CO NAM ZOSTAŁO Z TYCH LAT

                                                       Z tych lat (podłych) szczęśliwie minionych, kiedy to w sporcie mogliśmy z podniesioną głową mierzyć się z największymi potęgami włącznie z USA, ZSRR, RFN, Wielka Brytanią i Francją. Z tych lat, gdzie o sukcesach i wspaniałych wynikach decydowało szkolenie i intensywne treningi, a nie modlitwy i relikwie rozdawane przez kard. Dziwisza ps. „Stasiek”, od jegoż imienia. Zarówno w takich dyscyplinach jak boks, kolarstwo, lekkoatletyka, czy podnoszenie ciężarów plasowaliśmy się jako Polska w pierwszej piątce najbardziej znaczących krajów świata, z możliwością przesuwania się do przodu w tej tabeli. W piłce nożnej też nie było wstydu. Z naszymi sportowcami za biedne pieniądze PRL-owskie jeździli masażyści, którzy obsługiwali sportowców z innych dyscyplin, trenerzy z porządnie ukończonym wydziałem w swojej profesji na polskich Akademiach Wychowania Fizycznego. Ludzi oddanych dla sportu bardziej niżeli własnej rodzinie. Sam znałem takiego. Był człowiekiem bardzo uczciwym, prawym i do szaleństwa zaangażowanym w swojej profesji, a jako nauczyciel i trener grupy lekkoatletów jednostek wojsk lotniczych, dzięki swej pracy osiągał większe sukcesy niżeli dzisiejsi pseudoherosi, którzy osiągają od nich gorsze wyniki, mimo nakładu środków, lepszy sprzęt, anaboliki, no i oficjalne, bardzo wymierne zarobki z kasy państwa. Wtedy nikt nie pytał o szmal. Nikt z nich nie wymagał hoteli pięciogwiazdkowych i wypasionych autokarów. Sportowcy katolicy (a takich niezależnie od ustroju w naszym kraju była większość) potrafili sami rozdzielić czas na treningi, naukę, odpoczynek, często pracę zawodową, oraz wizytę w kościele. Nie trzeba było karmić całe watahy katabasów w randze kapelanów przy żadnej dyscyplinie sportu. Pośmiewiskiem byłoby zachowanie jakiegokolwiek biskupa obdarzającego sportowca o europejskim uznaniu gusłami i szamanizmem w postaci krwi utoczonej papieżowi, czy też kawałkiem szmatki z ciucha papieskiego. A dzisiaj jeno wyjątkowi czytelnicy, także wyjątkowi dziennikarze potrafią obrócić w żart lub po prostu wyśmiać owe średniowieczne zachowania kleru w Polsce XXI wieku. Na czas Euro kaplice stadionowe dostępne były jedynie dla sportowców, przejawiających ochotę do modlitwy. Mogli się tam modlić do woli, ale bez duszpasterzy. Taka jest decyzja UEFA, która zarządza w czasie trwania imprezy tymi obiektami. Nie wszyscy akurat w ciszy i spokoju skorzystali z tych przybytków. Bramkarz naszej reprezentacji Tytoń wolał odstawić modlitewne przedstawienie na oczach 60 tysięcy kibiców i milionów przed telewizorami. Modlił się do pustej bramki na klęczkach przy stadionowym ryku. Być może dostanie od Dziwisza jakiś święty gałganek. Ciekawe, dlaczego nie ingeruje Główny Inspektor Sanitarny, wszak zgodnie z polskim i unijnym prawem odpady sanitarne trzeba unieszkodliwiać, a nie rozdawać jako relikwie. O zwycięstwo modlili się wszyscy. Zawodnicy i trener. Kardynał Dziwisz, kapelan Euro ksiądz Raś, prywatnie brat  posła i szefa PO w Krakowie, oraz siostry w zakonach, które jako podległe kardynałowi stały się naraz kibickami. Smuda modlił się codziennie co najmniej od kilku miesięcy. Chciał wymodlić chociażby trzy remisy. Dwa mu wyszły. Niestety jedna porażka i to z piłkarzami od szatana, czyli ateistycznymi Czechami zniweczyła intencje. Okazuje się, że nasi piłkarze mogą sobie kopać piłeczkę w sektorze takich państw jak Andora, Bułgaria, Bośnia, Czarnogóra i kilka innych, bo obserwując finalistów Euro2012 wstyd któregokolwiek prosić o spotkanie choćby towarzyskie. To nie ta półka. Ale grubą forsę wzięli, pytam za co?.Smutne, jest XXI wiek, a my Polacy modlimy się o wyniki rozgrywek sportowych jak w średniowieczu o deszcz albo ustąpienie zarazy. Tak oto wyniki sportowe naszych zawodników można określić, że