NA PÓŁ OSTRO

Patriotyczny wierszyk dla wyrośniętych osesków, odpowiadający na pytanie: kto ty jesteś?. Pada odpowiedź Polak mały. Tyle, że przymiotnik „mały” rozciąga się na większość dzisiejszej populacji Polaków, z zastrzeżeniem, że małość tutaj wyrażana jest rasizmem, ksenofobią, homofobią, antysemityzmem, chamstwem, pijaństwem, nieuczciwością, złodziejstwem, czyli nade wszystko nienawiścią do „innych” w pojęciu kolorowych, wyznających inną wiarę, szczególnie islam, oraz religię Mojżesza. Te „patriotyczne wartości” prezentuje nie tylko u siebie w kraju, ale też staje się nienawistnym dla obcych w krajach, do których udał się za chlebem. Dosłownie w stosunku do tych, którzy tak jak on przyjechali tam z powodu biedy. Czyli zachowuje się jak pies ogrodnika, a nawet gorzej, bo ponoć wielu Polaków twierdzi, że najgorzej im się pracuje za granicą wtedy, gdy szefem firmy jest ich rodak. Słowo Polak Mały ma wyjątkowe konotacje, bowiem symbolem jego małości jest rzeczywiście mały człowieczek, który ...

Weekend, okres od piątkowego popołudnia do niedzieli włącznie, wolny od pracy i nauki, ale też wypoczynek poza miejscem zamieszkania. W Polsce najdłuższy i chyba najbardziej często występujący. Cóż, co kraj to obyczaj. Obyczaj, który jest zrodzony z polskiej, siermiężnej tradycji odradzającej się wciąż w kościelnej kruchcie. Dzisiaj, po 1989 roku, czyli od zmiany ustroju, a dla niektórych, od odzyskania „niepodległości”, świąt jako takich pozwalających na leniuchowanie przybyło Polsce bez liku. Pominąwszy tradycyjne święta Bożego Narodzenia, Wielkanocy, Zielonych Świąt, albo Bożego Ciała i Wniebowstąpienia NMP, czy też Wszystkich Świętych, nasz kraj dorobił się wielu innych, które, gdy wypadają w ciągu roboczych dni tygodnia, rodzą tzw. długie weekendy. Nie tylko odrodzone na wniosek prezydenta Łodzi Jerzego Kropiwnickiego posła PO święto Trzech Króli, który tego dnia zakładał koronę i bryczką objeżdżał miasto, oczywiście z poparciem posłów prawicy ale i episkopatu, po blisk...

Ostatnio Sejm głosami PIS i przystawką Kukiza- 15, z minimalnym udziałem głosowym pozostałych partii uchwalił kilka ustaw, w większości służących realizacji zamierzeń i postanowień kaczystowskich w ramach tzw. dobrej zmiany, w tym Ustawę antyterrorystyczną. Ta Ustawa nie poprawi bezpieczeństwa w Polsce, za to doprowadzi do ograniczenia swobód obywatelskich. Nie tylko w pospolitym tego słowa znaczeniu, ale także wypowiedzi np. w internecie. Jak by tytuł tej Ustawy groźnie nie brzmiał, to jednak ma ona niby służyć przede wszystkim zwalczaniu terroryzmu. Jak się okazuje nie do końca taki jest zamysł rządzących, bo chociaż w Polsce jak na razie nie wydarzył się żaden akt terroryzmu, nie licząc bzdurnych urojeń smoleńskich Macierewicza, to jednak akty terroryzmu dokonane w Europie Zachodniej bardzo sprzyjały uchwaleniu tejże, tu nad Wisłą. W gruncie rzeczy chodzi o stosowanie legalnego bezprawia w imię porządku, a ogólniej zamaskowania walki z tymi, którzy w taki czy inny sposób ujaw...

To tytuł książki Anji Lunholm, opowieści o więźniarkach Ravensbruck. Podobne tytuły pojawiały się w świecie filmu, ale ja nie o tym. Moje wrota to drzwi do świątyń, za którymi ukrywają się największe łajdactwa kleru katolickiego. Drzwi, przez które nie może się przecisnąć prawo karne. Odbija się ono jak ślepy ptaszek od szklanego okna. Właśnie tak się dzieje w naszym arcykatolickim kraju, gdzie spokój i słodkie życie nawet najprostszego księdza jest wartością najwyższą, które szanuje nie tylko gawiedź, ale też prezydent, premier i wszelka władza. Dlatego to co czytamy w prasie, oglądamy w telewizji i internecie o przeróżnych świństwach osób duchownych, w gruncie rzeczy jest rozpatrywane przez sądy, ogłaszane są nawet wyroki (zwykle przy drzwiach zamkniętych), natomiast nie podlegają one egzekucji. Nie mogę sobie przypomnieć, gdzie i w którym więzieniu jakikolwiek ksiądz odbywa karę np. za wielokrotne zgwałcenie dziecka czyli pedofilię, lub prowadzenie samochodu po pijaku i sp...

