NAAAREEESZCIE!

Pojawiło się światełko w tunelu. Podobne do tego, które ponoć widzą zdążający zaraz po wyzionięciu ducha. Aliści zdążający w kierunku nieba albo piekła, albo jakie zauważył pan Petru na spotkaniu z wiadomym prezesem. Zanim jednak podążymy owym pośmiertnym metrem, musimy znosić trudy i znoje ziemskie tu na ziemi. Tej ziemi, jak powiadają katolicy lubiący cytować słowa swego guru, który obecnie zasiada po prawicy Ojca, pierwej też podróżując owym metrem. Różne są wyroki w kwestii terminowości znoszenia tych trudów. A ich ciężar zależy od miejsca na ziemi. Tej ziemi, że powtórzę ważną sentencję. Łatwiej je znosić np. w Skandynawii, Anglii, czy też Beneluksie, dużo trudniej w krajach środkowej i wschodniej Europie. Najgorzej chyba jednak w Polsce, mimo przynależności do Unii Europejskiej. Wielu powie, że przyczyna leży w długoletnim zacofaniu gospodarczym, mentalności narodu, przywiązaniu do krwiopijnej religii, a nawet zapaści historycznej, czyli wieloletnim okresie braku wolności. Może to prawda, a nawet tylko prawda. I to ta, którą wymieniał ks. Tischner na pierwszym miejscu. Wielu Polakom, szczególnie tym ciągle nieutulonym z żalu po śmierci Żołnierzy Wyklętych, po śmierci Karola Wojtyły, oraz po męczeńskiej śmierci smoleńskiej prezydenta Lecha Kaczyńskiego, a takich jest w Polsce ponoć ok. 30% koncypuje, że nasz polski trud jest chrystusową karą za tolerowanie, wprawdzie garstki, ale jednak Żydów, za grzechy popełnione poprzez aborcje, za rozwydrzenie młodzieży unikającej przynależności do ONR i podwórkowych kółek różańcowych. W ich ustach pojawiają się od wielu lat hasła monarchistyczne, hasła nawołujące do posadzenia na tronie Rzeczypospolitej króla wzorem państw wymienionych wyżej, bo stanowisko prezydenta już od początku II RP u nas się nie sprawdza. Dobrobyt ponoć w Polsce panował aż do rozbiorów i tak byłoby dalej gdyby seksualnie rozjuszony król Stanisław August Poniatowski nie wlazł do łóżka carycy Katarzyny. Mało się chłop sprawdził, bo szybko nastąpiły rozbiory. A było tak dobrze.

Co prawda chłopi stanowili niewolniczą siłę roboczą na rzecz tych Polaków, którzy się liczyli w państwie, jako prawdziwi obywatele. Robotników jako takich można było policzyć na palcach, bo i przemysłu nie było, a mieszczanie zwykle rozpierzchli się po dworach i karczmach jako siła równie potraktowana jak chłopstwo. Król!. król jest nam potrzebny na gwałt, wołają coraz głośniej moi rodacy. I to nie jakiś tam chłystek z importu, jak ten cały Henryk Walezy, co to nocą uciekł z powrotem do Francji i do dziś nie wiadomo czy czegoś cennego nie zakosił, bo tu w kraju nie znajdziesz przecież kandydata na tron, choćby to był sam pan prezes, ale prawdziwy władca, jak angielska Elżbieta, holenderska Beatrycze, duńska Małgorzata, albo szwedzka Sylwia. Nam jednak potrzebny jest król, czyli mężczyzna. Historia nas obdarzyła tylko jedną królową Jadwigą, ale i tak szybciej jej berło przejął rosły chłop z Litwy, Władysław nazwiskiem Jagiełło, niżeli fotel premiera Marcinkiewicza Kaczyński. Czy wtedy, czyli za czasów królewskich w Polsce było dobrze wszystkim jej obywatelom. Oczywiście że nie, bo większość pospólstwa nie znała innego życia jak niewolnicza praca na rzecz pana i plebana, którzy to w parze korzystali nie tylko z podatków, różnych dziesięcin, ale też z niewinności córek chłopskich przy okazji tzw. pierwszej nocy. Zatem pragniemy króla jak kania dżdżu, jak zbawienia wiecznego, jak zwolnienia od podatków, jak 500+ na każde dziecko (nie tylko te drugie i następne), jak oglądania Kaczyńskiego w pozie Napoleona na drabince, jak wygranej szóstki w lotto, jak codziennie nowej broszki na lewej piersi pani Szydło, jak powrotu rodaków na łono bogatej ojczyzny. Jest jednak światełko w tunelu by ziściły się nasze, wielu Polaków pragnienia. Oto w dniu 9 listopada br. w Łagiewnikach krakowskich na królewskim fotelu zasiądzie dawno oczekiwany król Polski. Będzie nim Chrystus.

Naprawdę, powiadam wam, nikt inny tylko Chrystus. Już najlepsi stolarze w kraju obmyślają dla Niego należyty fotel tronowy, bo ten historyczny zabrał Wałęsa do swego domu. „Fakty i mity” przypominają nam, że ów dzień będzie zapewne tak wielkim świętem kościelnym i państwowym, że przyćmi dotychczasowe święta 1 Maja, 3 maja, a nawet 8 Marca i w hierarchii świąt stanie obok Bożego Narodzenia, Wielkanocy, no może jeszcze tylko Dnia Żołnierzy Wyklętych. Sen z oczu naszym biskupom spędza tylko wypowiedź ewangeliczna Jezusa, gdy powiadał iż Jego królestwo nie jest z tego świata. Wątpliwości w tym względzie nie rozstrzygnie przecież ani żaden trybunał, ani żadna Komisja Wenecka. By uniknąć owych merytorycznych kłopotów, należy dopowiedzieć sobie, że Polska, to jednak kraj nie z tej ziemi i wszystko gra jak gruźlikowi w piersiach.

PS: przypuszczam, że o etat królowej, czyli asystentki króla ubiegać się powinno kilka niepokalanych pań z Prawa i Sprawiedliwości.