TRZY PUNKTY

                                          Jeden z cmentarzy komunalnych w Toruniu.

 

1. Zbliża się pierwszy listopada. Dla milionów katolików, w szczególności zamieszkałych na polskiej ziemi, ale nie tylko, dzień Wszystkich Świętych to dzień modlitw za dusze zmarłych, oraz odwiedziny pochowanych na parafialnych zwykle cmentarzach. Już któryś to raz pisałem na swoim blogu i będę powtarzał jak mantrę, że nazywanie tegoż dnia dniem wszystkich świętych jest olbrzymią aberracją, jako że na cmentarzach nie leżą żadni święci. Leżą w przeważającej części zmarli, których życiorys był obciążony pełnym worem grzechów. Na tyle pełnym, że starczyłoby na kilka rozpałek pod kotłem, by zrównoważyć grzeszny ciężar piekielnymi mękami według wierzeń pospólstwa chrześcijańskiego. Leżą tam bowiem wszelkiego rodzaju zbrodniarze i rodziny tych zbrodniarzy, targowiczanie, wynaturzone elity, aferzyści i złodzieje. Najemnicy niemieccy i ruscy, paszkwilanci, niepłatnicy VAT i alimentów, esbecy, handlarze narkotykami, nieuczciwi sędziowie i inna zgnilizna moralna. Jakże więc przypisywać im wszystkim świętość, no jakże.

Moim zdaniem 1 listopada jest Dniem Zmarłych i jest to nazwa tego święta adekwatna do normalności. Jest wiadomym, że każda rodzina uznaje swego zmarłego za postać świętą, zgodnie z powiedzeniem, że o zmarłych się mówi dobrze lub wcale. Bo zmarły dbał o rodzinę chociaż kradł i oszukiwał pracodawcę oraz państwo, ale w końcu dostał z rąk kapłańskich ostatnie namaszczenie, a i był po katolicku pogrzebion. Katolikom to wystarczy, więc wystarczy jeno w dniu tym zapalić światełko do nieba na grobie, zapłacić za mszę i wypominki w kancelarii parafialnej i wszyscy szczęśliwi. Okazuje się, że nie wszyscy. Ci co zalegają obszar cmentarny najmniej, ponieważ pozostając wciąż nieżywymi są okradani przez żywych katolików. Nadwiślański lud lubuje się w dewastowaniu cmentarzy i to niekoniecznie obcych katolikom wyznań. Zamroczeni alkoholem poddani Chrystusa, króla Polski, rozwalają płyty nagrobne i pomniki, łamią krzyże, a to co da się ponownie wykorzystać sprzedają za grosze kamieniarzom. Polski cmentarz to miejsce nie tylko spoczynku zmarłych. To arena wszelkiego rodzaju innych zwyrodnień i wynaturzeń. Obok „specjalistów” od kradzieży kwiatów i zniczy, szczególnie w okolicy Dnia Zmarłych, na cmentarzach przez cały rok odbywają się czarne msze ignorantów religijnych, orgie seksualne i gwałty napotkanych tam niewiast, zaś grobowce są wykorzystywane jako skrytki i dziuple na duże ilości narkotyków, oraz innych skradzionych przedmiotów, w tym wszelkiego rodzaju elektroniki, zanim zostaną upchnięte naiwnym nabywcom. Cmentarz polski nigdy nie umiera. Aż chciało by się powiedzieć, jak Paryż nocą. Cmentarz polski żyje. Moim zdaniem najbardziej poszkodowani są zmarli, których poddano kremacji w sytuacji gdy spoczywają obok pakunków z narkotykami, bo nie ma nic bardziej obraźliwego dla trupa niż mieszanie prochów. Powtórzę więc: Dzień Zmarłych to radosne święto dla wielu bezdomnych i bezrobotnych, więc alleluja i do przodu!