Tak brzmiały słowa pani premier III RP Beaty Szydło wygłoszone na dwa dni przed kolejną spodziewaną negatywną oceną polskiej demokracji w zakresie przestrzegania prawa. Słowo ultimatum ma w naszych odczuciach bardzo źle wspominaną przez nasz kraj narodową hekatombę. Mianowicie, to właśnie przedwojenny odpowiednik naszego współczesnego ministra spraw zagranicznych Waszczykowskiego, wykrzykiwał z trybuny sejmowej, że nie oddamy ani guzika w przypadku wojny z hitlerowskimi Niemcami. Po tym oddaliśmy wszystko. Poprzedni post zatytułowałem „nudy”, z czym nie zgodzili się moi komentatorzy w świetle wydarzeń sejmowych w dniu 20 maja. Zarówno Pani J, którą witam po przerwie, jak i Pan AA, a także Pani Agata P., której komentarze z przyjemnością będę czytać w przyszłości, ale też Pana Bywalca z Torunia, miasta mi bliskiego. Wszystkich Państwa serdecznie pozdrawiam. To co wypłynęło z Brukseli, trudno nazwać ultimatum, było to raczej przypomnienie o tym iż rząd musi zaakceptować praw...

Przytoczę na początek znane, aczkolwiek mało grzeczne przysłowie, które powiada, że pies jak nie ma co robić ….. to szczeka na swojego pana. Zatem powtórzę pytanie, które kieruję do samego siebie. Czy ja się nudzę?, że od lat zajmuje się pisaniem bloga o tematyce takiej a nie innej. Jedni blogerzy piszą o grządkach kwiatowych, inni o swych doświadczeniach miłosnych, a jeszcze inni o wysublimowanych smakach kuchennych albo przykładowo ciuszkach. Osobiście długo się zastanawiałem nad tematem, który ostatecznie ulokowałem w tym moim cieście. Polityka państwa i jego stosunki z Kościołem, dla wielu nie do przełknięcia. A dlaczego akurat taka papka mi odpowiada?, ano dlatego, że po prostu znam się na tym na tyle, na ile powinien znać się każdy przyzwoity, śledzący puls życia ojczyzny jej obywatel. Dzisiaj akurat śledzenie polityki polskiego rządu jest łatwe, bowiem od momentu ostatnich wyborów, ten jednomyślny skład parlamentarny, z wyłączeniem opozycji nie zajmuje się rządzeniem zgod...

Powtórzę; spotkanie z ciekawym człowiekiem , powiem więcej, z bardzo ciekawym człowiekiem , czyli z byłym premierem, dla wielu aktualnym, Jarosławem Kaczyńskim. Czyżby ten ciekawy człowiek niedawno zszedł na bosaka ze szczytu Czomolungmy, czy może gołymi rękami usidlił niedźwiedzia w momencie gdy ten niebywale groźny drapieżnik wybebeszał partyjnego kolegę, przykładowo Brudzińskiego?, znawcy ruskich trumien. Nie, to zwykły, zresztą bardzo tchórzliwy człowiek otoczony w dzień i w nocy przez dobranych z byłych żołnierzy jednostki GROM ochroniarzy pilnujących go za pieniądze podatników. To naprawdę bardzo przeciętny człowiek o wzroście okolicznościowo podbudowanym drabinką sklepową. A cała sprawa wzięła się z tego, że po kilku miesiącach odmowy jej premier na ogłoszenie poprzez wydrukowanie w Dzienniku Ustaw wyroku Trybunału Konstytucyjnego, oraz odmowy prezydenta przyjęcia ślubowania od trzech legalnie wybranych sędziów do składu tegoż Trybunału, pan „premier”, a właściwie nadprem...

