MÓWIĄC KOLOKWIALNIE

 

Żeby nie zatopić się całkowicie w głoszonych hasłach demonstrantów, którzy w sobotę i niedzielę przyszli na zbiegowiska w wielu miastach Polski, hasłach wyrażających podział narodu na tych którzy chcą bronić z trudem wywalczonej od 1989 roku demokracji, oraz tych którzy na czele oszołoma Kaczyńskiego, człowieka widmo, który rządzi a nie pełni żadnej funkcji państwowej, który ubzdurał sobie, że prawdziwa demokracja to ta, która obrazuje Polskę jako wielką Polskę katolicką, oderwaną od Unii Europejskiej, pozostającą w stałej wrogości wobec sąsiadów z Rosją na czele, postanowiłem oddać się świeżutkiej prasie. Obok wielu ważnych informacji, zainteresował mnie dość infantylny, anegdotyczny artykuł weekendowy magazynu GW. Otóż autor zamieścił tekst o Polakach, którzy w XXI wieku masowo wywędrowali z ojczyzny na Zachód. Najwięcej oczywiście do krajów anglojęzycznych, a więc Wielkiej Brytanii, Irlandii oraz Niemiec, ale też do wielu innych krajów romańskich i Skandynawii. Wpadali oni w inne obyczaje,

inną kulturę podejmując tam najprostsze prace za najniższą stawkę. Priorytetem pozostawał tzw. zmywak. Najłatwiej było tym, którzy posługiwali się w jakimś tam stopniu językiem gospodarzy, a przynajmniej potrafili powiedzieć cokolwiek w języku angielskim, francuskim lub niemieckim. Większość to niestety mało kumaci nasi rodacy. Wykształceni, w tym powiedzmy, lekarze albo informatycy, znajdowali pracę w kraju i na świecie nie mając żadnego problemu w tym względzie. Pozostali natomiast szukali i nadal szukają chleba na obczyźnie praktycznie za każdą stawkę, która w przeliczeniu na złotówki jest korzystniejsza. Polacy zwykle przemieszczali się ulicami Londynu, Dublina, Hamburga i innych miast Europy w swoich grupach, co

 

umożliwiało im wzajemną komunikację. Przez mieszkańców tych miast byli i są postrzegani jako ci co potrafią ze sobą konwersować używając czterech „najpopularniejszych” wyrazów używanych w kraju i nie są to słowa esperanto. To jeszcze prostszy język, powiadają ci co ich podsłuchują, mimo to nic nie rozumieją. Czytałem relację z konwersacji dwóch gastarbeiterów z terenu Niemiec. Obaj po podstawowym kursie z języka Goethego. Ze względu na młodych czytelników pomijam co bardziej „soczyste” słowa.

- Jeden drugiego pyta, skąd pochodzisz. - z Polski, odpowiada.

- To znaczy skąd?., konkretnie z jakiego kraju.

• Z Polski, powtarza mu. Nie słyszałeś o takim kraju? mużydzie, (co oznacza ewangeliczny alians Żyda z Murzynem).
• No nie bardzo.
• Bo mnie szlag zaraz trafi czarny żółtku. Solidarność, Jan Paweł II, katolik, alkoholik, Mówi ci to coś zdarty łachu, kurde (lagodna wersja innego słowa).
• No to teraz tak. Macie tam jeszcze Wałęsę i trochę faszystów.
• Mieliśmy też Chopina, Marię Skłodowską-Curie i Dmowskiego, kurde. Rycerzy białej rasy a nie faszystów, zapamiętaj sobie czarny żółtku.
• No co ty, nie pierdziel. Ci dwoje to przecież Francuzi.
• Zgadza się. Trochę Francuzi, ale więcej Polacy kurde. Ty kurde teraz też będziesz trochę szkopem. Mamy kurde też kilka ogrodów ZOO. Tutaj kurde większość naszych do polskości się nie przyznaje, ale to prawdziwi ziomale, zaraz po przyjeździe zrzucamy swoją polskość jak za ciasny dres albo znoszone kapcie. Trzymamy się w kupie. Zapoznajemy się ze sobą w katolickim kościele po mszy, jest w nim polski ksiądz, też ziomal.
• A ja przyjechałem z Kosowa.
• Nie kojarzę, to jakaś wieś na Mazurach?.
• Jaka tam wieś. Kosowo to kraj, dawna Albania. Matka Teresa, psi katolu.
• Teraz ja nie kojarzę kurde. Namaluj mi to jaśniej.
• Tirana, wojna z Serbią w latach dziewięćdziesiątych, schrony przeciwatomowe za czasów Envera Hodży, mówi ci to coś, kurde?
• No teraz to zaczynasz mówić jak człowiek. Przypominam sobie kurde. Chińskie radio Tirana, przeciw Sowietom.
• Dobrze pamiętasz, w końcu masz już te cztery dychy wiosenek.
• Zgadza się, kurde. To daj zapalić, póki szef polazł do kibla. Od tej chwili Polak Alban dwa bratanki. Do kradzieży i do szklanki kurde. Uśmiechnęli się do siebie, a swoją drogą masz coś na oku?.
• Mam dwa merce, ale potrzebuję wspólnika, piszesz się?.
• No jak, bratankowi odmówię?, kurde?.No to trzymacho, spotkamy się zaraz po lanczu, jak tu mówią szkopy, po czym uścisnęli sobie średnio spracowane graby.

Dialog bratanków, których los rzucił na obcą ziemię mógł właśnie tak wyglądać, mógł też wyglądać inaczej, bardziej literacko. Zależy od zainteresowań stron. Nie wszyscy pojechali za granicę z przekonaniem, że samą pracą można się wzbogacić, trzeba jeszcze sobie pomóc główką, a najlepiej lepkimi rączkami.

 

Obrazki od góry:wg.Faacebooka:

1.Polscy faszyści w sutannach.
2.Te najlepszy sort.

3.Święta słowa

4.Obrazek państwa wyznaniowego.