WIOSENNE AKCENTY

Wiosna oczekiwana z takim utęsknieniem, jeno zabłysła wonią kwiecia i śpiewem ptaków nawołujących się wzajem, a już obserwujemy akcenty lata. Na kasztanie, który rośnie przed naszym oknem kuchennym para szarych gołębi uwiła sobie gniazdko nie bacząc na nasze codzienne spojrzenia. Będą młode, będą młode ucieszyliśmy się. Co prawda za gołębiami zbytnio nie przepadamy, ale akurat tajemnica rozmnożeń nas zawsze fascynowała. Obserwujemy z ochotą w internecie poprzez kamerki internetowe narodziny bocianów, orłów, sokołów i innych szczególnie rzadkich ptaków. Powiada się, że na bezrybiu i rak ryba, przeto narodziny dwu młodych „poluchów” na naszych oczach też można nazwać miłym akcentem dość szybko uciekającej wiosny. Spożywając każde śniadanie ( bo akurat ten posiłek zaliczamy” w kuchni) zerkaliśmy do gniazdko szczęśliwych „rodziców”.To nadzwyczajne zjawisko, gdy rodzice przez kilka dni na zmianę karmią wciąż głodne maleństwa, zaś później gołębica siedzi na sąsiedniej gałęzi śledząc wysiłki młodych w ćwiczeniach, które pozwolą na samodzielny lot. Widać, że była przygotowana na udzielenie dzieciom ewentualnej pomocy, gdyby niezdarne próby lotu się nie powiodły. I tak oto jest to jedyny akcent naszej tegorocznej przydomowej wiosny. Oczywiście poza wyprawami do jednego z piękniejszych parków na Podlasiu. Pałac i Park Ogińskich i w Siedlcach. Jak wiadomo z naszej historii pałac został wybudowany przez Kazimierza Czartoryskiego ok. 1730 roku. W roku 1775 Aleksandra Ogińska odziedziczyła po ojcu Michale pałac wraz z dobrami siedleckimi . W pałacu w dniu 20 lipca 1783 oraz ponownie w 1793 gościł bliski krewny król Stanisław August Poniatowski. W tym czasie w salach pałacu tworzyli poeci Oświecenia, m.in. Franciszek Karpiński oraz Ursyn Niemcewicz. Od roku 1774 Aleksandra udostępniła pałac na wystawianie sztuk teatralnych. W pałacu odbywały się festyny dworskie oraz wieczory poetyckie. Kolejne lata przyniosły liczne zmiany w Siedlcach. Pałac stał się kolejno siedzibą władz guberni, dyrekcją kolei, Kurią biskupią, Gimnazjum Biskupim, w końcu siedzibą władz miasta. Od 2006 roku pałac służy Uniwersytetowi Przyrodniczo-Humanistycznemu w Siedlcach. Tyle o samym pałacu do którego z przyjemnością zaglądamy podczas wyprawy do rozległego, bardzo starego parku. Po długim spacerze wśród prastarych dębów, kasztanów i innych, często egzotycznych drzew, które zostały uznane za pomniki przyrody, z przyjemnością odpoczywamy na licznie posadowionych ławkach i wodotrysku. Tu i ówdzie przebiegają sprytne wiewiórki goniące za spadającymi smakołykami z drzew, słychać skrzypienie starych rozdartych piorunem dębów. Alejkami biegają amatorzy zdrowia i urody. W parku jeszcze można spotkać ślady pięknych parkowych budowli m.in, altan, oranżerii, letniego teatru a także meczetu tureckiego. Ale to już historia. Park siedlecki jest dumą tego 80 tysięcznego miasta i jego mieszkańców, naszą też bez najmniejszej wątpliwości. Ktokolwiek potrafi nie odczuwać nagłego głodu fizycznego podczas długich spacerów, ten na pewno w okresie wiosny nakarmi się śpiewem ptasich treli, a gdy już mimo wszystko wygłodnieje, swe kroki skieruje do pałacowej restauracji, gdzie w sposób iście
królewski będzie nakarmiony. .. i skasowany. 

Foto od góry:

1.Fragment parku w Siedlcach  2.Pałac Ogińskich