LAICKIE PRZEMYŚLENIA IGNORANTA

Każdego stać na nie, chociaż nie wszystkim się chce dokonywać takowych przemyśleń. Najczęściej są zmuszeni powodem, a może bardziej poprzez emocje towarzyszące praktycznie każdemu. Sprzyjają temu okoliczności związane z życiem osobistym, a także rodziny i pozostałych bliskich. Inne emocje są w zdrowiu, inne zaś i to zwielokrotnione są w czasie, gdy temu zdrowiu cokolwiek zagraża. Ponoć każdą emocję można wytłumaczyć na podstawie wzorów chemicznych zwanych molekułami emocji. Właśnie wzorami chemicznymi prawdziwy inżynier biotechnologii wytłumaczy co się dzieje, gdy ludzie odczuwają wstręt, rozkosz, smutek, przywiązanie, tęsknotę, podniecenie lub wstyd. Za to wszystko odpowiadają tzw. molekuły. No i dobrze, skoro natura o tym zdecydowała już przed miliardami lat, niech tak będzie. Taki wstęp uczyniłem, ponieważ chciałbym odnaleźć genezę swoich emocji związanych akurat z podejrzeniem o marne we współczesnej cywilizacji choróbsko. Tak, legitymując się wiekiem, który w wyrażeniu cyfrowym można spotkać najczęściej na tablicach nagrobnych, nie powinienem ulegać aż takim smutnym emocjom, ponieważ wszystko co mogło mnie spotkać najlepszego na tym padole otrzymałem od losu, włącznie z najukochańszą Żonką, która potrafi wyśledzić każdy mój kłopot natury nie tylko zdrowotnej ale też właśnie emocjonalnej. I kierując się spostrzeżeniami owego biotechnologa wiele z tych emocji mnie „współcześnie” absolutnie nie dotyka. Ani wstręt, ani smutek, ani wstyd. Zapewne doznaję wiele rozkoszy nie tylko cielesnych, ale też z dziedziny kultury podczas oglądania dobrych filmów, zwiedzania galerii, czytania książek i prasy, czy bywania w pięknych parkach i muzeach. Może trudno mi było rozstać się z tzw. „przywiązaniem”, bowiem w poprzednim miejscu zamieszkania musiałem pozostawić syna wraz z mieszkaniem, w którym to spędziłem lat ponad trzydzieści. Rozstanie jednak zapewne wyszło obu nam na dobre, bo tak chce ludzka natura i związane z nią okoliczności (przyrody). Z tą akurat emocją związany jest smutek, który można zniwelować poprzez dobrze ułożone stosunki małżeńskie i wszech obecnie podkreślaną w owej materii miłość. O wstydzie nawet nie mam co gadać, bowiem te uczucie jest mi obce z powodu przestrzegania podstawowych norm społecznych i rodzinnych. Cieszymy się wraz z Małżonką, że dzięki internetowi mamy codzienny kontakt z dziećmi i wnukami zamieszkałymi w Anglii i Irlandii. Cieszymy się też z powodu zapoznania się poprzez Internet z przemiłym małżeństwem Państwa J+L zamieszkałym w Niemczech. Nasze wzajemne korespondencje są przebogate w odczucia troski o zdrowie i w wszelakie zdarzenia, które by powodowały rodzinne kłopoty, ale też radości. Tak się składa, że właśnie w tych dniach zatroskałem się swoim zdrowiem podejrzewając (zresztą wraz z lekarzem specjalistą) zmiany nowotworowe. Pobyt w szpitalu i wykonanie dokładnych wszelakich badan na tę okoliczność ku mojej i Małżonki radości, nie potwierdziły tych strasznych zagrożeń życia. To tylko zmiany fizyczne i biologiczne, które w drodze zabiegów chirurgicznych można usunąć. Czy można doznać w takiej chwili więcej szczęścia i emocjonalnej rozkoszy. Tym bardziej, że wszyscy mi bliscy (rodzina i przyjaciele) dzielą ze mną ową radość?. Nie można !!!!!.

Dziękuję Wam moi najdrożsi. Dziękuję przede wszystkim mojej umiłowanej Małżonce, która snując się po mieszkaniu przeżywała po swojemu stan mojego zdrowia bardziej niżeli ja sam. Dziękuję wszystkim, którzy ciepłymi słowy napawali mnie otuchą, że mimo wszystko będzie dobrze. Jest dobrze. Ściskam Was wszystkich aż do wytrysku soków.

PS: Jeżeli, jak twierdzą zatwardziali katolicy, wszystko jest w rękach Boga, to doznaje podwójnej satysfakcji z tego, że Bóg podziela moje zdanie, iż nie lubi jak mu się zawraca głowę szeptanymi różańcami i innymi formami uniesień wszelakich.

Fotki od góry:

1.Taniec radości 

2. Serniczek co wszystko "leczy".