WSPOMNIENIA


W dniu 26 listopada br. odszedł na zawsze mój dobry kolega i prawdziwy przyjaciel, przed kilku laty przełożony Wiesław Szurmiej, prywatnie bratanek niedawno zmarłego Szymona Szurmieja, długoletniego dyrektora Teatru Żydowskiego w Warszawie. Odszedł nagle, w dość paradoksalnych okolicznościach, bowiem na sali gimnastycznej, gdzie raczej utrwala się stan zdrowotności. Mocno mnie zasmuciła ta tragiczna wieść, bowiem już byliśmy umówieni na spotkanie, zaraz po tym gdy sam dojdę do zdrowia po długotrwałym pobycie w Centrum Onkologicznym. Okazuje się że w naszym wieku nie należy składać zbyt odległych w czasie deklaracji.
Wiesiek całe życie zawodowe poświecił toruńskiej energetyce piastując od kilku lat funkcję wicedyrektora ds. pracowniczych, ale w Jego niepisanym zakresie obowiązków było szeroko pojęte eksponowanie dobrej strony firmy. Był niezbędny praktycznie w każdych okolicznościach, gdzie dobro Zakładu należało pokazać na forum całego kraju. Naczelną zasadą Wieśka była też troska o dobro załogi, o jej byt, a także jej poziom kształcenia zawodowego. Właśnie w sporcie widział drogę do tworzenia dobrej atmosfery wśród załóg, oraz należytej dbałości o zdrowie. Był założycielem i prezesem klubu sportowego Energetyk Toruń. Zawodnicy tego klubu zdobywali laury w przekroju krajowym zarówno w tenisie stołowym jak i żeglarstwie. Wiesiek sam był sportowcem amatorem. Systematycznie grał w tenisa ziemnego, biegał na nartach, wspinał się w górach, zdobył Kilimandżaro, pływał po morzach europejskich wynajętymi wraz z grupą przyjaciół pełnomorskimi „łajbami”. Bodaj przez dwa lata obaj reprezentowaliśmy Zakład w lidze bilardowej Energetyków Polski Północnej. Był wszechstronny w pomysłach zmierzających do poprawy samopoczucia setek pracowników naszej firmy. Był inicjatorem a później koordynatorem prac w czasie budowy zakładowych ośrodków wypoczynkowych. Ten nadmorski w Karwi w roku 1991 przekazał w moje ręce. Niemniej dalej śledził z troską funkcjonowanie tej bazy. Bardzo dbał o letni wypoczynek młodzieży, dzięki czemu nasze energetyczne dzieciaki miały szczęście wypoczywać nie tylko w kraju, ale też w wielu krajach europejskich. Jako animator kultury, nie tylko tej fizycznej, w miarę możliwości wspomagał z funduszy zakładowych toruński teatr Wiliama Horzycy, znajdował fundusze na rajdy, spływy kajakowe oraz okazjonalne pikniki. Był dobrym duchem ukochanego miasta, za co w 2008 prezydent Grodu odznaczył Go zaszczytnym Medalem „Thorunium”. Od kilku lat obaj pozostawaliśmy na emeryturach. Mimo że los nas rzucił do odległych miast, znajdowaliśmy okazje do towarzyskich spotkań, bo spotkania z Wieśkiem to coś więcej niżeli wspólne napicie się dobrego piwa czy też drinka. To naprawdę duże święto. Pamiętam wspólne podróże po kraju i nie tylko, po to by zapewnić najlepsze warunki wakacyjne naszym dzieciakom. Pamiętam spotkania w Kazimierzu nad Wisłą, gdzie Jego Małżonka Maria, jako znana malarka toruńska organizowała wernisaże. Wiesiek był niezmiernie inteligentnym człowiekiem. Był erudytą, świetnie posługiwał się językiem angielskim, co ułatwiało nam zagraniczne podróże. Prawdziwy Europejczyk, człowiek wielkiej tolerancji o skrystalizowanych poglądach światopoglądowych. Wszystkie Jego cnoty podzielałem w całości, starając się je zaszczepiać w moim osobistym życiu.

Cóż, był Przyjaciel i Go już nie ma. Wiadomość o Jego nagłej śmierci mnie i moją Małżonkę powaliła jak piorun z jasnego nieba. Zabraknie nam, to znaczy mnie i wielu innym naszym wspólnym kolegom i przyjaciołom Kogoś wyjątkowego. Kogoś niepowtarzalnego. Nasz Wiesiek bowiem odszedł na zawsze. Pozostawił nieutuloną w bólu Małżonkę Marię, Syna Jakuba oraz ukochane Wnuki.

Spoczywaj w Pokoju Wiesiu. Cześć Twojej Pamięci.

Foto: Wiesiek w Nairobi (Kenia) przed atakiem szczytu Kilimandżaro.

Komentarze

  1. Dobry kolega, dobry prawdziwy przyjaciel, to często jest bardziej cenny niżeli członek rodziny. Dlatego pana rozumiem doskonale i współczuję. Sama miałam i miewam podobne przypadki. Pozdrawiam. Lodzia.

    OdpowiedzUsuń
  2. Dolączam się do panskiego smutku. Znałem pana Wiesława Szurmieja jako zaangazowanego działacza sportu i organizatora różnych imprez. Wielka szkoda. Wielka. Karol z Torunia.

    OdpowiedzUsuń
  3. Pan Wieslaw zasłużył sobie na wieczną pamięć jako Torunianin. Służył miastu, służył swojemu zakładowi oraz pracownikom. Wszystko się zgadza co pan o Nim napisał. Trzeba jeszcze dodać że pracował czynnie w głównym Zarządzie sportu energetyków w Warszawie. Udzielał się już na emeryturze w toruńskim NOT. Miał wiele odznaczeń resortowych i państwowych no i oczywiście wspomniane TORUNIUM. Pamiętam Go z organizacji miłych spotkań pracowników socjalnych z wielu miast Polski w Ciechocinku. Taki był cały nasz Wiechu i takiego zapamiętam na zawsze. Cześć Jego pamięci.- Andrzej, były podwładny.

    OdpowiedzUsuń
  4. Panie Torunczyku. Dużo lat upłynie zanim się pogodzimy z Jego śmiercią.Koledzy z Torunia.

    OdpowiedzUsuń
  5. Byłem jak setki innych na pogrzebie pana Szurmieja. Bardzo mi się podobał ten świecki obrządek. Zrobią to samo po swojej śmierci. Już zdecydowałem. Powaga i szacunek dla zmarłego, bez żadnych łkań i ględzeń katabasów. Znajomy.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

JONO PODKIVANO

TUMIWISIZM

ŻYCIE mnie MNIE