SYNDROM ZACHODZĄCEGO SŁOŃCA

-



Wdepnąłem w astronomię, dość przypadkowo oczywiście. Mianowicie szukałem odniesienia do długości życia człowieka. Jak to zmierzyć porównawczo i wyszło mi iż przemijanie (jak to niektórzy nazywają) to owszem dość logicznie, ale wg mnie, jest to syndrom zachodzącego słońca. Nie wszyscy się ze mną zgodzą. Szczególnie polscy płaskoziemcy, a jak wiadomo jest ich wśród nas około 1/3. Siła ciemnoty. Odkryli się dzięki zarazie COVIDU. Słoneczko wschodzi zza horyzontu to po prostu się rodzimy. Zachodzi za horyzont -  umieramy. Ot proste jak drut do robótek ręcznych. Umieranie jakże ma skojarzenie z tzw. syndromem K. To był bat na nazistów, którzy uwierzyli w zmyślone twierdzenie iż jest to zaraźliwa choroba Żydów na którą umiera się w potwornych boleściach. Oczywiście były to bajki, ale jednak napędzające strachu m.in. esesmanom. Dzisiaj też, choćby w naszym kraju wielu ludzi uwierzyło w zło szczepionek na covid i w swych racjach trwają często aż do śmierci, Naziści w swej większości to byli bardzo prości, nie wykształceni ludzie, co potwierdza się dziś w grupach neofaszystowskich. Zatem jakże inaczej skojarzyć zachodzące słońce, jak nie z końcem życia żywych istot. A że słońce na przestrzeni miliardów lat zachodziło tudzież wschodziło także miliardy razy, przeto na naszej ukochanej, zanieczyszczonej planecie żyje obecnie ponad siedem miliardów ludzi, ale też setki miliardów użyźnia w przypadkowych miejscach glebę, lub leży na cmentarzach.  Za tydzień obchodzimy Dzień Zmarłych. Pomyślmy o tym, jakże ciekawym i wymownym syndromie zachodzącego słoneczka, póki jeszcze świeci. Amen.

Komentarze

  1. Torunczyk28 października 2021 20:49

    Jestem po osiemdziesiątce i czuję się dość zmęczony, zarówno fizycznie jak i mentalnie. Już nie ta percepcja, już nie ta charyzma, tudzież rozedrganie umysłu. Od dwóch lat nosiłem się z zamiarem wydania zbioru postów w formie książki. Niestety, jako emeryta z dolnej półki nie stać mnie na podobny luksus.
    Wpadłem zatem na pomysł odsprzedaży moich myśli. Jestem gotów do pozbycia się swoich praw autorskich osobie zainteresowanej treściami mojego bloga, wraz z domeną. Z kraju bądź z zagranicy, a ponieważ nie znam się na informatycznych i prawnych zakamarkach problemu związanego z podobnym zamiarem, spodziewam się, że owe kłopoty weźmie na siebie ewentualny nabywca. Mój adres mailowy: tonizar29@gmail.com

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

JONO PODKIVANO

-
Obraz
To po prostu „dzień dobry” w języku naszych bratanków znad Dunaju. Oczywiście co ciekawe, taki grzecznościowy zwrot dotyczy tylko towarzystwa mężczyzn. W stosunku do kobiet powitanie jest bardziej serdeczne, brzmi jak pocałunek. Nie potrafię przytoczyć, darujcie. Tak witałem się z bratankami w czasie kilku pobytów nad Dunajem, w Budzie, w Peszcie czy też innych małych miejscowościach np. w Tapolcy. Stolica Węgier składa się z dwu części miasta rozdzielonych rzeką która płynie przez kilka stolic Europy bałkańskiej. Budapeszt to piękne miasto, które w swej historii ma okresy słoneczne, jak chociażby wiekowe braterstwo z Wiedniem w okresie panowania cesarstwa austro-węgierskiego, ale też dni tragiczne roku 1956, kiedy to milion obywateli węgierskich poprzez otwartą granicę austriacką znalazło swoje nowe życie na całym świecie, w tym cała reprezentacja piłkarska, trzykrotni mistrzowie olimpijscy, oraz bardzo liczący się zawodnicy w mistrzostwach świata. Węgry, (Hungary), niewiel
Czytaj więcej

ŻYCIE mnie MNIE

-
Obraz
Jan Staudinger, chyba najbardziej znany autor fraszek, pewnego popołudnia, zaraz po obiadowym deserze  w postaci jabłecznika i kawusi wymyślił aforyzm, który na pierwszy „rzut” ucha brzmi  niedorzecznie, a jednak. Z przyjemnością umieściłem go w tytule posta. Dodam, że Pan Jan obok aforyzmów pisał fraszki, dowcipy, a jakże i owszem kawały dla dorosłych, zadając ludzkości ich konstrukcją wiele pytań i zagadek. Ponieważ dobiegające życie to stos zapisanych, ewentualnie pustych kartek, można je zmiąć i wyrzucić do kosza, w tym wypadku do grobu. Można też je zmielić  w urządzeniu zwanym niszczarką, efekt której przypomina kremację, coraz bardziej modny sposób zamykania historii człowieka. Najbardziej niedoskonałym sposobem na pożegnanie z kimś jest właśnie zmięcie pergaminowych zapisanych żywotem kartek i wyrzuceniem ich na ogólnodostępny śmietnik. Osobiście czuję się fizycznie coraz bardziej stary i zwiotczały, moje kartki odkładane przez cały żywot na stos bywają już nieco przy
Czytaj więcej

TUMIWISIZM

-
Obraz
Termin, a jakże zapisany w wikipedii, a oznacza ostentacyjnie bierną, lekceważącą postawę wobec wszystkiego. Można ją określić odrętwiałością, zobojętnieniem, inercją. Ja od siebie dodam, że postawa taka mi się kojarzy z obwistionalizmem. To mój osobisty termin jako „wkład mojej myśli” dla zbiorów encyklopedycznych, podobnie jak rzeczownik „skapnik”, który to swego czasu bardzo mi pasował do krzyżówki, a jego etymologiczną genezę wytłumaczyłem, sądzę że w sposób zabawny w którymś poście na moim blogu. O tumiwisizmie piszę dlatego, iż właśnie od kilku dni opanował mnie podobny stan psychiczny. W rzeczy samej moja psychika bardziej pasuje do obwistionalizmu niżeli tumiwisizmu, chociażby ze względu na wiek, oraz dość sfatygowane i zdezelowane zdrowie. To jak silnik spalinowy, który jeszcze pracuje ale bierze za dużo oleju, zbyt dużo spala benzyny, no i często uwypukla swoje kolejne usterki, także strach nim wyjechać w dłuższą podróż. Podobnie jest ze mną. Z moimi dolegliwościami nie o
Czytaj więcej