PRZYPOWIEŚĆ O RZUCANIU KAMIENIEM

         

K

K    Kto nie czuje się winnym, niech pierwszy rzuci kamieniem. Oczywiście chodzi o biblijne powiedzenie dotyczące napiętnowania Marii Magdaleny, przyjaciółki Chrystusa w aspekcie jej grzechów rozpusty seksualnej. Zacytowałem owo zdanie, bowiem nie ma człowieka na padole ziemskim, któremu by nie zarzucono winy, religijnie rzecz interpretując, grzechu. Tym bardziej, że najwięcej grzechów popełniają ci, którym przypisuje się świętość, chociażby osoby duchowne, w tym biskupi a nawet papieże. Wystarczy przytoczyć przykład Piusa XII, który za skrzynie ze złotem umożliwił ucieczkę do Paragwaju, Argentyny i innych państw Ameryki Południowej setkom, a może i tysiącom najokrutniejszych zbrodniarzy hitlerowskich. Nazistowskim oprawcom, jakich dotychczasowy świat nie notował. Nie ma ludzi świętych, a jeżeli jakąś postać ogłasza się świętym, to po jakimś czasie wychodzi, że w żadnym razie osoba "nominowana" nie zasługiwała na podobny tytuł. Ani Matka Teresa, ani jej "promotor" Jan Paweł II nie byli świętymi!. Wtręt o rzucanym kamieniu znalazł się w tym poście, bowiem  publikując tekst-relację  po obejrzeniu głośnego filmu „Kler”, pozwoliłem sobie przytoczyć adekwatne przykłady z życia bliskiej mi osoby w sutannie, którego zachowanie w otoczeniu mu osób podobnych obserwowałem osobiście. Mało tego, osoba krytykująca mój post, przy okazji próbowała rzucić właśnie we mnie przysłowiowym kamieniem odkopując archiwum moich szkolnych „grzeszków”, a fe. Otóż jestem starszy, a zatem moja pojemność pamięci jest bardziej obszerna, ale staranne wychowanie nie pozwala mi na rewanż i rozwinięcie tematu. A więc odłóżmy te kamienie na kupę, o której na taśmach podsłuchowych  mówił Bartłomiej Sienkiewicz minister Platformy Obywatelskiej, słowami CH.D. i kamieni kupa.

Foto.FB