PARTYZANCI CZAJĄ SIĘ ZZA DRZEW

O Polsce głośno w całym świecie. Nigdy Polska nie była tak „popularna” jak dzisiaj. Gazety całego świata pokazują na pierwszych stronach gdzie leży ta kraina. I dobrze, bo są narody, które nie mają o tym pojęcia i tylko słowa papa i Walesa cośkolwiek mówiły im o takim egzotycznym narodzie jak Polacy. Wielu Azjatów, Afrykanów, a nawet Amerykanów biegnie do mapy by sobie uzmysłowić gdzie mieszka ów Walesa, co to ponoć sam obalił komunę i Związek Radziecki, albo gdzie zrodził się papa co to kategorycznie zabronił im używania kondomów i modlił się za pedofilów w sutannach. Obecnie ci dwaj bohaterowie już nie odgrywają żadnej roli, bo jeden nie żyje, drugi zaś prawie dogorywa, bo wykańczają go tajemnicze teczki zwane bolkowymi. Dzisiaj głównym bohaterem kraju umiejscowionego przez historię między Germanami i Rusinami jest Jarosław Kaczyński, samozwańczy zbawca narodu, wydźwignięty na piedestał śmiercią brata i chciwością jednego zakonnego klechy. Co prawda wspominał on kiedyś o pozytywnej dla Polski roli Edwarda Gierka, ale jak pokazuje czas, był to żart. Żaden Gierek, jak mówią fakty najlepszy powojenny gospodarz kraju, żaden Kwaśniewski, jedyny prezydent zasiadający w pałacu przez dwie kadencje, żaden Mazowiecki i żaden Geremek, działacze opozycyjni, autorzy porozumienia sierpniowego, a nawet żaden tam Komorowski, którego pozytywny ponoć jedyny krok to animacja Dnia Żołnierzy Wyklętych, nie dorównują prezesowi. Zbawca Polski jest jeden jak Napoleon Bonaparte dla Francuzów. Swój autorytet podwyższa drabinką sklepową, chociaż generalnie zarządza państwem z prywatnego mieszkania na warszawskim Żoliborzu. Ktoś w Azji albo Afryce, być może ten, co to w końcu odnalazł Polskę na mapie zapyta, kto to jest ten Kaczyński?. Odpowiedź prawidłowa: NIKT. Po prostu zwykły szeregowy poseł, którego członkowie partii do której przynależy zrobili go szefem, przewodniczącym, prezesem.

Co prawda dziewięć lat temu na chwilę był premierem rządu, ale odebrano mu te zabawki już po osiemnastu miesiącach. Zostawili mu tytuł. Upłynęło osiem lat, przez które potrafił zbudować twardą, zabetonowaną w swej ideologii partię składającą się z ludzi o przeróżnych proweniencjach, od bardziej oświeconych, jak Morawiecki junior, po zatwardziałych i ograniczonych w pomyślunku, jak jego minister rolnictwa Jurgiel, albo senator Kogut. Jest pewnego rodzaju symbolem „dobrej zmiany”, którą podpiera się PIS, że właśnie prostak Kogut reprezentuje izbę wyższą parlamentu. Szkoda że brak jeszcze wyższej. Rząd złożony z takich tuzów elokwencji i inteligencji powoli, acz zdecydowanie rozwala nasze państwo pod względem prawnym, ale też gospodarczym. Nie darują oponentom z PO, którzy to akurat nie popisali się przez osiem lat gdy rządzili państwem, ale i koniom w stadninach. Przykłady aż się pchają pod klawiaturę laptopa. Np.

