WALENTYNKI

Mam na karku wiele dekad, ale przyznam, że o Walentynkach usłyszałem dopiero przed, no może dwudziestu laty. Chyba tylko dlatego że jestem Polakiem, bo oto jak dociekam, ten wesoły z gruntu rzeczy dzień jest jakoś tam w świecie święcony od bardzo dawna. Jedni ten dzień traktują jak każdy inny, inni z kolei ulegając intencji i atmosferze zawierającej miłe treści bardzo go afirmują. To zależy od indywidualnych charakterów i postaw. Według mnie to święto nie zawiera żadnych odniesień politycznych albo religijnych, a jednak część polskiego społeczeństwa, szczególnie wiejskiego, zagubionego w nakazach kapłanów krytykuje Walentynki, jako przejaw amerykanizacji, obcej polskiej kulturze, wypierającej rodzime tradycje. Walentynki są też krytykowane za ich komercyjny charakter i nastawienie na okazjonalne bogacenie się. Są one wykorzystywane przez biznes i media do przełamania stagnacji handlowej pomiędzy Bożym Narodzeniem a Wielkanocą. Tego rodzaju opinie głoszą najczęściej tzw, single. Dla nich charakter Walentynek ma wyraz opresyjny, bo piętnuje życie w pojedynkę. Z powodu pogańskiego pochodzenia obchodu Walentynek dzień ten odrzucają religie. Zarówno chrześcijańskie, (czyt. katolickie), islam, a tym bardziej Świadkowie Jehowy. Jak obserwuję, to z roku na rok, dzięki postępowi w technice przekazywania informacji, szczególnie w formie elektronicznej: telefony komórkowe, komputery, Walentynki stają się coraz ważniejszym dniem w życiu wielu ludzi. Większość z nas ma okazję by wyrazić oficjalnie swoje uczucia w stosunku do swoich najbliższych szczególnie w relacjach mężczyzna-kobieta (chłopak-dziewczyna), a nawet w partnerstwie homoseksualnym. Nie jest żadnym błędem wyrażenie swoich uczuć w stosunku do rodziców, koleżanki z pracy, sąsiadki, nie mówiąc już o kochankach.

Wiadomo, że w polskich warunkach Kościół lepiej by postrzegał, by w tym dniu przyprowadzić do kruchty osobę bliską i wyrazić tam swe uczucia do osób istniejących tylko w religijnych zapisach: mężczyźni do Matki Boskiej, kobiety do Chrystusa. Najlepiej gdyby zaznaczyli swą obecność w świątyni w postaci datku pieniężnego. Niestety organizmy ludzkie są skonstruowane nie tylko z materii składającej się z czci do obrazów. Żyjemy tu i teraz, a więc w społeczeństwie, w którym wzajemne więzi wzbogacane są czysto ludzkimi, często nawet grzesznymi uczuciami, dlatego też ten dzień staje się coraz bardziej zrozumiałym i potrzebnym, mimo tego, że ktoś na nim zarabia. Ludzie szanują i czczą zarówno Boże Narodzenie, Wielkanoc i inne Boże Ciała, ale też ten jeden, jedyny dzień w kalendarzu, w którym oficjalnie mogą wyrazić w miarę szczery ukłon w stosunku do bliskich naszym sercom, a że często z tego powodu wpadamy w paranoję, to już inna sprawa.