im większe oddanie urojonemu bogu, tym są one słabsze. Jak to tłumaczyć wie tylko Dawkins, a może i Orwell. Im kościół silniejszy, tym państwo i jego agendy, w tym również sportowe słabsze. Pozostając w tym temacie chciałbym się dołączyć do tych z państwa, dla których wyrok sądu w sprawie Dody można określić głupotą na skalę światową i to z tamtych XIX wiecznych lat. Otóż zgadzam się z wypowiedziami tych dziennikarzy (niestety jest ich strasznie mało), na czele z panem Jackiem Żakowskim, oraz politykami, na czele z Włodzimierzem Cimoszewiczem, że ów wyrok potwierdza to, że żyjemy w państwie wyznaniowym a nie świeckim. Obraża on uczucia wszystkich normalnych ludzi, a nie dwu przybocznych proboszcza, czyli niejakiego Koguta i Nowaka. Należy przede wszystkim wyśmiać Wysoki Sąd, (chociaż nie wolno) złożony prawdopodobnie z absolwentów uczelni katolickich, podobnie jak powołany na tę okoliczność biegły. Na marginesie dodam, że Doda ofiarowała na cele kościelne 110 tysięcy złociszów. Nie pomogło psiakrew. Niestety ryba śmierdzi od głowy, ale często też od ogona. Bo oto już w szkołach podstawowych i średnich, przedmioty pachnące kultem religijnym są traktowane z większym pietyzmem niżeli te świeckie i to nie tylko przez katechetki, ale często przez dyrektora szkoły, który to awansował na to stanowisko z nauczyciela religii. Czytam, że właśnie w takiej szkole, gdzieś tam w przysłowiowym Zadupiu Pokracznym, (jak w każdej innej) gdzie zamiast WF jest religia, zorganizowano konkurs z filozofii i wiedzy religijnej. Ciekawe, że ci uczniowie, którzy osiągnęli najlepsze wyniki z filozofii otrzymali w nagrodę mało interesujące książki. Natomiast zwycięzcy wiedzy z tajemnic Pana, w nagrodę pojechali na wycieczkę do Ziemi Św. I oto mamy genezę funkcji naszego wyznaniowego państwa, które na kolanach poprzez urząd premiera i bogobojnego hrabiego prezydenta gotowe jest oddać klerowi chociażby ostatnia koszulę. Fakt, kler polski ostatniej, być może podartej i do tego brudnej koszuli nie weźmie, ale prawie 8 miliardów złotych rocznie w czystej gotówce a jakże, bo przecież już widać, że propozycje rządowe o,3% mają oni w swoich zadach i znając naszą najnowszą historię, wyciągną wszystko co tylko zechcą. To nic, że Watykan się wali ze względu na skandale nie tylko pedofilskie, ale i bankowo-mafijne. To nic, że na świecie wykrywa się potężne skandale z udziałem nie tylko prostych księży, ale i biskupów. (Argentyna, Austria, Australia). Wszystkie te zawstydzające zdarzenia są natury pedofilsko-gejowskiej, włącznie z rytualnymi zabójstwami, które w Polsce ogłasza się jako śmierć za wiarę. W razie wpadki ocierającej się o prokuratora, duchowni katoliccy spieprzają do Polski, tej oazy bezpieczeństwa, bo tu nad Wisłą księdza kryminalistę, czy pedofila przed więzieniem bronią sami wierni katolicy. Co prawda jest ich coraz mniej, bo jak wykazują rzeczywiste badania, do kościółka biega na niedzielne msze już tylko ok.30% ochrzczonych, ale jak wiadomo polski KK narabował już tyle dóbr doczesnych, że gdyby kościoły opustoszały i w związku z tym taca wyschła, to wielebni mogą jeszcze bardzo długo żyć w dostatku niebiańskim, bo akurat jest to jedyne niebo w które naprawdę wierzą. W razie czego te bunkry sakralne, wzorem Zachodu przekształcą w markety, albo dyskoteki, bo przecież obiekty kościelne są ich własnością, a nie państwa. Tak jak i cmentarze. Państwo jest tylko od dotacji na ich konserwacje i remonty.. Tak oto od sportu, który utkwił w kleszych łapach, przeszliśmy do „zobowiązań” naszego państwa na rzecz owych bezproduktywnych, wypielęgnowanych łap, oraz częstej ich bezkarności i tolerancji zła.

PS. Jeżeli  ktokolwiek doznał tym tekstem obrazy swoich uczuć, chociażby ze względu, że owymi uczuciami  darzy jakąkolwiek osobę duchowną, to ja przepraszam. Takie uczucia szanuję nadzwyczaj.