Sparaliżowanie Trybunału Konstytucyjnego, by nikt mu nie przeszkadzał w „reformowaniu” państwa, tym bardziej, że akurat w fotelu prezydenckim usadowił swojego, posłusznego mu pupila, zaś na foteliku premiera równie posłuszną kobiecinę z doświadczeniem wójta w Brzeszczach. W międzyczasie skłócił Polskę z kierownictwem Unii Europejskiej i Komisją Wenecką, do której zwrócił się o wydanie opinii na temat jego pisowskich reform. Niestety się zawiódł, bo obie instytucje unijne poddały jego działalność totalnej krytyce jako próbę obalenia ustroju demokratycznego. Rodzące się głosami posłów PIS ustawy, jak chociażby ta niby antyterrorystyczna, ograniczająca po części wolność wypowiedzi, szczególnie na temat kleru oraz poselstwa pisowskiego, ustawa o ziemi, zezwalająca na jej zakup wyłącznie Kościółowi, ustawa właśnie o zmianach w TK, to tylko wybrane dzieła „jego” parlamentu. Nieokiełznane rozdawnictwo stanowisk dla swoich ludzi, oraz funduszy państwowych dla kleru od episkopatu po parafie, przy jednoczesnym braku finansowania służby zdrowia i wielu innych zapyziałych dziedzin gospodarki to chleb powszedni tego rządu. Żadna z tych reform nie przyniesie państwu jakiegokolwiek pożytku naprawczego, chociażby w górnictwie. Ze strachu przed chłopstwem z kilofami i palącymi się oponami rząd ustępuje górnikom we wszelakich żądaniach mimo strat niespotykanych w tej materii gdziekolwiek na świecie. W ramach tzw. dobrej zmiany postanowili rządzący dać rodzinom słynne 500+ na każde dziecko z wyjątkiem pierwszego. To ich flagowy czyn. Jak się dowiadujemy z wielu mediów, pieniądze te często trafiały do tych, którzy nigdy nie splamili rąk żadną pracą, a jedyne odciski ich palców można znaleźć na butelkach z alkoholem. Ten humanitarny krok właśnie pozwolił PIS wygrać wybory, a naród został nastawiony do darczyńców jeszcze bardziej konformistycznie, a przecież wiadomo, że owe rozdawnictwo nie ma nic wspólnego z altruizmem. Szczególnej kompromitacji nasz kraj doznaje w wyniku bezmyślnej, wręcz barbarzyńskiej wycince zasobów Puszczy Białowieskiej, jedynej takiej ostoi flory i fauny w świecie pod jurysdykcją UNESCO. Mimo masowych protestów ekologów, oraz światowych organizacji przyrodniczych wycinka trwa, bo ponoć puszcza została zaatakowana przez owada zwanego kornikiem. Kornikiem, którego pobyt na tym świecie jest kilka razy dłuższy niżeli ludzkość z której wywodzi się Kaczyński i Szyszko.

Miejscowi chłopi dywagujący pod budką z piwem powiadają, iż rząd puszczę wycina, bo boi się partyzantki. Może coś w tym jest na rzeczy, bo poseł zwany prezesem jest lękliwy od zawsze. Siedział pod pierzyną w czasie stanu wojennego, a także trzęsie się w dniach demonstracji KOD, także dla uspokojenia szefa posłuszne media zaniżają liczbę demonstrantów. Może dla wielu z państwa treść tego felietonu wydać się może zdarzeniami sennymi, które przedstawiam w oniryczny sposób. Otóż nie, zaprawdę powiadam, że nie. Grożą nam kary ze strony Komisji Europejskiej, włącznie z wyrzuceniem poza nawias, zabraniem wcześniej przydzielonych kwot. Nieprzychylny stosunek do uchodźców także w Unii wywołuje nerwowość. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że nasi urzędnicy rządowi (premier Szydło i minister Waszczykowski) tu w kraju plują na Unię, chowając flagi unijne w piwnicach, w myśl redakcji katolickich, organizacji faszyzujących oraz Radia Maryja, a jednocześnie jadąc do Brukseli pieprzą z fałszywym uśmiechem na twarzach o przywiązaniu Polski do UE. Flagi unijne są z powrotem wnoszone gdy Warszawę odwiedza komisarz. Na szczęście Unia to widzi i „podziwia” nasze katolickie zasady wielu twarzy. Pozostało nam to chyba jeszcze po Świętowicie, który pozostawił nam do wyboru aż cztery twarzyczki. Podobne obłudne słowa będą kierowane w stronę papieża Franciszka w czasie ŚDM, który akurat jest za przyjmowaniem uchodźców, tolerancją względem innych wyznań i niewierzących, a także odmieńców seksualnych. Straszy on jednocześnie biskupów ciężkimi karami, włącznie z odarciem z sutanny i biretu, za zamiatanie pod dywan pedofilii w ich diecezjach. Jestem przekonany, że gdyby ta decyzja weszła w życie to wiele pałaców biskupich w Polsce doznało by opustoszenia. Dla świętego spokoju w episkopacie, trzeba cierpliwie czekać na naturalną, bądź przypadkową śmierć współczesnego pana Stolicy Apostolskiej. To ich jedyna nadzieja. Amen.