ZNASZ LI TEN KRAJ, czyli SKANSEN EUROPY

„Coście zrobili z tym krajem skurwysyny. Oddajcie nam uśmiech”.

Te słowa widniały na transparencie niesionym przez tłum młodych, na czele którego szedł Cezary Baryka, bohater „Przedwiośnia” Żeromskiego. Takie hasło należałoby rozwieszać wszędzie. Od Warszawy po Kozie Doły. Hasło dla myślących, a więc niekoniecznie tylko dla inteligencji. Ale czy w naszym niby europejskim kraju, w dwudziestym pierwszym wieku jest znacząca ilość prawdziwej inteligencji?. Czy inteligentem sensu stricte można nazwać absolwenta katolickiego uniwersytetu, z Terlikowskim jako przedstawicielem?. Czy do inteligencji można zaliczyć absolwentów licznych seminariów duchownych i „akademii” katolickich, a szczerze mówiąc również „magistrów” prywatnych świeckich uczelni gdzie zajęcia były odklepywane za słono płacone czesne. Czy do inteligencji wreszcie można zaliczyć całą sforę członków i sympatyków PIS oraz partyjek im pokrewnych bez znajomości języków (vide: „doktorowie” Kaczyński, Rydzyk). Otóż nie!.

Według Noblisty Dario Fo: inteligent, który nie jest lewicowy i nie aprobuje takowej ideologii nie jest inteligentem. Zatem inteligencji w Polsce jest jak na lekarstwo. Fakt, że pan Dario nie jest zbyt zaprzyjaźniony z kołami zbliżonymi do niezbyt odległego Watykanu, jednak świat postępowy, a w większości świat taki jaki jest odbiera Go dobrze. Stąd ta zaszczytna nagroda noblowska.

Przemierzając samochodem nasz kraj, Europejczyk ma do czynienia ze zjawiskiem, które we własnej ojczyźnie zaliczył by do zmór. W okresie wakacyjnym, ale nie tylko, masa ludzi z cywilizowanej Europy, ale i Świata przyjeżdża do Polski. Czyni to choćby ze względu na korzystną wymianę posiadanych zasobów walutowych. Co tu może spotkać prawie za darmo, czego ich oczy nie ujrzą w Belgii, Holandii, Francji lub Szwecji, a o czym można opowiadać w długie zimowe wieczory niezbyt grzecznym dzieciom na dobranoc.

Otóż drogie dzieci. Niedaleko, bo zaledwie za Odrą jest taki kraj, bardzo odmienny od naszego i krajów innych naszych sąsiadów. Do niedawna (jak ludzie mówili) chodziły tam po wsiach, a nawet miastach białe niedźwiedzie. W kraju tym prawie w każdej wsi jest zamek, zwany przez miejscowych domem bożym. W miastach takich budowli jest kilka, zdarza się, że na każdej ulicy. Wzdłuż szutrowych szos tego przemiłego kraju stoją przeróżne świątki, które mają swoje obowiązki. Otóż chronią one ludzi od różnych nieszczęść na przykład od wypadków drogowych chroni święty Krzysztof. Jeżeli patron się zagapi i nastąpi wypadek, w wyniku którego zginie kierowca, to jest on pochowany na miejscu. Świadczy o tym postawiony tam krzyż. Takich krzyży w Polsce są tysiące. Chyba już im brak miejsc na cmentarzach, bo akurat ofiar wypadków drogowych w Polsce jest najwięcej w Europie. Od pożarów ludność chroni święta Teresa, dlatego w czasie burzy jej obrazy wystawiane są w oknach jak portrety u fotografów. Jest to o wiele tańsze niżeli montowanie piorunochronów. Zresztą na dachy obywatele wsi wchodzą tylko gdy one przeciekają, albo gdy trzeba poprawić odbiór telewizji TRWAM. Od zguby natomiast chroni ich święty Antoni, a naprawdę odnajdują wiele rzeczy, oczywiście poza rozumem, ale akurat ten nie jest dla nich najważniejszy, więc mogą machnąć ręką. Dlatego tym mieszkańcom żyje się szczęśliwie, bo więcej do szczęścia nic im nie potrzeba.

W ostatnich latach, ten szczęśliwy na swój sposób naród rozmnożył w swoim kraju od Bugu aż po Odrę tzw. sanktuaria Maryjne. Wiadomo, tego akurat nigdy nie za dużo, tym bardziej, że akurat nad Wisłą Matka Boska czyni cuda na kopy. A to się ukarze na wierzbie, a to na sośnie, w zależności od upodobania, a to na oknie plebanii, a to na parapecie pod oknem sołtysa. Także służby moherowe nie nadążają z upamiętnieniem miejscowości, w których należało by zbudować chociażby kapliczkę oraz podprowadzić rurkę z której by wyciekała zdrowa, święcona woda. Miejscowy naród od ust sobie odejmie, ale na taki cel wydłubie ostatni grosz. A nuż zachoruje, a tu do lekarza daleko, to pod ręką Matka Boska jak znalazł. No a skoro nie wyzdrowieje, to widocznie taka była wola boża. Pewno nagrzeszył, o czym okolica nie wie. Zdarzają się jednak cudowne wyzdrowienia. Miejscowy pijaczyna złodziej i zabijaka Kulawik, któremu lekarze nie dawali żadnych szans na przeżycie po uderzeniu siekierą pod remizą, dzięki popijaniu wody ze źródła świętego wydobrzał. Teraz cała wieś go widuje jak zachodzi do wdowy Borowej. I ponoć już ją pokrył.

