SPORT WIZYTÓWKĄ PAŃSTWA

Na sporcie, tak jak na medycynie i polityce wszyscy Polacy się znają. Z tym, że akurat ta ostatnia jest determinowana poglądami politycznymi, oraz ideologią szefa partii, nierzadko ulokowaną w religii. Natomiast sport i medycyna (ludowa) to nasz narodowy konik. No i co z tego, powiemy ze zmrużeniem oka i ze zdziwieniem, skoro ani jednego ani drugiego w Polsce, kraju 38-mio milionowym, o obszarze mimo okrojenia przez trzech decydentów jałtańskich, dość dużym jak na nasz kontynent w gruncie rzeczy nie ma, przynajmniej na jakimś poziomie, gdzie są setki szkół wyższych, w tym na poziomie uniwersyteckim i politechnicznym. Długie zdanie i wydaje mi się mało składne, więc do rzeczy po ludzku:

Sport mamy na poziomie Gabonu, który to przywoływał Jarosław Kaczyński mówiąc o polskiej gospodarce. Tu miał prawie rację. Prawie, bo Gabon, bez urazy, zdobywa na przeróżnych mistrzostwach i olimpiadach mniej medali od nas, ale nie aż tak bardzo. Jest wiele zacofanych krajów afrykańskich i azjatyckich, do których w sporcie Polska równa i dlatego już się przyzwyczailiśmy do nędzy medalowej. To nie czasy PRL, gdy z olimpiad wracaliśmy z prawdziwym workiem medali, w tym wieloma złotymi. Dzisiaj zadowala nas jeden złoty i kilka innych. A pieniążki idą w błoto, zresztą nie tylko w tej dziedzinie. Nasz

naród składa się z samych kibiców sportowych (poza oczywiście kibolami, bo to jest szambo rodzime), którzy niestety zmuszeni są kibicować sportowcom obcych państw tylko po to, by poczuć w sobie odrobinę adrenaliny. Ten kto dysponuje telewizją na bazie kablówki albo talerza satelitarnego może zaspokoić swój apetyt na dobre widowisko sportowe. Podziwiamy innych, tak jak kibic z zapyziałych gospodarczo krajów podnieca się na widok bijących rekordy sportowców olimpijskich z Niemiec, Francji, USA, Rosji czy nawet tak małego kraiku jak Jamajka, albo na półdzika Etiopia.

Wstyd, proszę kolestwa, jakby powiedziała aktorka kabaretowa moich czasów Janina Jaroszyńska, ale nam naprawdę jest wielki wstyd, gdy szczytem zadowolenia jest zwycięstwo naszej kadry piłkarskiej nad San Marino i Mołdawią, oraz wypocona do ostatniej kropli wygrana z Turcją w siatkówce. Nędza i dlatego chyba nie pokazują jej w telewizji publicznej tylko w kablówkach na kanałach poświęconych stricte różnym konkurencjom sportowym. Jedno jest pocieszające. Mianowicie im więcej jest w naszym sporcie nieudaczników i zawodników tylko z nazwy, błogosławionych przez kapelanów, tym więcej mamy sportowych zer, ale za to milionerów. To taka przewrotność, taki oksymoron. Prawie każdy piłkarz grający w lidze krajowej uzbierał przez sezon przysłowiowy milion złotych, zaś ci którzy potrafią grać wyłącznie w klubach zagranicznych po kilka milionów. Wyłącznie, bo na polskich stadionach te gwiazdy jakoś mają nogi spętane. Co to jest?, zachodzą w głowę działacze, kibice a nawet rzesza socjologów. Czy to ten nasz nasączony biblijnie klimat, czy też nie mamy odpowiednich trenerów mimo kilku uczelni pt. AWF. Nie wiem, wiem za to, że nie trzeba mieć żadnych sukcesów by prawie uzbierać na własny bank. Przykładem jest nasz trener piłkarski Waldemar Fornalik, któremu szef PZPN płaci 160 tysięcy! złotych miesięcznie. Ten

gwiazdor polskiego trenerstwa, tytularnie jakoby Alex Ferguson, a w rzeczywistości to fachowiec nie odbiegający umiejętnościami od jego poprzednika nazwiskiem .. Smuda, wątpliwej wizytówki naszego sportu, a więc i państwa.

