ZANIM ZATŁUKĘ KARPIA

Zbliżają się święta tytułowane Bożym Narodzeniem. Co prawda, jak podają pisane źródła Chrystus narodził się kilka dni wcześniej, albo kilka dni później, ale akurat tak pasowało „uczonym”, by zgadzało się wszystko w kwestii podziału lat na miesiące, tygodnie itd. Niech tak będzie, w końcu dzień narodzin Zbawiciela nie jest ważny dla istnienia świata, bo akurat święta nie są po temu aby przesiadywać w świątyniach. Natomiast jest to okazja do rodzinnych spotkań, prezentów dla latorośli, oraz ewentualnie wzajemnych wybaczeń wyrządzonych krzywd. Po to w końcu wymyślono opłatek i okazjonalne buzi, buzi. Na obszarze Europy oraz kilku innych obszarach Boże Narodzenie okryte jest śniegiem i mrozem, a więc tym co zmusza do ucieczek w ciepły kąt. Nie zapominajmy, że Boże Narodzenie np. w Australii, Nowej Zelandii i wielu państwach południowego Pacyfiku, katolicy obchodzą przy temperaturze plusowej mierzonej ok. 30-40 stopni. Dobre to o tyle, że opłatkiem dzielą się gdzieś w ogrodach, nad jeziorami, na plaży przy grillu. Mają więc duże oszczędności. My Polacy na kilka dni przed 24 grudnia wynosimy ze sklepów tony mięcha i innych produktów nie wspominając o hektolitrach alkoholu. Kosztuje nas to o wiele drożej. Stąd komunikaty prasowe, że Polska należy obok Łotwy, Bułgarii i Rumunii do najbiedniejszych krajów Europy. No ale akurat tej tradycji nie „zarzucim skąd nasz ród” kierując się przewodnią myślą sarmaty „zastaw się a postaw się”, tym bardziej, że na wszystkich portalach i kanałach TV banki się ścigają w propozycjach dawania pożyczek i kredytów bez żyrantów i mało co oprocentowanych, a jak się dobrze wsłuchać to prawie za darmochę .

Zanim zatłukę karpia,  postanowieniem odbyć podróż do mojego prawie rodzinnego miasta Torunia, który to wg wielu źródeł należy do perełek polskiej urbanistyki. Prawie rodzinnego, bowiem akurat tam mieszkałem blisko 30 lat, pracując na swoją emeryturę. Nie wyobrażałem sobie, by nie przespacerować się przy okazji wzdłuż ul. Szerokiej z Rynku Nowomiejskiego do Rynku Staromiejskiego. Myślami zaczepiłem o rok 1264, kiedy to ów Rynek się rodził, dając początek pięknej historii miasta zarówno na prawach polskich jak i niemieckich. Znów moje oczy pieściły pierzeje, łuki i arkady Dworu Artusa, Ratusza i okolicznych kamienic, a także zagospodarowane ruiny zamku krzyżackiego. Śmiało spoglądałem w oczy Kopernikowi, bowiem nic do siebie wzajemnie nie mamy, poza moim podziwem dla Jego rozumu, mimo szat biskupich, w zestawieniu z dzisiejszymi dostojnikami Kościoła i ogólnym postępem wiedzy i nauki. Pięknie przystrojone budynki i ulice zachęcały do podziwu. Jak wiadomo cała toruńska Starówka to klasa zero wg UNESCO. Neony, coraz bardziej wymyślne zapraszają do wnętrz barów, pubów i sklepów. Jest okazja do napicia się grzanego wina lub piwka z goździkami, oraz do zrobienia zakupów - prezentów pod choinkę, (którą onegdaj przywlekliśmy gdzieś z katolickiej Bawarii) dla milutkiej wnuczki Esterki, zgodnie z prośbą skierowaną listem do św. Mikołaja. A tam, świętego. Znałem kilku świętych Mikołajów ubranych w kożuchy z przyklejoną brodą, co to jeszcze wczoraj leżakowali na wyrku w celi więziennej. Przepustka na święta dała im okazje do częściowego odkupienia winy przynajmniej w oczach rodziny. Zatem są oni świętymi, jak większość naszych świętości. Mimo ubarwień Toruń nadal się stroił do Bożego narodzenia. Właśnie na Rynku Nowomiejskim pobudowano szopę (nie szopkę) wypełnioną słomą zwiezioną z kilku stodół. Zapewne wzorem lat ubiegłych, zwiozą tam kilka zwierzaków z miejscowego ogrodu zoobotanicznego, chociaż pan papież po zlustrowaniu jakoweś bibuły i pergaminu dowiedział się po dwu tysiącach lat, że w żłóbku betlejemskim żadnych zwierząt nie było ... poza trzema klaunami, których autorzy biblii ubrali w szaty królów wschodnich obszarów arabskich nadając im imiona Kacpra, Melchiora i Baltazara. W darze Nowonarodzonemu ponoć przywieźli mirrę, kadzidło i złoto. Drugi i trzeci prezent Kościół sobie zatrzymał po wsze czasy, starając się bardzo o powiększanie tych dóbr , poprzez kolędowanie, opłaty za usługi, naukę religii w szkołach oraz Fundusz Kościelny wydarty państwu za zapisem konkordatowym. Wszystko w imię chwały Pańskiej. Kadzidło służy im do dzisiaj jako pachnidło w celu wytworzenia nastroju i podkreślenia w ten sposób aktu niezwykłości nabożeństw. Mirrę zagospodarowały zakłady funeralne do balsamowania zwłok. Jak to było naprawdę i tak się nie dowiemy, a po prawdzie to wcale nam na tym nie zależy. Byle polski żłób był pełny i nie powodował uszkodzeń wątroby, nerek i trzustki, bo NFZ aż piszczy z biedy. Wesołych Świąt.