JESTEM ZIRYTOWANY JAK DIABLI.

Jestem zirytowany, mniemam, że nie tylko ja, ale większość jako tako myślących obywateli naszego przeuroczego kraju, bowiem wydawało by się, że z roku na rok będzie nam wszystkim lepiej, będziemy się bardziej liczyć wśród narodów europejskich, będziemy dla wielu innych drogowskazem, jak należy państwo zorganizować by z niego być dumnym.

Okazuje się, że jest źle, a nawet bardzo źle i z tego powodu jestem zirytowany!!!!!

• Ponieważ ryba psuje się od głowy, przeto jestem  zirytowany tym co reprezentują nasi parlamentarzyści (tu w kraju oraz w Brukseli). Dochodzę do wniosku, że to w większości dorobkiewicze, ludzie wyzuci z empatii w stosunku do swoich

  wyborców, a przy tym hipokryci, obłudne lizusy w stosunku do kleru katolickiego (chociaż ponoć dyskretne badania wskazują, iż ok. 30 % z nich to ukryci ateiści, w tym wielu homoseksualistów). Ich cechą roboczą jest chamstwo i to niezależnie od płci poselskiej, bowiem gdzie poza Polską prasa by odnotowała odzywkę posła do posłanki:” wolałbym kozę bzyknąć niż posłankę Pawłowicz”. Poseł Domaracki może nie mieć nawet śladu szacunku do Pawłowicz, ale to mimo „wszystko” jest „naturalna” kobieta, a nawet kawał baby. Fakt owa posłanka również jest bezprzykładnym chamem, a może lepiej chamką, bo potrafiła z pianą na ustach wykrzyczeć do pani Grodzkiej (osoba transeksualna) , że jako mężczyzna nażarła się hormonów po czym stała się kobietą. Ponadto flagę Unii Europejskiej nazwała szmatą, bo bliższa jej sercu jest ta biało-czerwona ,oraz chorągwie kościelne z obrazkami świętych pańskich. Potrafiła też do kolegi posła mile się odezwać słowem „spierdalaj”! To jest dopiero szmata, szmata z tytułem profesorskim, bo jak

  ją nazwać inaczej. Może za mocno, ale przecież ona wszystkie kobiety maszerujące w manifestacjach feministycznych nazywa właśnie tym podłym gałganem służącym do wycierania podłóg. Podobne odczucia mam w stosunku do rządzących, a więc naczelników mojego kraju, czyli premiera i prezydenta, których to „wybierałem tymi rękami”.

  
  
• Jestem zirytowany postawą przywódców państwa konstytucyjnie świeckiego w stosunku do kleru katolickiego. Uniżony, wprost czołobitny stosunek, szczególnie pana prezydenta do biskupów powoduje to, że państwo polskie rokrocznie wydaje na zachcianki Kościoła blisko dziesięć miliardów złotych w sytuacji wielkiego niedofinansowania służby zdrowia i szkolnictwa. To prawie dwa razy więcej niżeli dopłaty do rolniczych emerytur. Państwo godzi się na głoszenie półprawd średniowiecznych przez niedouczonych księży i katechetki podczas lekcji religii w szkołach i przedszkolach, łącznie z modnym problemem gender. Zgwałcone „autorytetem” JPII polskie państwo wyraziło zgodę na wpisywanie ocen z tejże religii (religii, nie nauki) do świadectw uczniowskich. Nasi przywódcy zgodzili się na zatrudnienie kilku tysięcy kapelanów w szpitalach, w wojsku, policji, straży pożarnej, oraz w służbach granicznych obdarzając ich wysokimi stopniami i adekwatnym uposażeniem. Kościół dostrzegając siłę swych perswazji potrafi wydzierać przy każdej okazji majątek narodowy, ziemię i obiekty użyteczności publicznej nie patrząc na powstałe z tego powodu szkody. Jest bardzo skonstruowany wyłącznie na zyski finansowe, chociażby było to mało moralne. Przykładem jakże wysoce niemoralnym jest handel pamiątkami i relikwiami papieża JPII przez Jego kapciowego abp Dziwisza. Papież, jak wiadomo polecił przed swoją śmiercią osobiste zapiski z życia spalić, do czego zobowiązał Dziwisza, tymczasem wierny giermek-katolik po śmierci swego pana zamienia je na żywe pieniądze. Nie miał nawet skrupułów by ujawnić je w książce. Tylko patrzeć jak puści resztki na Allegro. Jestem zirytowany .
  

