ZNAJDŹ TU POWODY DO DUMY

1. Czytajcie, czytajcie wy ubogaceni prawicową ideologią: Tzw. Żołnierze Wyklęci to zwykła zbieranina, która miała zgoła inne cele, niż walka z komunizmem. Według raportu CIA,(firma, której zawsze składaliście hołdy):. żołnierze wyklęci to zwykli bandyci.

"Niektórzy przystępowali do walki z powodów politycznych, inni chcieli uciec przed władzą, a inni dla przygody albo rabunku. Pseudopartyzanci ci to bandyci, którzy choć deklarują się jako zwolennicy tego czy innego ruchu , to należy ich traktować jako grupy bandyckie bez żadnych celów politycznych" – czytamy w raporcie CIA. Niezależnie od tego, że CIA nie może się zbytnio chwalić poprawną moralnością w polityce międzynarodowej, bo sama wywołuje wojny i rzezie, np. (Chile, Irak i inne), to jednak upublicznia zwykłą prawdę, niewygodną prawdę, szczególnie dla naszych polskich prawicowców. Odtajniony raport nie pozostawia złudzeń, co do tego, jak żołnierzy wyklętych postrzegali tuż po wojnie Amerykanie. Lansowani dzisiaj bohaterowie obecnej władzy dla USA w latach 40. byli albo małymi grupkami desperatów, którzy bezsensownie ginęli lub ludźmi, którzy wykorzystywali swe uzbrojenie, by terroryzować zmęczonych wojną Polaków.

Czy to koniec kultu ulubieńców obecnej władzy? Zdecydowanie nie. Na pewno jednak prawica będzie mocno wzburzona odtajnionym raportem CIA z końca lat 40. XX wieku,bo Amerykańskie służby mocno uderzyły w nim w żołnierzy wyklętych. Nie mniej na historię trzeba patrzeć z wielu perspektyw a nie tylko z jednej amerykańskiej perspektywy, z której wynika, że byli to antybohaterowie. Smutnym przykładem bohaterstwa ”wg. Lecha Kaczyńskiego był Józef Kuraś „Ogień”, morderca wielu polskich i słowackich rodzin góralskich. Konstatując, trzeba jednak rozumować, że walka z komunistami to jedno (zresztą mało sensowna), a mordy i grabienie ludności cywilnej, zabijanie Żydów i nie tylko, to naprawdę żenujący powód do chwały. Wstyd dla kraju, którego parlament dał się wmanewrować w podobne kłamstwa polityczne ustanawiając dzień Żołnierzy Wyklętych. Wstyd.

                                                                                                  

2.. „Zbaraniałem. Pracuję w zawodzie 10 lat i jeszcze nigdy nie przydarzyło mi się coś podobnego – mówi Tytus Kondracki, krakowski reporter, który próbował zrobić zdjęcie arcybiskupowi Sławojowi Leszkowi Głódziowi. Kiedy już się do tego przymierzał, hierarcha kazał mu po prostu spierdalać!!!”. Można zapytać, czy arcybiskupowi się owe słowo tylko wypsnęło, czy  też używa go na co dzień w konwersacji np. z listonoszem, kolegą po fachu, swoim kucharzem lub innym actimelkiem zatrudnionym w celu posługi dzienno-nocnej. Otóż panie Tytusie reporterze krakowski,

arcyksiąże sutannowy tym knajackim językiem z Podlasia posługuje się na co dzień, bowiem jest to język żołnierski z akcentem pijackim, a dokładnie kasynowym. Gen. Głódź przez kilka lat z łask dwu najwybitniejszych ponoć Polaków, (wg światowych rankingów), czyli JPII i prezydenta Wałęsy, w stopniu plutonowego mianowany został kapelanem wszystkich rodzajów wojska polskiego i jednocześnie awansowany do stopnia generała.. A że od lat młodzieńczych lubił poprawiać swój mejkap gorzałą, więc od dnia kiedy mu wypłacono pierwszą generalską pensję przesiadywał w kasynach miast na poligonach, nie gardząc żadnym towarzystwem, choćby świeżo upieczonych oficerów., tym bardziej , że towarzysze ci wynosili go z kasyna na swoich barkach prosto do helikoptera, którym odlatywał na kolejną "inspekcję" jednostek wojskowych. Arcyksiąże Głódź dochrapał się zasłużonego tytułu „flaszka”, za którą zwykle prywatnie nie płacił z racji pełnionej funkcji. Abp upijał siebie, upijał też towarzystwo, wśród którego znalazł się też były zwierzchnik sił zbrojnych prezydent Kwaśniewski, grzebiąc swój autorytet przy pomniku polskich ofiar w Charkowie. Dzisiaj Głódź dostaje 10 tysięcy emerytury za kilkuletnią upojną służbę wojskową. Odchodząc z

wojska otrzymał też 250 tysięcy odprawy. Odprawę równą kwotom odszkodowania wypłacaną członkom rodzin za śmierć smoleńską, więc ma za co tankować. O zagrychę i inne rozrywki musi dbać młody ksiądz na posyłki choćby nocą, gdy kac księciu zbytnio dokucza. Dlatego mili państwo, można mniemać, że język jakim posługuje się ksiądz arcybiskup, generał Sławoj Leszek Głódź, jest językiem w jego towarzystwach praktykowanym, wręcz obowiązującym. Wszyscy, którzy zbliżają się do niego a są nieproszeni muszą po prostu ... spierdalać. Najlepiej się on czuje w swoim wypróbowanym towarzystwie od flaszki, oraz danieli spacerujących po jego biskupim oliwskim ogrodzie..