Po kiego licha wysiłkiem finansowym całego narodu budowaliśmy potężne teatry sportu ze Stadionem Narodowym na czele, skoro dzisiaj największe popisy czynią na nich kibole, bandziory i inne barachło, nie ubliżając gwiazdom estrady w tym Madonnie, która to wbrew religijnym działaczom adoptowała swoje nazwisko od „zawsze Dziewicy”, czyli też bardzo źle, jak powiadają. Ładujemy ogromne pieniądze na treningi i przygotowania do kolejnych światowych imprez sportowych, rozsiewając płonne nadzieje, że lepiej będzie w brazylijskim Rio, rosyjskim Soczi, czy też innym miejscu kolejnych igrzysk. Nie wierzę w to ani ja, ani moi bliscy, ani większość naszego społeczeństwa wygłodzonego w tym temacie. Sport nasz jest taki jak nasza gospodarka. Kręci się jak koło młyńskie w tryby którego sypie się piasek. Taki jak nasz system ochrony zdrowia, gdzie mimo płaconych składek leczysz się za własne pieniądze chodząc na tzw. wizyty prywatne. Jak prawo traktujące inaczej przestępców w habitach i sutannach, a inaczej pospólstwo. Jak niepotrzebny parlament złożony z aż 560 obiboków, w tym tzw. senatorskiej izby dumania przynależnych do różnych przeciwstawnych sobie partii. W kraju ponad 20 razy mniejszym od USA, gdzie nie do pomyślenia jest usadowienie w ławach parlamentarnych proporcjonalnie aż tylu cwaniaków. W kraju, gdzie szef opozycyjnej partii wydaje milion złotych z naszych pieniędzy na ochronę własnego dupska, zaś szef partii rządzącej z takich pieniędzy funduje garnitury i kiecki. W kraju, gdzie bandyta ma więcej praw niżeli policjant, a uczeń więcej od nauczyciela, gdzie złoczyńcom zwykle zasłania się twarz. W kraju klerykalnym dosłownie na każdym kroku, gdzie ściga się szefa policji, który zgodnie z zapisem konstytucyjnym chce pełnić obowiązki w komisariacie wyłącznie świeckim, dlatego na ścianie jego urzędu wisi godło państwa zamiast krzyża. W kraju, gdzie pedofil

w sutannie nie jest sądzony wedle prawa państwowego, a jego „karaniem” w zasadzie zajmuje się biskup, który przenosi go do innej parafii, by tam dawał dalszy upust swoim zwyrodniałym chuciom, zgodnie z zaleceniem papieskim pt. Crimen sollicitationis. Taki oto mamy sport, taką oto mamy służbę zdrowia, takie oto mamy szkolnictwo porażone informacjami w postaci bajek religijnych. Takie w końcu mamy prawo, „różne dla różnych”, taką mamy ustawę o bankowości, z powodu którego setki ludzi traci swój dorobek całego życia. Jakie państwo taki poziom sportu proszę kolestwa, że się powtórzę. Ileż to było gadania ulokowanego oczywiście w nienawiści do tamtego systemu, gdy MKOL wychwycił kilku sportowców NRD, którzy wspomagali „legalnie” swoje wyczyny anabolikami (zresztą wyczyny niewspółmierne do wielkości narodu). Okazało się, że podobnie wspomagali się w owym czasie również sportowcy milszego naszemu dziennikarstwu państwa, RFN. Wtedy morda w przysłowiowy kubeł. Nic się nie stało. Najlepiej milczeć, naród zapomni, podobnie jak brednie Macierewicza w sprawie smoleńskiej. Powtarzam: najlepiej milczeć.

Foto od góry:

1.Najważniejsi kibice polscy

2.Kibole podpalacze.

3.Jak wyżej.

4.Kibole na eksport.