Boga, przecież gołym okiem widać, że rządząca partia i jej nadprezes drwią i szydzą sobie z takich imprez. Podzielili społeczeństwo na dwa sorty zachowując sobie tych wiernych, co to za Kaczyńskim pójdą w ogień, a przed biskupem nie tylko klękają i całują jego niesterylne łapska, ale gotowi są ssać jak oseski każdy palec tego łapska.. Ten drugi sort to po prostu komuniści i złodzieje. Gdy patrzę na tłumy KOD, to dalibóg, zachodzę w głowę, że tak dużo ich się jeszcze uchowało od Okrągłego Stołu. Ten katolicki naród może tylko scementować, ale tylko na chwilę przyjazd papieża Franciszka na ŚDM. Drugi sort, to starzy sybaryci, lenie rozmiłowani w luksusie i rozpuście, mówią wierni kaczyści, bo nie uwierzę, że mają na myśli biskupów z Paetzem na czele. Zapewne ich myśli kierują się też do uprzednio rządzących, czyli PO-PSL. Nawiasem mówiąc znajdzie się w każdej partii trochę tych sybarytów bez sutanny, bo w końcu po to się pchali do władzy, wiedząc, że generalnie dymensja koryta państwa polskiego jest na tyle pojemna, że wystarczy ponosić w kieszeni tylko jedną kadencję poselski immunitet by zostać owym sybarytą na resztę życia, szczególnie w roli posła brukselskiego. Pomilczę też ze względu na bajzel w relacji Kościół społeczeństwo, które coraz to  bardziej zostaje ubezwłasnowolnione światopoglądowo poprzez nakazy i zakazy. Miast korzystania z dobrodziejstw postępu z którego słyną kraje o wysokiej kulturze życia, w tym szkolnictwa i ochrony zdrowia, Polska cofa się do wieków średnich, a w każdym razie do międzywojnia, które obfitowało w analfabetyzm, ciemnotę, zabobon i nędzę, szczególnie na obszarach wiejskich. Przy takim stosunku rządu i Kościoła do zdobyczy narodów zachodnich nie ma żadnej mowy o implementacji tychże tu nad Wisłą i Odrą w najbliższych latach. Rozsadzała mnie i zapewne wielu Polaków duma z faktu przystąpienia, naszej skołatanej Ojczyzny do Unii Europejskiej, a okazuje się po 12 latach iż czas ten dla Polski był w dużej mierze zmarnowany, bo olbrzymie dotacje unijne wykorzystaliśmy tylko częściowo budując autostrady (zresztą bardzo drogo), dworce i stadiony. Zabrakło niestety brukselskiego grosza m.in. na kulturę, wdrożenie wielu postępowych zdobyczy w zakresie ochrony zdrowia i oświatę młodych ludzi. Lukę tę za zgodą rządzących wypełniły katolickie ewangelie, bezsensownie stracone godziny na lekcjach religii w szkołach, za półtora miliarda złotych rocznie, oraz głoszenie pod płaszczykiem walki z homoseksualizmem, aborcją i in vitro, mizoginizmu, z uwzględnieniem szczególnej nienawiści do ruchu feministycznego, przy konformistycznej postawie rządu i prezydenta. Ba, ta postawa polskiego Kościoła jest nagradzana każdego roku kwotą ponad 10 miliardów złotych z kasy państwa. Tak, 10 miliardów złotych, niektóre źródła mówią nawet o 12 miliardach. Przykładowo, aż nie chce się

 

uwierzyć, ale kwota ta mogłaby oddłużyć wszystkie szpitale w kraju, oraz wyposażyć je w najnowszy sprzęt medyczny wykorzystywany w krajach największego postępu w dziedzinie medycyny. Kaczyński podświadomie mimo sprzecznych wypowiedzi chce Polskę wyłączyć z Unii. Sądzę, że Tusk do tego nie dopuści, co zresztą obiecał papieżowi. W nim cała nadzieja.
Czy teraz państwo rozumieją moją decyzję o zamilczeniu, przynajmniej na jakiś czas?. (Może tydzień, może dwa). Pewnie że rozumieją, bowiem w gruncie rzeczy nasze społeczeństwo, w szczególności zaś moi Czytelnicy to ludzie bardzo poprawnie myślący. PS: Oddam się czytaniu stosu książek, które w międzyczasie nabyłem. Serdecznie Państwa pozdrawiam. 
Fotki (FB).