RYTM

Z młodej piersi się wyrwało.. cztery, Wojenko, wojenko ...cztery, Jak to na wojence ładnie...cztery, O mój rozmarynie... cztery, Przybyli ułani pod okienko ….cztery, My pierwsza brygada … cztery, Rozszumiały się wierzby płaczące... cztery. itd.

 

Jest ich dużo więcej. Wymieniam te, które zapamiętałem jeszcze z lat młodzieńczych. Jedne mają wydźwięk patriotyczny, inne zaś wyłącznie w swej treści wyrażają tęsknotę za dziewczyną, żoną, rodziną, po prostu domem rodzinnym. Piosenki te przypomniałem sobie przy okazji tegorocznego Święta Wojska Polskiego, które to po transformacji ustrojowej obchodzimy w dniu 15 sierpnia na spółkę z Matka Boską Zielną. To rocznica Bitwy Warszawskiej, zwanej przez organ rządzący czyli episkopat Cudem nad Wisłą.

 

 

Zwolniono zatem dzień 12 października z obowiązku czczenia rocznicy Bitwy pod Lenino. Orkiestra przygrywała gapiom warszawskim, by się nie zanudzili samym wystąpieniem nowego prezydenta, w którym to nasz najwyższy przybierając pozę nadmuchanego pontonu zapewniał naród o tym, że tym razem w razie czego już naprawdę nie oddamy ani guzika. Mamy bowiem w dyspozycji ok.100 tysięcy woja, w tym 30 tysięcy frontowych, reszta to wojsko administracyjne, kilkadziesiąt samolotów F-16 (w tym sprawnych ponad połowę), kilkadziesiąt czołgów Leopard (części zamienne dostarczają nam Niemcy przez granicę, bo czołgiści stacjonują nad Odrą), kilkadziesiąt samolotów produkcji radzieckiej MIG29, oraz SU22. I tu jest problem, bowiem to są sprzęty jeszcze dosyć jare ale już stosunkowo stare, a o części zapasowe w naszej sytuacji zwracać się do Putina byłoby wielką niezręcznością. Wojsko mamy zawodowe, dlatego większość sypia pod kołdrą z małżonką ślubną chociaż niekoniecznie, a koszar, magazynów broni i amunicji pilnują ochroniarze cywilni. Ale to sprawdzeni chłopcy, można im zaufać, słyszymy zapewnienia.

 

Wszystkie te piosenki wraz z kolegami szwejkami śpiewałem podczas marszu na strzelnicę, na stołówkę, na przysięgę młodszych roczników, idąc z kompanią do kina lub mecz żużlowy. Rytm żołnierski musiał się mieścić na … cztery. Cyfra ta podawana przez dowódcę oznaczała początek nowego wiersza lub nowej zwrotki. Przypuszczam że jest tak do dziś. Wyjątek stanowi wymarsz naszej armii na pielgrzymkę do Częstochowy, który to punkt koszarowego szkoleniowego konspektu stanowi zasadnicze ostrze miecza skierowanego w kierunku tych, co to chcieliby zabrać nam tak krwawo wywalczoną niepodległość. Żołnierze każdego roku w ramach czynności służbowych udają się pod Jasną Górę by umacniać się w przekonaniu o sile, bo w razie czego Najświętsza Panienka, wzorem księdza Skorupki obroni nas wymachując drewnianym krzyżykiem. W marszu do Częstochowy nie obowiązywało już zachowanie rytmu, dzięki czemu można było śpiewać inne przeboje. Zaraz po przebudzeniu się ze snu u chłopa w stodole lub namiocie: „Kiedy ranne wstają zorze”, zaś po kolacji, którą zabezpieczała, tak jak wszystkie posiłki, logistyka wojskowa:

 

 

 

„Wszystkie nasze dzienne sprawy”. Po zaliczeniu pielgrzymki częstochowskiej żołnierze mieli zaliczone szkolenie poligonowe, bo to i wysiłek fizyczny równy wielokrotnemu pokonaniu toru przeszkód, a i strzelanie ... okiem na pielgrzymujące obok zdrowe dziewoje, które w większości swych intencji pragną zapoznać kawalera, a jak się uda to nawet zainicjować poczęcie na sianie. Osobiście poznałem jedną panią spod Białegostoku, która to w zarządzanym przeze mnie nadmorskim ośrodku wczasowym chwaliła się inwencją i dobrym matczynym pomysłem. Otóż ta już starsza dama opowiadała mi, że jej córka lekarka mimo usilnych starań przez lata nie zachodziła w ciążę. Doradziłam jej, powiada rozanielona wczasowiczka, pójście na pielgrzymkę do Częstochowy. Matka Boska pomoże i może ci się uda. No i popatrz pan, poszła i wróciła po dwóch tygodniach w ciąży. Okazuje się że poczęła wzorem betlejemskiej Panienki właśnie na sianie. Chce pan zobaczyć wnuczka, jest w tej chwili w domku, śpi. Oczywiście pochwaliłem ją za mądrość ludową i pogratulowałem szczęścia babcinego. Pomyślałem, że być może prawdziwym ojcem dziecka jest jakowyś nabuzowany hormonalnie żołnierz, ale nie, to nie mogło być, bo nasza husaria na pielgrzymki się udaje dopiero od roku 1989, gdy armię pod swoje dowódcze skrzydła objął smakosz alkoholowy bp gen. Sławoj Leszek Głodź, zwany w swoim pijackim środowisku flaszką. Ciekawostką jest to, że Głodź stopień generała otrzymał prosto z plutonowego, czy też kaprala i nie zawdzięcza tego błyskotliwego awansu jakimkolwiek pielgrzymkom i Matce Boskiej ale prezydentowi Lechowi Wałęsie, oczywiście z „polecenia” JPII. Poświęciłem czas by w całości oglądnąć uroczystości warszawskie w tym defiladę i muszę przyznać, że akurat w tej dyscyplinie wojsko mamy wyszkolone i dość dobrze prezentujące się. Zatem panienki mają w czym przebierać, tym bardziej, że nasi żołnierze od czasów Bolesława Chrobrego nie stracili ani na ciut ochoty na tzw. „branie”, jak to powiadają w koszarach, o czym świadczy tekst piosenki: „Hej, panienki, posłuchajcie, raz, dwa, trzy, I gazety przeczytajcie, raz, dwa, trzy. Są tam wesołe nowinki, wesołe nowinki: Będzie pobór na dziewczynki, raz, dwa, trzy”.