KTO ZBURZYŁ BASTYLIĘ

-

 



Lekcja historii we Francji, nauczycielka pyta uczniów: Powiedzcie mi kto zburzył Bastylię? My nie!, odpowiadają . Za taką indolencję wszystkim stawiam ocenę niedostateczną- mówi nauczycielka. Na następnej wywiadówce oburzeni rodzice wnioskują, że ewentualnie  w związku ze zburzeniem tej Bastylii mogą solidarnie koszty pokryć. Nauczycielka robi kwaśną minę a następnie informuje dyrektora szkoły o tej komediowej decyzji rodziców.  Ale co ja mam teraz robić, panie dyrektorze?. Nic koleżanko, nic. Klasa którą pani  uczy ma bardzo zamożnych rodziców. Jak trzeba to niech płacą i basta.

 Komedia, prawda?, a może i nie komedia. Kiedy pytam bliską mi osobę w wieku prawie pięćdziesiąt lat, co wie o Jedwabnem, po chwili milczenia mówi, ze była tam jakaś rozróba, ale szczegółów nie zna. To już nie komedia, bo pytam Polaka., a ci mało się znają na żartach. Mój rozmówca to człowiek, można by powiedzieć Europejczyk, znający dość poprawnie język angielski, ale jednak Polak z krwi i kości. Wyrósł w swoim kraju i tu zdobywał wiedzę. Nie dziwcie się, bo dzisiaj szkolnictwo polskie jest jeszcze bardziej zawężone dzięki kolejnym kulawym ministrom edukacji narodowej. Obecnie tę zaszczytną funkcję pełni absolwent KUL, niejaki Czarnek, ponoć profesor. Dzisiaj młody Polak dostatnio nakarmiony jest wiedzą o Janie Pawle II, i innych świętych, nawet niekoniecznie krwi polskiej. Święci nam się walają wszędzie: w kościołach, szkołach, uczelniach, urzędach, telewizji a nawet na ulicach. W Ełku, przykładowym miasteczku mazurskim, każdy kierowca przejeżdżający nań  zostaje ubogacony mimo swej woli mocno katechetycznie i patriotycznie.. W tym oto miasteczku z ulicy Stefana Wyszyńskiego, wpadamy w Jana Pawła II, potem w świętego Jana Bosko. Skręcamy w Matki Teresy z Kalkuty, następnie w Wielkanocną, św. Maksymiliana Kolbe, biskupa Edwarda Samsela, św. Dominika Savio i św. Franciszka. Omijamy św. Jerzego Popiełuszki, brata Jakuba Jakubczaka i św. Rafała Kalinowskiego. Wreszcie konie, można złapać oddech. No więc kto zburzył Bastylię, ręka w górę. A co nas interesuje jakaś paryska Bastylia, skoro nie pamiętamy szczegółów rozróby w Jedwabnem, tym bardziej że ponoć w tym Jedwabnem Polacy się popisali dużo paskudniej niżeli niejaki Jojo za młodu w tramwajach szczecińskich. Tamci Polacy żywcem palili Żydów w stodole, zaś ten tylko okradał podróżnych. Wszyscy się wyspowiadali i dlatego wszyscy pójdą do nieba nie bacząc na Trybunały Unii Europejskiej.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

JONO PODKIVANO

-
Obraz
To po prostu „dzień dobry” w języku naszych bratanków znad Dunaju. Oczywiście co ciekawe, taki grzecznościowy zwrot dotyczy tylko towarzystwa mężczyzn. W stosunku do kobiet powitanie jest bardziej serdeczne, brzmi jak pocałunek. Nie potrafię przytoczyć, darujcie. Tak witałem się z bratankami w czasie kilku pobytów nad Dunajem, w Budzie, w Peszcie czy też innych małych miejscowościach np. w Tapolcy. Stolica Węgier składa się z dwu części miasta rozdzielonych rzeką która płynie przez kilka stolic Europy bałkańskiej. Budapeszt to piękne miasto, które w swej historii ma okresy słoneczne, jak chociażby wiekowe braterstwo z Wiedniem w okresie panowania cesarstwa austro-węgierskiego, ale też dni tragiczne roku 1956, kiedy to milion obywateli węgierskich poprzez otwartą granicę austriacką znalazło swoje nowe życie na całym świecie, w tym cała reprezentacja piłkarska, trzykrotni mistrzowie olimpijscy, oraz bardzo liczący się zawodnicy w mistrzostwach świata. Węgry, (Hungary), niewiel
Czytaj więcej

TUMIWISIZM

-
Obraz
Termin, a jakże zapisany w wikipedii, a oznacza ostentacyjnie bierną, lekceważącą postawę wobec wszystkiego. Można ją określić odrętwiałością, zobojętnieniem, inercją. Ja od siebie dodam, że postawa taka mi się kojarzy z obwistionalizmem. To mój osobisty termin jako „wkład mojej myśli” dla zbiorów encyklopedycznych, podobnie jak rzeczownik „skapnik”, który to swego czasu bardzo mi pasował do krzyżówki, a jego etymologiczną genezę wytłumaczyłem, sądzę że w sposób zabawny w którymś poście na moim blogu. O tumiwisizmie piszę dlatego, iż właśnie od kilku dni opanował mnie podobny stan psychiczny. W rzeczy samej moja psychika bardziej pasuje do obwistionalizmu niżeli tumiwisizmu, chociażby ze względu na wiek, oraz dość sfatygowane i zdezelowane zdrowie. To jak silnik spalinowy, który jeszcze pracuje ale bierze za dużo oleju, zbyt dużo spala benzyny, no i często uwypukla swoje kolejne usterki, także strach nim wyjechać w dłuższą podróż. Podobnie jest ze mną. Z moimi dolegliwościami nie o
Czytaj więcej

ŻYCIE mnie MNIE

-
Obraz
Jan Staudinger, chyba najbardziej znany autor fraszek, pewnego popołudnia, zaraz po obiadowym deserze  w postaci jabłecznika i kawusi wymyślił aforyzm, który na pierwszy „rzut” ucha brzmi  niedorzecznie, a jednak. Z przyjemnością umieściłem go w tytule posta. Dodam, że Pan Jan obok aforyzmów pisał fraszki, dowcipy, a jakże i owszem kawały dla dorosłych, zadając ludzkości ich konstrukcją wiele pytań i zagadek. Ponieważ dobiegające życie to stos zapisanych, ewentualnie pustych kartek, można je zmiąć i wyrzucić do kosza, w tym wypadku do grobu. Można też je zmielić  w urządzeniu zwanym niszczarką, efekt której przypomina kremację, coraz bardziej modny sposób zamykania historii człowieka. Najbardziej niedoskonałym sposobem na pożegnanie z kimś jest właśnie zmięcie pergaminowych zapisanych żywotem kartek i wyrzuceniem ich na ogólnodostępny śmietnik. Osobiście czuję się fizycznie coraz bardziej stary i zwiotczały, moje kartki odkładane przez cały żywot na stos bywają już nieco przy
Czytaj więcej