Sanktuaria polskie są wizytówką bogactwa duchowego Polaków. Są przybytkami do których, w ciągu całego roku pielgrzymują masy wiernych, w tym młodzieży, szczególnie bezrobotnej, która owe masowe zbiegowiska pod wodzą wyposażonego w instrumenty i tuby nagłaśniające księdza traktuje jako urozmaicenie monotonnego, codziennego życia. Do Matki Boskiej w Częstochowie, Licheniu, Toruniu, Kalwarii Zebrzydowskiej i wielu innych miejscowościach podążają chłopcy i młode dziewczyny, bo jest to uświęcona okazja do wzajemnych kontaktów, często nawet do poczęcia na chłopskim pachnącym sianie nowej dzieciny. Dziecko poczęte w takich okolicznościach ma szansę zostać księdzem lub zakonnicą. O fakcie poczęcia takowego pisałem w jednym z poprzednich postów. W Toruniu chwilowo Matkę Boską zastępuje ojciec Rydzyk, ale już wkrótce zbuduje tam świątynię pod Jej imieniem.

I to jest właśnie skansen Europy. Zachowajmy go dla potomnych, zachowajmy go dla kontynentu. Coś przecież ci Europejczycy muszą zwiedzać, a tutaj nad Wisłą jest jeszcze wiele do zwiedzania i przemyśleń nad kruchością życia. Europejczycy przemierzający nasz kraj, na szutrowych szosach, a od niedawna już na wielu odcinkach autostradowych mogą spotkać autokary wycieczkowe. Nie, nie. To nie są wycieczki udające się w austriackie Alpy, czy chociażby do Pragi, aczkolwiek takie rodzynki też się zdarzają. Większość autokarów podąża do Częstochowy, Lichenia, lub na zlot czarownic do Torunia. Odbywa się to cały rok. Oczywiście tu i ówdzie mknie też autokar wypełniony kibolami uzbrojonymi w pały i noże. Oni śpieszą się z błogosławieństwem kapelana na mecz z Borutą Pcim. Ciekawe, że nikt ze zdrowo myślących nie zada sobie pytania, dlaczego najwięcej wypadków śmiertelnych na polskich drogach zdarza się podczas wypraw pielgrzymkowych. Gdzie jest ich opiekun boski, gdzie święty Krzysztof, gdzież w końcu Najświętsza Panienka, do której im tak spieszno. Czyżby ci pielgrzymi tym świętym się zbytnio narzucali?, byli dlań natrętnymi intruzami?. No nie wiem, ale oni też nie wiedzą i to mnie pociesza.

Jest taki kraj moje dzieci, to kraj o którym wam opowiadam, gdzie każdej dziedziny życia prywatnego, a państwowego w szczególności pilnuje dyżurny ksiądz zwany kapelanem, a który za czynione czynności duchowe otrzymuje wysokie wynagrodzenie. Zabezpieczone jest pod tym duchowym względem wojsko,, policja, więziennictwo, szpitale, straż pożarna oraz wszystkie federacje sportowe nie licząc kolejarzy i celników. Nie ma osamotnionej dziedziny życia w Polsce. Przykładowo kapelan w jednostce wojskowej pozostaje na etacie zastępcy dowódcy tej jednostki, a jego obowiązkiem priorytetowym jest wysłanie żołnierzy na doroczne pielgrzymki do Częstochowy i Lednicy. Abp Głódź zanim został generałem, po otrzymaniu nominacji na kapelana Wojska Polskiego był zaledwie plutonowym. Wałęsa z polecenia JPII zrobił go generałem, a że lubił alkohol szybko zdobył serca innych ochlapusów zaskarbiając sobie przydomek „flaszka”. Dzisiaj flaszka rządzi całą administracją województwa pomorskiego z prezydentami włącznie. Także drogie dzieci, za Odrą macie szansę zobaczyć to, co nawet „fizjologom” się nie śniło, a potem możecie to opowiadać swoim niezbyt znerwicowanym dzieciom, a moim wnukom.

***

Tekst ten napisałem blisko osiem lat temu i stanowi on fragment mojej książki dotąd zalegającej szufladę. W chwili obecnej niewiele się zmieniło. Rząd polski nadal ładuje w Kościół około 8 miliardów złotych rocznie z naszych podatków, zgodnie z podpisanym bezprawnie konkordatem, nadal rozdaje obiekty i ziemie na kiwnięcie biskupim palcem zdobnym w pierścień, a czarne macki się wciąż rozrastają. Dzisiaj katecheci szatanem straszą już nawet dzieci przedszkolne rozszerzając swój „naukowy” repertuar na wszystkie klasy szkolne upominając się nawet o maturę z religii. Oczywiście, że w związku z organizacją Euro zbudowano kilkaset kilometrów autostrad, dzięki czemu podczas poszerzania jezdni zlikwidowano setki tych „sztucznych przydrożnych grobów”, ale figurki, choćby najbardziej artystycznie szkaradne przenoszono z namaszczeniem gdzie indziej. Niemniej nadal pozostajemy skansenem. A w skansenach rodzą się jak grzyby po deszczu różne subkultury ideologiczne, o których mądrzą się przeróżni prawnicy, posłowie i dziennikarze w towarzystwie polityków z wielu partii.