OBYŁO SIĘ BEZ GOLI

Europa żyje swoją imprezą, a że piłka nożna w społeczeństwach uchodzi za wprost rytualny sport, przeto święto trwające cały miesiąc wyzwala w kibicach narodów starego kontynentu nie lada emocje. Dotyczy to i Polaków, którym udało się zakwalifikować do francuskich finałów. Społeczeństwo nauczone przykrym doświadczeniem, iż reprezentacji jak dotychczas nie udało się wyjść z grupy eliminacyjnej po niezbyt trudnym zwycięstwie nad stosunkowo słabą Irlandia Północną, oraz co najważniejsze remisem z mistrzami świata Niemcami, wpadło w euforię, bo oto stworzyła się szansa na dalsze rozgrywki po chociażby następnym remisie z Ukrainą, a być może i zwycięstwem nad nimi. Piszę ten tekst po wczorajszym gwizdku sędziego kończącego pojedynek z reprezentacją Niemiec, oraz dobrze przespanej nocy. Jestem umiarkowanym kibicem, ale wczorajszy mecz mocno pobudził moje zmysły dotyku, słuchu i wzroku. Dotyku, bowiem trzymany w ręku pilot często myliłem z kuflem piwnym i zdarzało mi się umoczyć palec w tym złotym płynie, gdy współmieszkańcy krzyczeli: przycisz ten telewizor, bo można zwariować. Słuch akurat mam dobry, a jednak głośny doping 30 tysięcy polskich kibiców podnosił mi adrenalinę, tak jakbym sam przymierzał się do strzału na bramkę Manuela Neuera. Nogi miałem w ciągłym ruchu, przeto owe majtanie giczołami pozwoliło mi na rezygnacje tego wieczora z obowiązkowej porcji gimnastyki na medycznym rowerze. Z kolei wzrok, który pracował z wybałuszonymi gałkami chyba troszkę ucierpiał. Po 93 minutach superatrakcji kibice

 

spuścili powietrze z płuc, a opuszczając paryski Stade de France resztkami strun głosowych wyśpiewywali jakże nic nie znaczące słowa „Polska biało-czerwoni, Polska...”oczywiście na kibolską nutę, bo rzeczywiście nic się tym razem nie stało, co najczęściej bywa wyryczane. Nie słychać nic o burdach ze strony naszych kibiców. Długo jeszcze nasi nie zmywali z twarzy narodowych znaków, po to by po przybyciu do kraju móc poszpanować przed gawiedzią. Byłem w Paryżu. A co widziałeś?. Nic, bo tam nie ma nic do oglądania. Stadion jak stadion, kebaby, kupa ludzi i tyle. Obok prawdziwych kibiców piłki nożnej świata, oczy Niemców i Polaków skierowane były na tuzy tej dyscypliny sportu polskiego, czyli m.in. Lewandowskiego, i Grosickiego, oraz młodego Kapustkę, który doznał szczęścia zagrania w reprezentacji na około 6 minut przed gwizdkiem końcowym. Być może miał za mało czasu by pokazać swe ponoć wyjątkowe umiejętności.

Lewandowski jak zawsze był prawdziwym kapitanem i animatorem poprawnej gry reprezentacji. Kilku innych też, dzięki którym, (aż nie pojęte) mogliśmy zdobyć co najmniej dwie bramki. Nie udało się, bo Niemcy tak łatwo nie odpuszczają i swoje umiejętności potrafią nie tylko wykazać w obronie ale też w zdobytych bramkach. To czołg, który wie kiedy przyspieszyć. Wynik końcowy (nie wiem jak przeciwnika), ale nas satysfakcjonuje, bowiem wystarczy remis z Ukrainą by awansować do następnej rundy, a ewentualne zwycięstwo daje nam nawet, być może pierwsze miejsce w grupie. Spokojnie udałem się do pokoju, gdzie zwykle jeszcze kilka godzin czytam książki. Czytałem ale nic z tekstu nie rozumiałem, bowiem trzy nie wykorzystane okazje do strzelenia goli, co dałoby kolejne całkowite zwycięstwo nad mistrzami świata stały mi cały czas przed oczami. Mam znajomych w Niemczech. Fajnych, miłych, prawdziwych przyjaciół. Remis w meczu reprezentacji obu narodów nie wpłynie na nasze stosunki, tym bardziej, że my Polacy będziemy szczęśliwi gdy drużyna Roberta Lewandowskiego wygra chociażby jedno spotkanie w drugiej rundzie, aczkolwiek apetyt rośnie, natomiast Niemcy spokojnie mogą sięgnąć po tytuł mistrza Europy 2016. Do tego już się przyzwyczailiśmy. Wtedy po prostu przyjaciołom szczerze pogratulujemy, a nasza reprezentacja w piłce nożnej przesunie się

dość wyraźnie w górę w notowaniach UEFA. Kaczyński natomiast powie zapewne, że jest to rezultat jego dobrej zmiany, chociaż nawiasem mówiąc ten sport go nie interesuje. Gdyby tak zorganizować rodeo, a laur zwycięstwa odebrałby byk na grzbiecie którego by zasiadł Brudziński, (w wersji damskiej Pawłowicz), to wtedy pan Jarosław poczułby piramidalną godność prawdziwego Polaka. Oleee.

 

Obrazki:Google.

1. czolowy piłkarz Polski i Europy ,R. Lewandowski

2. z kolegami z reprezentacji

3.twórcy sukcesu trener Nawałka  i prezes PZPN Boniek

4.obok kota najbardziej ulubione zwierze Kaczynskiego.