Ad. POCZEKAM pkt 1.

Oczywiście chodzi o „tzw”. Fundusz Kościelny. Temat dziś modnie nazywany polskim mainstreamem. „Tak zwany”, bo nigdzie w prawodawstwie się nie stwierdza, że on się należy biskupom tak jak psu buda. Był uchwalony za komuny w roku 1950, jako rekompensata jakiś „strat” wynikłych z procesu nacjonalizacji dóbr kościelnych, tzw. martwej ręki. Dóbr, które jakże często były rozdawane klerowi przez szlachtę w podzięce za modły i stawiennictwo u Najwyższego w procesie zdrowienia syna, córki lub innego członka rodziny z pierścieniem rodowym. Z tym, że patrząc z perspektywy dzisiejszej, czyli zasad demokracji i sprawiedliwości społecznej taki szlachcic ziemski, czyli posiadacz wielu wsi a nawet powiatów popełniał podczas takiej dobroczynnej rozrzutności w imię zbawienia dusz rodziny zbrodnię dysponowania wartościami nie tylko materialnymi, ale i czysto ludzkimi. Jak było tak było, przejdźmy zatem do dnia dzisiejszego, bo oto wszelkie opracowania wskazują, iż Kościół w Polsce w wyniku działalności Majątkowej Komisji Kościelno-Rządowej otrzymał już wielokrotność należności. Toczą się już procesy w sądach, na wokandach których rozpatrywane są różnego rodzaju przekręty i oszustwa na kwoty wielomilionowe. Pokrzywdzone gminy żądają zwrotu nienależnie zabranych dóbr ziemskich i nieruchomości. Okazuje się, że procedury konkordatowe nie przewidują zwrotów z kasy Kościoła, nawet w wyniku udowodnionego oszustwa. Podobnie jak nie przewidują wypłaty odszkodowań w przypadku udowodnionych molestowań seksualnych na małoletnich. Pokrzywdzonym kasę wypłaci państwo. Oto są skutki podpisanego poddaństwa Polski wobec Watykanu. Obecnie głośno zapowiedziano publicznie, że Fundusz Kościelny wypłacany z kasy budżetu państwa przechodzi do historii, a w to miejsce wierni, będą odpisywać z swojego podatku o,3% na rzecz swojego Kościoła. Tymczasem, jak się wszyscy spodziewaliśmy, biskupi postawili veto i pogrozili paluszkiem, że nie godzą się na to rozwiązanie, no i rząd stchórzył. Okazuje się że dał im 0,5% od każdego ochrzczonego podatnika. Tylko, że rodzi się tu pytanie, dlaczego?. Dlaczego, skoro śp. prymas kardynał Glemp ogłosił, że religii w szkołach kler będzie uczył za darmo, byle rząd wyraził zgodę na ich wejście do przybytków nauki polskiej. Dlaczego, skoro biskupi i księżą kasują miliony za wszelkiego rodzaju poświęcenia wszelakiego dobra żywego i martwego. Dlaczego, skoro inkasują do ręki bez podatków setki tysięcy, a może i miliony złotych za tzw. duchowe usługi mszalne, chrzty, śluby, bierzmowania i pogrzeby. Dlaczego, skoro taca coniedzielna oraz w dniach innych świąt kościelnych przynosi podobne miliony w skali kraju. Jeżeli przyjmiemy, że w Polsce na uświęconych etatach żyje ok.30 tysięcy kleru oraz tyleż sióstr zakonnych, bo takie są notowania, to rocznie wypada na każdego z nich ponad jeden milion złotych. Fakt, większość idzie do kieszeni biskupów, a także w ramach świętopietrza do Stolicy Apostolskiej. Być może w ramach współpracy i miłosierdzia na odszkodowania dla pokrzywdzonych przez pedofilów w kieckach. Nie mniej jednak nikt nie widział w Polsce nawet szeregowego księdza na rowerze poza „ojcem Mateuszem”, ale to akurat żart. Mało tego, nikt nie widział proboszcza w "maluchu" czy też innym starym gruchocie na czterech kołach, czyli w wiejskich parafiach też jakoś biedy nie widać. Za to słyszy się o rozpustnych zachowaniach wielu księży, o ich pijaństwach i hazardach. O homoseksualnych upodobaniach za pieniądze wiernych. Fakt, utrzymanie kilku w kraju tzw. kapłańskich domów odwykowych też kosztuje. Kler poza wymienionymi przykładami ma wielki dochód z posługi kapelanów w szpitalach, więzieniach, w sporcie oraz wojsku, policji, straży pożarnej i straży granicznej. Prowadzi oddziały Caritasu na które państwo ładuje wielokrotność kwoty zebranej przez Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy Jurka Owsiaka. Jak wygląda pomoc polskiej biedocie z owych Caritasów wielokrotnie czytaliśmy w prasie, podobnie zresztą jak łaskawość Matki Teresy, albo jak prawda zapowiedziana przez Glempa, iż religia będzie dawana w „prezencie”. A w praktyce państwo za samo nauczanie wiary w szkołach wydaje rocznie ponad miliard złotych. Nie można przejść obojętnie obok faktu opłacania przez budżet kapłańskiego ZUS. Dotyczy to nie tylko kleru w polskich świątyniach, ale też tych księży, którzy pracują gdzieś tam w świecie w ramach krzewienia jedynie słusznej wiary, zgodnie z deklaracją Kongregacji Doktryny Wiary Dominus Jezus. To najprawdziwsi ambasadorowie Watykanu, utrzymywani przez Polskę.

Dlatego powtarzam: żaden fundusz, czy to kościelny, czy to zakonny, czy też inny, z kasy państwa Kościołowi nie przysługuje w sytuacji gdy 800 tysięcy polskich dzieci głoduje i jest to przekonanie nie tylko moje. Wierni jeżeli się poczuwają do tego, by dodatkowo wspomagać swoich duchownych niech to czynią, ale nigdy, dosłownie nigdy żaden grosz z budżetu nie powinien trafić do lepkich, niespracowanych rąk kleru. Jeżeli jesteśmy uwiązani w tym względzie podpisanym przez łaszących się do Kościoła i do JPII polityków konkordatem, to najwyższy czas na jego renegocjacje a nawet całkowite wypowiedzenie wzorem wielu państw Unii Europejskiej.