                                                     ***

 

Rozmowa cmantarna: Niektórzy mówią, że istnieje życie pozagrobowe, inni z kolei twierdzą że takowe życie nie istnieje, co ty na to? – Zabij mnie jak chcesz, ale ja nie wierzę ani jednym, ani drugim.

                                                      ***

2.  1 listopada miliony Polaków pójdą na cmentarze by w zadumie postać nad grobami najbliższych. W czasie obowiązkowej krótkiej modlitwy spoglądać bedą na sąsiednie pomniki porównując ich koszt budowy z tym przy którym stoi. Bo Polacy zgodnie z zasadą zastaw się a postaw się budują groby nie dla zmarłego bliskiego lecz dla oczu sąsiadów. Zmarłemu jest obojetne czy leży pod płytą ze złota czy też pod żywą sosną, ale nie jest obojętne to sąsiadowi. Pamiętam, że wielu polskich rolników, gdy otrzymali pierwsze pieniadze z Unii Europejskiej w ramach dopłat, przeznaczyli je na budowę trwałych grobowców rodzinnych. Jestem tego świadkiem. Miliony ton żwiru, cementu zbrojeń i innych materiałow budowlanych zużytych na funeralne budowle, miast na obiekty służące żywym ,zostały bezpowrotnie zmarnowane. Jest o czym pomyśleć w dniu 1 listopada, jednocześnie zadając sobie pytanie: Dlaczego bogaci Amerykanie, Anglicy, albo Francuzi mogą wjeżdżać na cmentarze kosiarką, a my Polacy nawet hulajnogą nie.  Chyba nie dlatego, że nie wypada czymkolwiek jeździć po ziemi poświęconej?. Po prostu tam się nie zmieścimy. Zatem, wieczny odpoczynek racz im dać Panie.

                                                                                       Składnica betonu

                                               

3.  Z Dniem Zmarłych wiąże się wiele odniesień, szczególnie literackich. Okres romantyzmu wręcz był w tym względzie nasączony owymi skojarzeniami jak gąbka pod natryskiem. Szczególnie romantyzm polski. Ojczyzna wielbi takich poetów jak Norwid, Mickiewicz oraz kilku innych, bowiem ich patriotyzm cierpiał wraz z Nią pod batem zaborców. Dzień Zmarłych, i co się z nim wiąże, dzień zaduszny, to czas i okoliczność do wspominania poległych w kolejnych powstaniach zakończonych klęską i wywózkami na Sybir. To rojenia nad odzyskaniem niepodległości z ręki Napoleona. Niestety nikt oprócz tych patriotów z piórem w ręku nie majaczył aż tak za wolnością, jak to wieszczowie pokazali w swych dziełach. A mieli powody, bowiem mimo klęsk i wywózek, tysiące naszych rodaków wstąpiło do armii Napoleona by za Francję ginąć na wszystkich polach bitwy w Europie a nawet na Haiti. Smutne dzieła polskiego romantyzmu, na których wychowały się pokolenia, już nie oświecą polskiej młodzieży, bowiem programy szkolne dobrej zmiany nie przewidują tego by na lekcjach z języka polskiego, a tym bardziej historii o nich wspominać. Miejsce to zostało wypełnione martyrologią "zwycięskiego" Powstania Warszawskiego z wykluczeniem AL, GL i BCh, a także "bohaterstwem"  żołnierzy wyklętych (niestety dla wielu najpospolitszych zbrodniarzy) .Bedą uczyć młodych Polaków, że ci "bohaterowie", zaraz po wyzwolonym przez nich kraju, udali się na Zachód tylko dlatego iż chcieli uniknąć konfliktu z narzuconą nam władzą stalinowską. Broń Boże nie z tchórzostwa. A może dlatego, że już nie było czego rabować, albo amunicja im się skończyła. Nie!. Po prostu ze zwykłego tchórzostwa, bo czekał na nich stryczek. Taka jest prawda, pani Zalewska, minister od oświecenia. Ale pani o tym nie może wiedzieć, skoro nie mogła sobie przypomieć co się stało w Jedwabnem.