KU ROZWADZE WOJUJĄCYM KATOLOM

                         
                                              Jak sam powiada, przecie nie będzie jeżdził na krowie.

Nie spodobają się te słowa oszołomom religijnym, których w Polsce zatrzęsienie. Jednak jestem przeświadczony o tym, że nawet w środowisku twardych katolików jest przewaga tych, którzy z ochotą poszerzają swoją wiedzę na tematy religijne nie poprzestając na słowach z Pisma św. czytanych przez kapłanów, więc tekst ten powinien być przyjęty przez nich aprobująco. Nie spodobają się natomiast tym, dla których życie zamyka się między kropidłem chrzestnym w wieku niemowlęcym i klapą trumienną w dniu śmierci. Tym, dla których ich Bóg jest pokarmem, zaś słowo ateista, a nawet deista jest bluźnierstwem. A przecie dla uspokojenia ich sumień można nawet aprobować Boga i nie wyznawać żadnej religii – jest się właśnie wtedy deistą. Dla wielu katolików taka deklaracja wystarczy, „wystarczy otoczeniu mówić że się wierzy w Boga, a co tam sobie myślą to ich sprawa”, a tak naprawdę, to wystarczy zmusić się do poczytania Wikipedii: „Deiści odrzucają głoszone przez wyznawców religii monoteistycznych, a więc m.in. chrześcijan i islamistów przekonania religijne, w myśl których objawienia, cuda, proroctwa i święte księgi posiadają faktyczną wartość poznawczą”. A więc w tym punkcie deiści w pełni zgadzają się z ateistami, ponieważ jedni i drudzy nie mają przekonań religijnych. Ale może ateizm jest jakąś pseudoreligią lub religią w bardzo szerokim tego słowa znaczeniu?, jak to sądzą oszołomy?. Nic z tych rzeczy, ateizm nie jest nawet ideologią ani doktryną, bo nie zawiera nie tylko żadnego systemu wierzeń lub przekonań, ale w ogóle niczego nie zawiera.

Dlatego ateiście nie jest potrzebny żaden ksiądz w jakiejkolwiek postaci: czy to w osobie proboszcza parafialnego, ani też księdza szpitalnego, ani duszpasterza rekolekcyjnego, wreszcie tym bardziej obcy mu jest jakiś tam kapelan, i każdy inny ochroniarz jego morale, wystarczy ateiście lub deiście etyka na poziomie człowieka uczciwego, do tego rozumienie porządku świata. Niestety, jak się okazuje w polskiej szczególnie praktyce, księża ze swymi naukami nie przenikają do miejsc dla nich trudnych, gdzie musieliby sobie ubrudzić wylizane przez parafianki rączki. Mowa o środowiskach gdzie ciężką pracą znaczą swój żywot, (górnicy pod ziemią, rolnicy przy pracach ziemnych, budowlańcy podczas wznoszenia obiektów, portowcy i inni). Oni ze swoimi pseudonaukami wyćwiczonymi w seminariach trafiają pomiędzy tych, którzy podobnie z czystymi rączkami szerzą konieczność przywiązania do Kościoła, ale też nienawiść do innych wzorem nauk faszystowskich, i mają coś do powiedzenia w kwestii zarządzania dobrami.

Dlatego widzimy ich wśród władzy, wśród kiboli, wśród ONR, wśród Młodzieży Wszechpolskiej, wśród różnego rodzaju wywrotowców porządku publicznego, by przypodobać się tego typu chuliganerii wywołując obrzydzenie wiernych i poklask tych co rządzą nie tylko kasą ale i posłusznym ludem. Dlaczego więc nie chodzę do kościoła? -Bo sumienie mi nie pozwala.