Z PRZYJEMNOŚCIĄ PISZĘ

Już jestem. Byliśmy z Małżonką w polskich Tatrach, a konkretnie na Podhalu z wypadami w góry, na ścieżki dolin tatrzańskich. Na ile siły i zdrowie pozwalało „połaziliśmy” po Dolinach Kościeliskiej, Strążyskiej, Chochołowskiej, oraz okolicznych terenach plenerowych. Oczywiście nie sposób pominąć jarmarczne Krupówki, gdzie człowiekowi wcisną przeróżne pamiątki i upominki dla bliskich, bo jakże by wracać z pustymi rękami. Co ciekawe, mieliśmy okazję porozmawiać z rozżalonymi zakopiańczykami. Rozżalonymi, ze względu na spadek obfitości „dutków” w ich kieszeniach, jako że ponoć większość atrakcji cepry już znajdują w Bukowinie Tatrzańskiej, Poroninie i innych podhalańskich miejscowościach. 

To skutkuje tym, że Zakopane pozostaje jedynie atrakcyjne ze względów czysto muzealnych i targowych. Szczególnie chodzi tu o Białkę Tatrzańską, która zasłynęła z pięknych i praktycznych wyciągów na Kotelnicy Białczańskiej, zresztą nie tylko chodzi o wyciągi. To odrębne miasteczko wszelakiej rozrywki z termami, banią oraz hotelami wielogwiazdkowymi, bowiem także wokół Kotelnicy powstają jak grzyby po deszczu inne piękne pensjonaty. Znudzeni i zmęczeni narciarze nocą bawią się w eleganckim night clubie, gdzie nie koniecznie patronat ma Kościół, a trzeba wiedzieć, że akurat na Podhalu zamieszkuje bardzo bogobojny naród.

Kotelnica śmiało może konkurować z podobnymi kurortami w Czechach czy Austrii. Zresztą daje się to zauważyć po przybywających do Białki turystach wielojęzycznych, z przewagą tych zza wschodniej granicy. W Polsce taniej i wcale nie gorzej, jeżeli wyraźnie nie lepiej. Rytuałem już są kolejne odwiedziny zasłużonych dla kultury polskiej, którzy spoczywają na Pęksowym Brzysku. Nie sposób nie być też na „widokowej” Gubałówce.

.

Mieszkaliśmy w Białce Tatrzańskiej w pensjonacie MARYNA, składającym się z dwu bardzo malowniczych budynków. 

O warunkach pobytu oraz gościnności Górali Marii i Juliana pisałem na swym blogu już kilkakrotnie. Pisałem w samych superlatywach i po latach zdania absolutnie nie zmieniam. Nie chciałbym aby ktokolwiek z moich czytelników posądził mnie o zamierzoną reklamę. Nie, pensjonat MARYNA broni się sam w sezonie zimowym oraz stricte wakacyjnym. Jest wtedy obłożony na przysłowiowy ścisk .U MARYNY nikt nie powie, że cokolwiek mu nie smakuje. Śniadania i obiadokolacje przesmaczne i wystarczająco obfite. Uśmiech zaś obsługi pensjonatu uatrakcyjnia i sprzyja temu, że człowiek z przykrością odlicza czas, iż trzeba odjeżdżać do codziennych, monotonnych zajęć. Powtarzam: MARYNA nie potrzebuje żadnej reklamy. To słowo ją wzdraga jako obce dla dobrej, uczciwej, przyjaznej firmy. Dlatego też z czystym sumieniem na swoim blogu chwalę tę dobrą firmę, bo mam takie prawo, a nawet wielką przyjemność.

Dodatkową atrakcją było zaproszenie nas na przyjęcie komunijne wnuczka Państwa Marii i Juliana. Mieliśmy możliwość podziwiania kolorowych, przepięknych strojów góralskich, w które byli ubrani chyba wszyscy uczestnicy poza ... proboszczem.

Pogoda nam sprzyjała właściwie przez cały czas pobytu z wyjątkiem dnia, gdy zachciało nam się kolejny raz w życiu popłynąć przełomem Dunajca ze Sromowców Niżnych do Szczawnicy, bowiem gdy byliśmy w połowie rejsu nadeszła fala dosłownie afrykańskiego deszczu połączonego z gradem. Akurat w tym momencie, przesiąknięci strugami lejącej się z nieba wody nieco żałowaliśmy tej wyprawy, ale jak to bywa w życiu zaliczyliśmy ten przypadek do tematów na ciekawe wspomnienia. Przyznam się, że pierwszy raz dane mi było poznanie terenów Spiszu i wiosek zamieszkałych przez Łemków, oraz ludność pochodzenia germańskiego. 

Czarowny zabytkowy kościółek w Dębnie, zamek w Niedzicy, oraz wykopaliska archeologów z UJ wokół koryta przepływu rzeki Białki (znalezisko sprzed 180 tysięcy lat), to dodatkowe atrakcje dla szczególnie ciekawskich o naszych przodkach, do których nieskromnie się oboje zaliczamy.

Sądzę, że ten dziesięciodniowy pobyt wśród Górali połączony z czynnym wypoczynkiem długo zapadnie w naszej pamięci i będzie należał do najbardziej racjonalnych wypraw z własnego domu.