DESPERACI

Zbrzydły mi wieści o polskich pedofilach ubranych w uświęcone ciuchy, zatem sądziłem, że zabraknie mi na razie tematu, ale oto TV1, przypomniała narodowi o tragedii sprzed lat. Wzbudziłem się więc na nowo, bo:....

Niejaki Ryszard Siwiec, weteran AK, ponoć filozof, z zawodu księgowy, w dniu 12 września 1968 roku, podczas uroczystości dożynkowych na stadionie dziesięciolecia, zasiadał na trybunach. W pewnej chwili oblał się benzyną i podpalił. W tym czasie do uczestników przemawiał Władysław Gomułka. Świat za pośrednictwem opozycji politycznej i dziennikarzy zagranicznych obiegła wiadomość z Warszawy, iż jeden z obywateli szczęśliwego kraju, przynależnego do obozu socjalistycznego dokonał samospalenia na znak protestu przeciwko wejściu m.in. żołnierzy Wojska Polskiego na teren Czechosłowacji w trakcie tzw. Praskiej Wiosny. Możemy mu i jego najbliższym tylko bardzo współczuć, bo człowiek się wycierpiał straszliwie zanim oddał ducha. Była to bowiem śmierć bodajże najbardziej tragiczna jaką można sobie tylko wyobrazić. Do dzisiaj pan Siwiec pozostaje bohaterem „politycznym” dla współczesnych. Budują mu pomniki i fundują tablice przypominające jego „bohaterski” czyn. Tylko trudno zrozumieć dlaczego. Nie tylko dlaczego to musimy przypominać, ale dlaczego w ogóle człowiek wykształcony dokonał tego czynu. Wiadomo, dla każdego, iż żaden przywódca, a w tym przypadku kilku przywódców z „nadprzywódcą” moskiewskim na czele, nie wzruszył by się jakimś tam przypadkiem, który może sobie wytłumaczyć jako czyn chorego psychicznie, lub po prostu zwykły wypadek podczas zabawy z zapalniczką zatankowaną benzyną. Nawiasem mówiąc nikt nie odważył się na pewno Moskwę o tym poinformować.

Z drugiej strony, każdy zdrowo myślący wie, że żaden pojedynczy akt rozpaczy nie może wpłynąć na decyzję władz państwowych. Od daty desperackiego czynu pana Siwca w Polsce dokonało się kilkadziesiąt prób samospalenia i pies z kulawą nogą

się nimi nie zainteresował, że tylko przytoczę przypadek z Krakowa, gdzie 42 letni kolejarz w odruchu protestu przeciw zwolnieniu z pracy dokonał próby samospalenia. Z kolei niejaki pan Andrzej Żuromski z powodu doznanej krzywdy osobistej podpalił się w TV Polsat w programie "Państwo w Państwie". Podobnie jeden z Polaków próbował sobie w ten sposób odebrać życie przed siedzibą premiera. Osobiście twierdzę, że pan Siwiec cierpiał na jakoweś dolegliwości natury psychologicznej, które pchnęły go do tego czynu, bowiem na stanowisku księgowego nie może siedzieć ktoś pierwszy lepszy. Pan Siwiec miał też ponoć dyplom filozofa, prawy człowiek. Dość często prasa donosi o samospaleniu jako wyrazie protestu przeciw tam czemuś. A to z powodu utraty majątku w wyniku bezdusznej decyzji banków lub sądów, a to w wyniku utraty pracy, a to z powodu innych tragedii rodzinnych i nikt nie funduje im tablic pamiątkowych, a tym bardziej nie buduje pomników. Ot, wypadek jak stłuczka na drodze z ofiarą śmiertelną w tle.

Pan Siwiec przeszedł do historii, wyłącznie dzięki splotom wypadków politycznych, jakie przewaliły się przez obóz „szczęśliwych narodów”. Komu maja służyć te "wypominki"?.Chyba tylko jego rodzinie.