Grzechem, oczywiście w nomenklaturze wyznania wiary. Obojętnie której, bowiem każda wiara ma w swym katalogu grzechy i zasługi zbawienne. Otóż stało się, że w zaświaty w wieku 76 lat odeszła pani Maria Czubaszek. Bodaj najbardziej znana współczesnej literaturze humoru i satyry pisarka, a jednocześnie człowiek z komorą mózgową wypełnioną realizmem i filozoficznym podejściem do życia tu i teraz. Tu i teraz jako, że żadna ambiwalencja w kwestii życia po życiu w Jej rozumowaniu nie istniała. Człowiek i jego istnienie to problem zero jedynkowy. Była otwarta w czasie licznych wywiadów, podczas których bez zahamowań i hipokryzji mówiła co w Jej życiu stanowiło priorytet. Ponieważ była bezwyznaniowcem, przeto nie kierowała się żadnymi, tak dzisiaj mocno uwypuklanymi przez rząd prawicowy oraz biskupów zasadami odnośnie prokreacji i przywiązania do dewocji szeroko pojętej. Publicznie przyznała się swego czasu, że ponieważ nie tęskni za wielością potomstwa, przeto poddawała się aborcji. Tak p...

Czuję się nieco zmęczony. Nie, nie klikaniem w klawisze po to, by zamieszczać dwa, trzy razy w tygodniu swoje przemyślenia, często bez większego sensu, mimo że w końcu to też rodzaj treningu fizycznego o tzw. małym trudzie, podobnie jak wysiłek sekcji sportowej szachistów. Czuję się zmęczony wydarzeniami w naszym kraju. Bajzlem politycznym w relacji rząd – opozycja. W relacji Kościół – społeczeństwo, wreszcie w relacji... ja i życie. Tak. Ja i życie. Mógłbym tak z rana deliberować, zanim w domu znajdą się świeże śniadaniowe bułeczki. A wystarczyło otworzyć na oścież okno. Wykonać oddech pełną piersią powietrzem oczyszczonym kropelkami majowego deszczu. Wystarczyło wciągnąć w nozdrza zapach ściętej trawy i pierwszych kwiatów, które z pierwszymi promieniami słońca jakoby z ciekawości świata rozchylają płatki pąków. Wystarczyło przez minutę posłuchać symfonii śpiewu małych ptaszków, zwołujących się w pary jak Stwórca przykazał. Wystarczyło, bowiem chwilę postałem wpatrując się w li...

Wielkie, ponieważ ten najważniejszy dokument, wyraża zbiór największych wartości narodowych. Nie mylić ze słowem narodowościowych. Zbiór praw i obowiązków obywatelskich,... ale niekoniecznie do przestrzegania. Ta słynna z 1791 roku i ta ostatnia z 1997 roku, a po drodze jeszcze kilka innych, w zasadzie się w głównym przesłaniu, szczególnie w preambule nie różnią. Obchodzona już kolejna rocznica uchwalenia Konstytucji 3 Maja, jest jeno tradycją bez pokrycia w jej realizacji, bowiem zanim jej treść została wdrożona w życie Rzeczypospolitej, tym bardziej że z drukowaniem uchwały konstytucyjnej było jeszcze trudniej niżeli dzisiaj, nastąpił trzeci i ostatni rozbiór Polski. „W życie Rzeczypospolitej”, nie znaczy w życie wszystkich obywateli państwa. Większość mieszkańców Polski trudno było umieścić w spisie jako obywateli, bowiem nie mieli oni żadnych osobistych dokumentów. Trzeba pamiętać że praktycznie niewolnictwo (pańszczyzna) chłopa polskiego zniesione zostało dopiero na przełomie ...

Pojawiło się światełko w tunelu. Podobne do tego, które ponoć widzą zdążający zaraz po wyzionięciu ducha. Aliści zdążający w kierunku nieba albo piekła, albo jakie zauważył pan Petru na spotkaniu z wiadomym prezesem. Zanim jednak podążymy owym pośmiertnym metrem, musimy znosić trudy i znoje ziemskie tu na ziemi. Tej ziemi, jak powiadają katolicy lubiący cytować słowa swego guru, który obecnie zasiada po prawicy Ojca, pierwej też podróżując owym metrem. Różne są wyroki w kwestii terminowości znoszenia tych trudów. A ich ciężar zależy od miejsca na ziemi. Tej ziemi, że powtórzę ważną sentencję. Łatwiej je znosić np. w Skandynawii, Anglii, czy też Beneluksie, dużo trudniej w krajach środkowej i wschodniej Europie. Najgorzej chyba jednak w Polsce, mimo przynależności do Unii Europejskiej. Wielu powie, że przyczyna leży w długoletnim zacofaniu gospodarczym, mentalności narodu, przywiązaniu do krwiopijnej religii, a nawet zapaści historycznej, czyli wieloletnim okresie braku wolności. Mo...