O TAKIE POLSKIE ...

 

„W ciągu 45 lat "komuny" w Polsce przybyło obywateli (z 26 mln po II wojnie do 38,5 mln w roku 1989). Z kolei w ciągu 25 lat "wolności" czyli rządów Solidarności Polsce ubyło ponad 4 mln obywateli, a uwzględniwszy nieudolność rządzących, z Polski większość chce uciec (za chlebem). Uciekają najlepiej wykształceni, młodzi, zdolni. I pracują na korzyść kraju do którego się udali, bo Polska swoim obywatelom nie potrafi zapewnić godziwego życia, ale "SWOIM" zapewnia kolosalne majątki. Bo jakie "kominy" płacowe były za "komuny"?. Były, ale delikatne. A w Polsce solidarnościowej różnice między najwyższą i najniższą płacą dochodzą do 1500 (prezes Banku Gdańskiego w 1999 r. zarabiał 900 tys. zł miesięcznie, a sprzątaczka w tym samym banku zarabiała aż! 600 zł miesięcznie). Ciekawe ile pan prezes zarabia dzisiaj po 15 latach. "O TAKIE POLSKIE" - jak powiedział klasyk Wałęsa, z którym tak chętnie się fotografowali wszyscy dzisiaj rządzący, albo ich następcy (pocioty, kumple i dozgonni przyjaciele). Wielkość kraju pozostaje ta sama, ubyło nas tyle milionów, jest mniej gęb do wyżywienia, dlaczego więc bieda się nie kurczy, a wręcz odwrotnie, pęcznieje”.

 

 

Niestety prawda i tę prawdę, o której pisze powyżej internauta przeniesiono w całości na praktyki współczesne. Szefowie centralnych instytucji, a także prezesi spółek Skarbu Państwa, a jakże też szefowie rad nadzorczych, nie wspominając o europosłach dosłownie kąpią się w mamonie. Przechodząc na emeryturę, lub zmieniając stanowiska, wszyscy zostają milionerami. Rzecz niepojęta dla przeciętnego Polaka. Wystarczy wyjechać z każdego miasta kilometr, dwa, by zobaczyć prawdziwe pałace ze służbą, ochroniarzami i garażami w których pomieszkują cacka od mercedesa i BMW wzwyż. Całość ogrodzona bezpiecznym płotem z odpowiednią instalacją alarmową. Pobierają w skali miesięcznej setki tysięcy złotych w ramach wynagrodzenia. Te kwoty dla otoczenia są tajemnicą. Władza to widzi i to aprobuje.

Przykładowo premier powołał przed kilku laty zespół złożony z przyjaciół, który to zespół miał koordynować plan budowy elektrowni atomowej. Cwaniacy pobierają do dzisiaj po ok. 100 tysięcy złotych pensji miesięcznie, a o „atomówce” cicho sza, nawet nie ustalono gdzie ma powstać. Podobnie jak w latach dziewięćdziesiątych dzisiaj też masy ludzkie pracują za banknoty śmieciowe na umowach także śmieciowych. Różnica między PRL a rządami postsolidarnościowymi jest taka, że w PRL istniały wielkie zakłady pracy produkujące m.in. na eksport. Każdy dobrze zorganizowany strajk generował olbrzymie straty. Rząd się tego bał, dlatego ministrowie jeździli z workiem pieniędzy, którymi gasili zarzewie tych buntów. Po roku 1989 z woli Balcerowicza, dla uniknięcia zagrożeń strajkowych, po prostu rozwalono duże zakłady w miastach, oraz spółdzielnie produkcyjne i PGR na wsi. W ten sposób pozostawiono naród na śliskim lodzie. Nie ma fabryk, nie ma załóg, nie ma strajków. Kazali wziąć swój żywot we własne ręce, czyli ratuj się kto może. Obiecywano słodkie życie z chwilą wejścia Polski do Unii Europejskiej. Niestety na tej operacji zyskali oni sami, przenosząc się z foteli poselskich na jeszcze lepiej płatne europoselskie. Wszyscy to wiemy. Wszyscy słyszymy obiecanki przedwyborcze, ale niestety ciągle jako Polska i naród pozostajemy w ocenach dochodów krajowych na ostatnim miejscu w Europie. Jesteśmy, kurde, za przeproszeniem w czarnej dupie. Tak powiadają moi sąsiedzi. Pieniądze z Unii marnujemy, chociażby rozdając je Kościołowi, mimo że większość księży i biskupów nie może już dopiąć swoich spodni i sutann, albo po prostu ratując rządowy tyłek rozdajemy górnikom, by zachować nierentowne kopalnie. Poza tym społeczeństwo jest indoktrynowane poprzez intytucję IPN nienawiścią do wszystkiego co zdarzyło się w PRL. Milczeniem pomijany jest dorobek milionów ludzi pracy i odbudowa kraju po zniszczeniach wojennych, natomiast cichcem następuje wyprzedaż resztek majątku narodowego z takim trudem i wyrzeczeniami zgromadzonego właśnie wysiłkiem tamtej Polski. 

Przerywam pisanie, bo dociera do mnie sygnał ostrzegawczy: Hola, hola, a w gruncie rzeczy to kto ja jestem, jakiś uzdrawiacz narodowy, John Bashobora od wskrzeszania rzeczy padłych?, czy inny Anatolij Kaszpirowski, co to poprzez odliczanie napędzi rozumu rządzącym. Nie jestem też Wernyhorą, ani też ks. Piotrem z Dziadów Mickiewicza, mesjaszem narodu. Daj sobie luz człowieku mówię cichcem do siebie, po to by powtórzyć te słowa głośno i jeszcze głośniej. Popatrz na świat poza Polską, bo masz ku temu warunki, choćby poprzez media. Nie musisz wyjeżdżać, bo szczerze mówiąc nie masz ku temu ani środków ani zdrowia.. Jesteś, tak jak większość biało-czerwonych w czarnej du..e. Jak większość.

 

Fotki od góry:

1.Tak mieszkają polscy biskupi.

2. A tak bezdomni obywatele.

3.Elektrownia atomowa w Żarnowcu, zbudowana w PRL, zniszczona przez Solidarność.

4.Uzdrowiciel Kaszpirowski.