  

  Jestem też wstrząśnięty brakiem skutecznej interwencji na rozsiewane szkodliwe dla państwa oskarżenia i kretynizmy. Przykładem jest działalność pseudo komisji Macierewicza w sprawie wyjaśnienia przyczyn katastrofy smoleńskiej. Państwo pozwoliło na szerzenie kłamstw, a nawet bzdur sugerujących zamach, wciągając w te bzdety nie tylko Kościół, pół politycznego świata ale też różnych samozwańczych znawców lotnictwa. Podobnie dziwnie władze polskie potraktowały rozwałkę przez Macierewicza WSI, obnażając nasze wojska na zagranicznych misjach z ochrony wywiadowczej. Macierewicz w tej sytuacji jest współodpowiedzialny za śmierć i kalectwo żołnierzy poległych w Afganistanie i Iraku. Tymczasem „niezawisły” prokurator, na pewno z inspiracji kogoś ważnego nie widzi żadnego przestępstwa dokonanego przez Macierewicza, bowiem ten nie był ponoć państwowym urzędnikiem. Wychodzi na to, że prywatnie, pewnego ranka wstał z łóżka i pojechał do WSI po to by je rozwalić. Jestem zaprawdę wstrząśnięty.


• Jestem także zirytowany naszym państwowym zadłużeniem. Zadłużenie owo sięga połowy naszego PKB, nieprzemyślanymi drogimi zakupami, które nie sprawdzają się w praktyce w naszej gospodarce (dreamlinery i pendolino), fatalnym wykonawstwem autostrad i lotniska w Modlinie, ponadto poziomem nauczania na prywatnych wyższych uczelniach. Absolwenci tych przybytków wiedzy wynoszą umiejętności na poziomie nawet nie maturalnym. Wstrząs mnie dotyka.
• Tak oto można by z grubsza ocenić nasze państwo i jego władze. Zabór majątku państwowego i permanentne dojenie miliardów złotych z kasy państwa doprowadziło do zubożenia naszej gospodarki a w konsekwencji wędrówkę za pracą i chlebem na obczyznę co czwartego Polaka w wieku produkcyjnym, a mnie i wielu innych powoduje „ciurlanie” w brzuchu. Sami nie potrafimy zrobić porządku na swoim narodowym podwórku a jeździmy na wyścigi do Kijowa pouczać tamtejszych obywateli jak mają sobie urządzić swoje państwo. Zarówno Moskwa jak i Bruksela w sprawie ukraińskich rozruchów zachowują daleko idącą wstrzemięźliwość. Polska postępuje inaczej. Już nie wiem, czy nam chodzi o te ziemie, na której jeszcze stoją ruiny polskich pałaców z II RP, czy też jesteśmy tacy bezinteresownie przyjaźni potomkom byłych banderowców.
  

  

  
  
• Zastanawiam się na koniec, czy moja wypowiedź nie jest zbyt bezpośrednia, zbyt asertywna, a może zbyt złośliwa?. Ależ nie, w żadnym wypadku. Mnie, emerytowi z średnią emeryturą wypracowaną w PRL i początkach III RP, każdy, kto uzna, że nie mam racji lub jestem dla niego wrogiem, może mi „skoczyć”, jak powiadał Wiesław Gołas do Jana Kobuszewskiego w skeczu o „panu hydrauliku":