KWAŚNE RODZYNKI W TYM CIASTECZKU

Na polskim parlamencie „wyżywałem” się już niejednokrotnie. Bo były i są nadal ku temu podstawy. Ogólnie rzecz biorąc poselstwo nasze nie reprezentuje w żadnym przypadku swoich naiwnych wyborców. Poseł z chwilą zaprzysiężenia staje się uniżonym podwładnym szefa partii, która raczyła go wstawić na listę wyborczą. Większość z nich to nic nie znaczące sztuki do głosowania. To tzw. szable przewodniczących PO, PiS, SLD, PSL. Wśród tych czterech „towarzystw”, tylko kilkoro może mieć cokolwiek do powiedzenia do mikrofonów podstawianych im przez dziennikarzy. Tylko kilkoro w miarę nie ośmieszy swojej partii i tylko oni zobowiązani są do jako takiego wysiłku myślenia. Reszta może sobie pozwolić na cokolwiek innego w czasie obrad jak np. poseł PSL Andrzej Pałys, który już o godzinie 10.00 pokazał się przed miejscem pracy nawalony jak stodoła, czy też Anna Sikora z PiS, która w czasie obrad opier..lała policję, każąc się całować w poselską dupę. Wypowiadają się jeno wyznaczone papugi w osobach: Kłopotka, Żelichowskiego, Kempy, Błaszczaka, Kurskiego, Czarneckiego, Girzyńskiego, Wenderlicha, Kalisza, Olejniczaka, Senyszyn. Cała reszta milczy a jest ich łącznie z Senatem 560 osobników, nie licząc tych z Brukseli. Oczywiście najwięcej do powiedzenia w twardej logice mają sami szefowie partii a więc Kaczyński, Tusk, Pawlak oraz Napieralski. W miarę duży udział w prezentacji dokonań mają oczywiście przedstawiciele partii rządzącej. Z obowiązku właśnie prezentują swoje niestety marne owoce pracy poszczególni ministrowie, z chyba najbardziej „zasłużonym” w tej kwestii Grabarczykiem na czele, czyli „grabarzem” zaplanowanych inwestycji m. in. na Euro 2012, oraz polskich stoczni. Właściwie znany społeczeństwu skład poselski na tych właśnie celebrytach się kończy. Można by jeszcze w tym miejscu wymienić Tadeusza Rossa, posła PO, który to jako Zulu Gula wnosi wiele rozbawienia w klubie w tych ciężkich dla Tuska czasach. Reszta to sztuki, każda za 20 tysięcy złotych miesięcznie. Każda posiadająca dwie ręce. Jedną do głosowania zgodnie z nakazem szefa partii, druga do przyciśnięcia jednego z trzech guzików, dla ułatwienia oznaczonych trzema różnymi kolorami. I taki oto mamy skład wybrańców narodu, który to został delegowany do gmachu sejmowego w celu tworzenia dobrego prawa. Przecież to nieprawda. To nie posłowie w imieniu swoich wyborców tworzą prawo. To prawo tworzą wg. swej większości klubowej szefowie partii. Prawo postępowe w miarę głosów PO i SLD, albo też wsteczne względem demokratycznego świata, stanowione przez skrajne towarzystwo PiS oraz PSL, które może się przyssać do każdej partii, byle dobrze płacili.
Ponieważ okazuje się, że dowcipny w naturze i z zawodu poseł doskonale wpływa na twardość i względnie dobre notowania partii, czego dotykalnym dowodem jest stała popularność partii Donalda, mimo aż tylu obciachów, przekrętów i kompromitacji, wszystkie partie , które liczą się na polskiej scenie politycznej na swoich listach wyborczych umieszczają jakże często zaskakujące nazwiska osób politycznie i intelektualnie nic nie znaczących, za to popularnych ze względu na swoje dokonania sportowe, filmowe i jakieś inne... byle rodzinne ( nasze polskie), jak to śpiewa kabaret Elita. To właśnie elita celebrytów, jakże nadająca się do wypełniania próżni telewizyjnej i nic więcej. Naprawdę brakuje mi tam tylko Dody i Rutowicz, bo już na listach do polskiego parlamentu się zdążyli ulokować tacy wybitni twórcy i znawcy prawa jak: Beata Gosiewska, słynna wdowa po nie mniej słynnym mężu, ciągle nie zadowolona ze zbyt małego uszanowania jej nieszczęścia. Małgorzata Wassermann, córka również słynnego taty „poległego” pod Smoleńskiem. Chce kontynuować dzieło ojcowskie. Nie wiem czy chodzi o jakieś ściganie winnych braku odśnieżania, czy może wykonawców nieszczęsnej wanny. Do ławy sejmowej po cichu wybiera się bratanica Kaczyńskiego Marta. Wniosła by trochę naturalnego piękna i wesołości, boć to ciągle uśmiechnięte jak wiosenka dziewczę. Ostatnio stary Kaczyński przytulił do swojej partii i trochę do samego siebie młodą dziewoję o malowniczym wyrazie twarzy, niejaką Ługowską, sadzając ją w sąsiednim fotelu i nie bacząc na pewną zazdrość Ziobry oraz uroczej Szczypińskiej. PSL ze strachu przed wypadnięciem ze sceny, bo jest notowane na krawędzi katastrofy, zaprosiło na swoje listy m. in. Kozakiewicza wraz z gestem zgiętej ręki, córeczkę Kazimierza Górskiego Urszulę, oraz dr med. Soplińskiego, ordynatora oddziału szpitalnego gdzie urodziła się …. Doda. Ależ ci ludowcy mają szczęście, niech to diabli!. Nie gorzej wygląda lista kandydatów do parlamentu ze strony lewicy. Bo oto obok wdowca po Jolancie Szymanek-Deresz, co zrozumiałe, bo to prawnik z zawodu, sprężystym oficerskim krokiem na listę SLD wstąpił sam Hans Kloss czyli Stanisław Mikulski. Zastanawiam się, czym oprócz spania w wygodnym senatorskim fotelu będzie się ten 82 letni dziadek zajmować.
Zapatrzył się na Kutza czy co?.A może we dwóch, jako filmowcy planują nakręcić jakąś dobrą komedyjkę z tego spędu na Wiejskiej w stylu „U pana Boga w ogródku”, pardon. Rolę księdza mógłby zagrać gościnnie sam Gowin, aliści ksiądz w polskim parlamencie pojawia się chociażby z opłatkiem świątecznym. Myślę, że mogli by liczyć na pomoc Fedorowicza z PO.
Przy polskim mechanizmie wyborów, przy obowiązującej i wygodnej partiom ordynacji nie tylko zresztą do Sejmu i Senatu, nigdy się nie doczekamy prawdziwego parlamentu, oczywiście bez Senatu złożonego z leśnych dziadków. Nigdy nie będziemy mieli tam swoich prawdziwych przedstawicieli, którzy dbać będą o realizacje zobowiązań wobec wyborców, a nie o dobro partii i jej szefa. Czekanie na jakoweś zmiany w tym względzie, to nic innego jak czekanie na Godota.

