O ANI NA BIS

Urodzona w 1973 roku. Ukończyła studia na ASP w Gdańsku na wydziale malarstwa i na międzywydziałowej specjalizacji scenograficznej. Dyplom w pracowni prof. Macieja Świeszewskiego i prof. Andrzeja Markowicza otrzymała w 1999 roku.

PAWEL HUELLE, znakomity prozaik, poeta i scenarzysta gdański, o twórczości Anny Bocek mówi o Ani m.in. te słowa:

„Jest przekorna, ironiczna i dowcipna, co dodaje jej studiom twarzy i sylwetek niewątpliwego waloru. Jej obrazy trwale zapadają w pamięć także dlatego, że oparte są – niezwykle subtelnie – na głębokich archetypach naszej świadomości. Śmiało operują kolorem, kontrastem światła, nie uciekają przy tym od zarysowania psychicznych, czy społecznych sytuacji przedstawianych ludzi. Nie są jednak publicystyczne: malarka nie wyręcza swoją pracą dziennikarzy, czy socjologów. To raczej oni mogliby się z jej prac dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy o nas samych: uwikłanych we współczesność, jak w wielką, gigantyczną sieć informacji wizualnych. Malarstwo jest namysłem, nie przemysłem. Tę prostą, jakże już jednak zapomnianą prawdę, znakomicie przypomina Anna Bocek”.

Ani Bocek poświęciłem około trzy lata temu jeden z moich postów. Za mało, bo ta rozpędzona w machaniu pędzlem dziewczyna potrafi zaskakiwać właśnie ową kipiącą energią właściwie kilka razy w miesiącu, gdy pokazuje światu to co ma aktualnie najlepszego na sercu i umyśle, przy tym znajduje czas na eskapady związane najczęściej z prezentacją „owoców” co i raz zdejmowanych ze sztalug. Ale też w miarę możliwości powraca do ukochanego własnego gniazda w Gdańsku, by oszczędzić rodzicom tęsknoty. Sale wystawowe m.in.w Nowy Jorku (Gallerii Canfin), Londynu (Gallery Beckenham), Szwecji (Malmo), Niemiec (Regensburg), Hiszpanii (Alicante i Majorka). Pragi czeskiej, bułgarskiego Plovdiv, no i naszej Warszawy (Fabryka Trzciny) często upominają się o jej nowe „produkcje”. A Ania, ciągle uśmiechnięta i dowcipna, jak powiada pan Paweł Huelle, kosztem osobistych wyrzeczeń, a często i snu stara się sprostać zapotrzebowaniu.

 

 

Prawie każdy Jej obraz możemy podziwiać na facebooku, gdzie umieszcza, niezależnie od tego w jaki zakątek świata ją losy rzuciły. Świat kultury ujrzał ich już wiele, bardzo wiele, jak na wiek autorki. To bardzo dobrze, bo Ania jest ulubienicą całej rodziny i nie tylko. Mnie, Jej wujka rozpiera duma za każdym razem, gdy otwieram facebooka i w oczy mi wpada nowy, pachnący jeszcze farbą Jej obraz. Dziękujemy Ci Aniu za twoje malarstwo, dziękujemy za to, że jesteś.

PS. Muszę przyznać, że mam szczęście do artystek z pędzlem w ręku, bo obok naszej Ani dobry los mnie zetknął także z inną, także utalentowaną absolwentką wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, Marią Szurmiej, żoną mojego przyjaciela. Ostatnie Jej produkcje z małżonką podziwialiśmy 3 lata temu na indywidualnej wystawie w Kazimierzu n.Wisłą. Pozdrawiamy Cię Marysiu przy okazji serdecznie.