Uśmiechnij się:

1.Jeśli kobieta myśli, że trafi do serca mężczyzny przez żołądek
to mierzy ciutkę za wysoko.

2.Raz do rzeźni, rzeczki brzegiem
Sześć prosiątek szło szeregiem
Z drugiej strony szło dziewczęcie
I o dziwo też na rżnięcie.

3.Otóż, w rubryce „Uśmiechnij się” chcę opisać historyjkę, której bohaterem jest dziennikarzyna TVN24 (tak należy go nazwać) Grzegorz Miecugow. Ten, wydawało by się oczytany i osłuchany redaktor, uważający się za płodnego publicystę, nigdy! nie słyszał o partii RACJA, ani o wydawanym od kilkunastu lat tygodniku FAKTY I MITY. Oznajmił to telewidzom w dniu 10.06 w audycji „Szkło kontaktowe”.Niestety, G.M. takie banały może opowiadać idiotom równym sobie, oraz młodzieży w wieku przedszkolnym. Jest konformistą i koniunkturalistą podobnym tym, którzy włażąc bez mydła klerowi w odbyt stają się płatnymi zaprzańcami. Bo oto w roku 1986, pan G.M. jako zaufany dziennikarz prasy socjalistycznej pojechał z gen. Jaruzelskim do Korei Północnej z wizytą partyjno-państwową. Potrafił wtedy dawać rządzącym świadectwo wierności PZPR. Dzisiaj, gdy telewizja płaszczy się przed episkopatem, dziennikarze jemu podobni, nie bacząc na swoją ideologicznie odmienną przeszłość, na klęczkach służą klerowi i publicznie wypierają się znajomości chyba najbardziej popularnej wśród ludzi „normalnych”, a jednocześnie niewygodnej Kościołowi prasy. O postawie Miecugowa napisał Polak z Kopenhagi, który wstydził się też martyrologiczną obsługą wizyty w Polsce prezydenta Obamy. Wcale by się już nawet nie zdziwił gdyby nasze władze w prezencie dały mu to, co Polska ma „najdroższego”, czyli kroplę krwi JPII. Skręcam się ze śmiechu!. I dlatego owe spostrzeżenia umieszczam tu w „Uśmiechnij się”.